សិក្ខាបទ ៥ ប្រការ និងបញ្ញត្តិ១០ប្រការ

សិក្ខាបទទាំងប្រាំនេះ ផ្តល់នូវក្រមសីលធម៌ជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ពុទ្ធសាសនិកជនគោរពប្រតិបត្តិ។ ពួកគេមានន័យដើម្បីអភិវឌ្ឍចិត្ត និងអត្តចរិត បើកដំណើរការឈានដល់ការត្រាស់ដឹង។ ការរក្សាសិក្ខាបទទាំងប្រាំនេះជាផ្នែកមួយនៃការប្រតិបត្តិធម៌ជាប្រចាំទាំងនៅផ្ទះនិងនៅវត្តក្នុងស្រុក។ សង្គមប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសីលប្រាំតាមរយៈពិធីដែលព្រះសង្ឃដឹកនាំប្រជុំសូត្រធម៌ប្រាំប្រការ។ ការសូត្រតាមទំនៀមទម្លាប់បុរាណ។

Five Precepts_{^{Farang Rak Tham CC BY-SA 4.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

សិក្ខាបទ ៥ យ៉ាង មានចែងក្នុងបញ្ជី

សម្រាប់ពុទ្ធសាសនិកថេរវាទ ការសូត្រធម្មតា (មកពីភាសាបាលី) មានដូចខាងក្រោម៖

“ខ្ញុំប្រកាន់យកសិក្ខាបទដើម្បីវៀរចាកការបៀតបៀនសត្វដែលមានដង្ហើម។ (វៀរចាកការសម្លាប់សត្វមានជីវិតទាំងអស់ រួមទាំងសត្វផង)។
“ខ្ញុំប្រកាន់នូវសិក្ខាបទ វៀរចាកការមិនទទួលយករបស់ដែលមិនបានឲ្យ។ ( វៀរចាកការលួច ) ។
“ខ្ញុំប្រកាន់យកសិក្ខាបទបង្ហាត់ឲ្យចៀសចេញពីការប្រព្រឹត្តខុសផ្លូវភេទ។ (ហាមរួមភេទក្រៅអាពាហ៍ពិពាហ៍)។
“ខ្ញុំប្រកាន់នូវសិក្ខាបទបង្ហាត់ឲ្យចៀសចេញពីពាក្យមិនពិត។ ( វៀរចាកការភូតភរ ) ។
«ខ្ញុំប្រកាន់យកសិក្ខាបទស្ដីពីការវៀរចាកការសេពគ្រឿងស្រវឹង ឬគ្រឿងញៀន ដែលជាឱកាសនៃការធ្វេសប្រហែស»។ (ការវៀរចាកការស្រវឹង ឬគ្រឿងស្រវឹង) ។

សិក្ខាបទប្រាំប្រការដែលព្រះពុទ្ធប្រោសប្រទានគឺស្រដៀងនឹងបញ្ញត្តិដប់ប្រការដែលម៉ូសេបានទទួលកាលពីមួយពាន់ឆ្នាំមុន។ ដូច្នេះ ការយល់ដឹងពីរបៀបដែលមនុស្សរក្សាបញ្ញត្តិ១០ប្រការ ផ្ដល់នូវការយល់ដឹងអំពីសីលប្រាំ។ យើងអាចយល់អំពីកូដបុរាណទាំងពីរនេះក្នុងបរិបទនៃជំងឺរាតត្បាតមេរោគកូរ៉ូណាទំនើបដែលបានរីករាលដាលគ្រប់ទីកន្លែង។

ម៉ូសេ និងបញ្ញត្តិដប់ប្រការ

បទគម្ពីរភាសាហេព្រើរពីបុរាណរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលពិភពលោកយើងធ្លាក់ទៅក្នុង ការរងទុក្ខ សេចក្ដីស្លាប់ និងភាពមិនស្ថិតស្ថេរ ។ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ជ្រាបច្បាស់អំពីសេចក្តីទាំងនេះ តាមរយៈ អរិយសច្ច ៤ ។ ដោយសារ ទំនោរចិត្តរបស់មនុស្សចំពោះអំពើបាប ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតបានប្រទានដល់ម៉ូសេនូវបញ្ញត្តិដប់ប្រការភ្លាមៗបន្ទាប់ពីពួកគេ បានរត់គេចពីស្រុកអេស៊ីបក្នុងបុណ្យរំលង ។ ម៉ូសេមិនមានគម្រោងគ្រាន់តែដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីបទេ។ គាត់ក៏ចង់ណែនាំពួកគេទៅរករបៀបរស់នៅថ្មី។ លោកមានបំណងបង្កើតសង្គមមួយដែលគ្មានអំពើពុករលួយ។ ដូច្នេះ ហាសិបថ្ងៃក្រោយបុណ្យរំលងដែលបានរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល លោកម៉ូសេបាននាំពួកគេទៅភ្នំស៊ីណាយ ជាកន្លែងដែលពួកគេបានទទួលក្រឹត្យវិន័យ។ ព្រះក៏បានប្រទានក្រិត្យវិន័យនេះតាមរយៈលោកម៉ូសេ ដើម្បីលាតត្រដាងបញ្ហាដែលមាននៅក្នុងសម័យកាលរបស់យើង។

តើម៉ូសេទទួលបានបញ្ជាអ្វី? ច្បាប់ពេញលេញនៃ 613 បទបញ្ជាសម្រាប់បូជាចារ្យនិងអ្នកដឹកនាំគឺវែងណាស់។ ដូច្នេះ ម៉ូសេក៏បានទទួលពាក្យបញ្ជាខាងសីលធម៌ជាក់លាក់នៅលើផ្ទាំងថ្ម ដែលគេស្គាល់ថាជា បញ្ញត្តិដប់ប្រការ (ឬ Decalogue )។ ទាំងដប់នេះបានបង្កើតជាសេចក្តីសង្ខេបនៃច្បាប់។ ដូចជាសិក្ខាបទប្រាំប្រការដែរ គេបានបង្កើតកាតព្វកិច្ចសីលធម៌សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ មិនមែនតែព្រះសង្ឃទេ។ របស់ព្រះប្រើវាសព្វថ្ងៃនេះ ជាអំណាចសកម្មរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលយើងឲ្យប្រែចិត្តពីអំពើអាក្រក់ទូទៅ។

ផ្នែកមួយនៃ Souls Deuteronomy ដែលផ្ទុកនូវច្បាប់ចម្លងដែលនៅរស់រានមានជីវិតចាស់ជាងគេបំផុតនៃ Decalogue_{^{អ្នកនិពន្ធមិនស្គាល់ រូបថតដោយ Shai Halevi ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

បញ្ញត្តិដប់ប្រការ

ខាងក្រោមនេះគឺជាបញ្ជីដ៏ទូលំទូលាយនៃបញ្ញត្តិដប់ប្រការ ដែលត្រូវបានចារឹកលើថ្មដោយព្រះ ហើយក្រោយមកបានចម្លងដោយម៉ូសេទៅក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរ ៖

3 កុំឲ្យមានព្រះឯណាទៀតនៅចំពោះអញឲ្យសោះ។
4 កុំឲ្យឆ្លាក់ធ្វើរូបណាសម្រាប់ឯងឲ្យសោះ ក៏កុំឲ្យធ្វើរូបណាឲ្យដូចជាអ្វីនៅស្ថានសួគ៌ខាងលើ ឬនៅផែនដីខាងក្រោម ឬនៅក្នុងទឹកដែលទាបជាងដីផង
5 ក៏កុំឲ្យក្រាបសំពះនៅចំពោះរបស់ទាំងនោះ ឬគោរពប្រតិ‌បត្តិតាមនោះឡើយ ដ្បិតអញដែលជាយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង អញមានសេចក្ដីប្រចណ្ឌ ក៏ទម្លាក់ការទុច្ចរិតរបស់ឪពុកទៅលើកូនចៅរហូតដល់៣ហើយ៤តំណផង ចំពោះអស់អ្នកណាដែលស្អប់អញ
6 តែអញផ្តល់សេចក្ដីសប្បុរស ដល់ទាំងពាន់តំណនៃពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តរបស់អញទាំងប៉ុន្មានវិញ។
7 កុំឲ្យចេញព្រះ‌នាមរបស់ព្រះ‌យេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង ជាអសារឥតការឡើយ ដ្បិតព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់នឹងមិនរាប់ជាឥតទោសដល់អ្នកណា ដែលចេញព្រះ‌នាមទ្រង់ ជាអសារឥតការនោះទេ។
ការពិពណ៌នាអំពីម៉ូសេដែលទទួលបញ្ញត្តិដប់ប្រការ_{^{ប៊ីស្សព ចន អេច វិនសិន, DD , ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons}}
8 ចូរឲ្យនឹកចាំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ដើម្បីញែកថ្ងៃនោះចេញជាបរិសុទ្ធ
9 ក្នុងរវាង៦ថ្ងៃ នោះត្រូវឲ្យឯងធ្វើអស់ទាំងការរបស់ឯងចុះ
10 តែឯថ្ងៃទី៧ នោះគឺជាថ្ងៃឈប់សម្រាកថ្វាយព្រះ‌យេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងវិញ នៅថ្ងៃនោះមិនត្រូវធ្វើអ្វីឲ្យសោះ ទោះខ្លួនឯង ឬកូនប្រុសកូនស្រីឯងក្តី ទោះបាវប្រុស ឬបាវស្រីឯងក្តី ទោះសត្វរបស់ឯង ឬអ្នកដទៃដែលនៅផ្ទះឯងក្តី
11 ដ្បិតក្នុង៦ថ្ងៃព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់បានធ្វើផ្ទៃមេឃ ផែនដី ហើយនិងសមុទ្រ ព្រមទាំងរបស់សព្វសារពើនៅស្ថានទាំងនោះដែរ រួចដល់ថ្ងៃទី៧ ទ្រង់ឈប់សម្រាក ហេតុនោះបានជាព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានពរដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយក៏ញែកចេញជាបរិសុទ្ធ។
12 ចូរឲ្យគោរពប្រតិ‌បត្តិដល់ឪពុកម្តាយ ដើម្បីឲ្យបានអាយុវែងនៅក្នុងស្រុក ដែលព្រះ‌យេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងទ្រង់ប្រទានឲ្យ។
13 កុំឲ្យសម្លាប់មនុស្សឲ្យសោះ។
14 កុំឲ្យផិតគ្នាឲ្យសោះ។
15 កុំឲ្យលួចប្លន់ឲ្យសោះ។
16 កុំឲ្យធ្វើជាទីបន្ទាល់ក្លែងទាស់នឹងអ្នកជិតខាងខ្លួនឲ្យសោះ។
17 កុំឲ្យលោភចង់បានផ្ទះអ្នកជិតខាងខ្លួនឲ្យសោះ ក៏កុំឲ្យលោភចង់បានប្រពន្ធគេ ឬបាវប្រុសបាវស្រីគេក្តី ឬគោ លា ឬរបស់អ្វីផងអ្នកជិតខាងខ្លួនឲ្យសោះ។
និក្ខមនំ 20:3-17

សិក្ខាបទ៥ និងប្រការ១០ប្រការ

សូមកត់សម្គាល់ថា បញ្ញត្តិដប់ប្រការគ្របដណ្ដប់លើសិក្ខាបទទាំងបួននៃសិក្ខាបទប្រាំ។ ក្រៅពីបញ្ញត្តិដូចគ្នានេះ ចេតនាទាំងមូលនៃសិក្ខាបទ និងបញ្ញត្តិក៏ត្រូវគ្នាដែរ។ ពួកគេទាមទារការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងលើបំណងប្រាថ្នាផ្សេងៗ ដើម្បីឱ្យសិទ្ធិ និងសុខុមាលភាពរបស់អ្នកដទៃត្រូវបានគោរព។

ស្តង់ដារនៃបញ្ញត្តិដប់ប្រការ

ព្រះបានប្រទានការទាំងនេះជា បញ្ញត្តិ ។ គាត់មិនមានបំណងថាវាជាការផ្ដល់យោបល់ ឬអនុសាសន៍ទេ។ ប៉ុន្តែ តើយើងគោរពតាមបទបញ្ជាទាំងនេះដល់កម្រិតណា? ខាងក្រោមនេះកើតឡើង មុនពេល ការប្រទានបញ្ញត្តិដប់ប្រការ៖

3 ចំណែកឯម៉ូសេ លោកក៏ឡើងទៅឯព្រះ នោះព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះ‌បន្ទូលហៅលោកពីលើភ្នំថា ចូរឯងនិយាយនឹងពួកវង្សយ៉ាកុប ហើយប្រាប់ដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែលថា
5 ដូច្នេះ បើឯងរាល់គ្នានឹងស្តាប់តាមអញឥឡូវ ហើយកាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញារបស់អញ នោះឯងរាល់គ្នានឹងបានដាច់ជារបស់ផងអញលើសជាងអស់ទាំងសាសន៍ ដ្បិតផែនដីទាំងមូលជារបស់ផងអញ
និក្ខមនំ 19:3, 5

មនុស្សបានឆ្លើយតបតាមរបៀបដូចខាងក្រោម បន្ទាប់ពី បញ្ញត្តិដប់ប្រការ។

⁷រួចយកសៀវភៅសញ្ញាមកអានមើលឲ្យបណ្តា‌ជនស្តាប់ គេក៏ឆ្លើយឡើងថា យើងខ្ញុំរាល់គ្នានឹងធ្វើតាមគ្រប់អស់ទាំងសេចក្ដី ដែលព្រះ‌យេហូវ៉ាបានមានព្រះ‌បន្ទូលមក ហើយនិងស្តាប់បង្គាប់គ្រប់ជំពូកផង
និក្ខមនំ 24:7

ពេលខ្លះនៅក្នុងការប្រឡងនៅសាលា គ្រូផ្តល់សំណួរច្រើន ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកតម្រូវឱ្យសិស្សឆ្លើយ តែ សំណួរមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ។ ឧទាហរណ៍ យើងអាចជ្រើសរើសសំណួរចំនួន 5 ក្នុងចំណោម 10 ដើម្បីឆ្លើយ។ សិស្សម្នាក់ៗអាចជ្រើសរើសសំណួរដែលស្រួលបំផុតចំនួន 5 សម្រាប់គាត់/នាងដើម្បីឆ្លើយ។ ដោយវិធីនេះគ្រូធ្វើឱ្យការប្រឡងកាន់តែងាយស្រួល។

_{^{Distant Shores Media/Sweet Publishing , CC BY-SA 3.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

មនុស្សជាច្រើនចាត់ចែងបញ្ញត្តិដប់ប្រការ (និងសិក្ខាបទប្រាំ) ដូចគ្នា។ ពួកគេគិតថា ព្រះបន្ទាប់ពីបានប្រទានបញ្ញត្តិដប់ប្រការ មានន័យថា ៖ « ចូរព្យាយាមជ្រើសរើសទាំងប្រាំមួយពីដប់ប្រការនេះ » ។ យើងគិតបែបនេះដោយសារយើងស្រមៃថាព្រះកំពុងថ្លឹងថ្លែង ‘អំពើល្អ’ របស់យើងប្រឆាំងនឹង ‘អំពើអាក្រក់’ របស់យើង។ ប្រសិនបើគុណសម្បត្តិរបស់យើងលើស ឬលុបចោលអំពើអាក្រក់របស់យើង នោះយើងសង្ឃឹមថានឹងទទួលបានការពេញចិត្តពីព្រះ ឬលុបចោលកម្មផលរបស់យើង។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការអានដោយស្មោះត្រង់នៃបញ្ញត្តិដប់ប្រការបង្ហាញថា នេះមិនមែនជារបៀបដែលព្រះបានប្រទានដល់ពួកគេនោះទេ។ ព្រះបានរំពឹងថាប្រជាជននឹងគោរពតាម និងកាន់តាម គ្រប់ បទបញ្ជា— គ្រប់ ពេលវេលា។ ការលំបាកយ៉ាងខ្លាំងនេះ បានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនច្រានចោលបញ្ញត្តិដប់ប្រការ ព្រមទាំងមើលទៅអវិជ្ជមានចំពោះសិក្ខាបទប្រាំ។ ពួកគេចាត់ទុកពួកគេថាជាគោលដៅរយៈពេលវែង មិនមែនជាតម្រូវការបន្ទាន់នោះទេ។ ប៉ុន្តែអ្នកទាំងពីរត្រូវបានផ្តល់ឱ្យដើម្បីបង្ហាញពីបញ្ហាមូលដ្ឋាននៅក្នុងខ្លួនយើង។

រូបភាពសាកល្បង Coronavirus

យើងអាចយល់អំពីគោលបំណងនៃសិក្ខាបទប្រាំ និងប្រការដប់ប្រការ តាមរយៈកញ្ចក់នៃកូវីដ-១៩។ កូវីដ-១៩ បង្ហាញរោគសញ្ញាគ្រុនក្តៅ ក្អក បាត់ក្លិន និងដកដង្ហើមខ្លី។ ប៉ុន្តែទាំងនេះគឺបណ្តាលមកពីមេរោគ Coronavirus ដែលជារឿងតូចមួយដែលយើងមើលមិនឃើញ។

ឧបមាថាមាននរណាម្នាក់ក្តៅខ្លួន និងក្អក។ មនុស្សម្នាក់នេះនឹងឆ្ងល់ថាតើអ្វីទៅជារោគសញ្ញាទាំងនេះ។ តើគាត់មានគ្រុនក្តៅធម្មតា ឬបានឆ្លងមេរោគ Coronavirus ? បើដូច្នេះមែន នោះជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ប្រហែលជាអាចគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតទៀតផង។ ដោយសារមេរោគ Coronavirus រីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាងាយនឹងរងគ្រោះ វានៅតែជាលទ្ធភាពពិតប្រាកដ។ ដើម្បីដឹងថា ពួកគេធ្វើតេស្ដ COVID PCR ឬ COVID Rapid Tests។ ការធ្វើតេស្តទាំងនេះកំណត់ថាតើមេរោគ Coronavirus មាននៅក្នុងខ្លួនរបស់ពួកគេដែរឬទេ។ ការធ្វើតេស្តមិនព្យាបាលពួកគេពីជំងឺរបស់ពួកគេទេ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែប្រាប់ពួកគេថាតើពួកគេមានមេរោគ Coronavirus ដែលជាលទ្ធផលនៃ COVID-19 ដែរឬទេ។

ការធ្វើតេស្តដើម្បីកំណត់កម្មផលរបស់យើង។

គឺដូចគ្នានឹងសិក្ខាបទ ៥ និងបញ្ញត្តិ ១០។ ការពុករលួយខាងសីលធម៌គឺកើតមានដូចសព្វថ្ងៃនេះ ដូចជំងឺកូវីដ-១៩ នៅពេលដែលវាបានចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ ២០២០។ ក្រមសីលធម៌ទាំងនេះត្រូវបានផ្តល់ឱ្យ ដូច្នេះតាមរយៈការវាស់ជីវិតរបស់យើងប្រឆាំងនឹងពួកគេ យើងអាចដឹងថាតើយើងរួចពីបាប និងកម្មរបស់វា ឬប្រសិនបើអំពើបាបមាននៅក្នុងខ្លួនយើង។ . ពាក្យបញ្ជាខាងសីលធម៌ទាំងនេះមានមុខងារដូចនឹងការធ្វើតេស្តមេរោគកូរ៉ូណាដែរ។ ពួកគេចង្អុលបង្ហាញថាតើអ្នកមានជំងឺ (អំពើបាប) ឬប្រសិនបើអ្នករួចផុតពីវា។

អំពើបាប មានន័យថា ‘បាត់’ គោលដៅដែលរំពឹងទុកពីយើង ក្នុងរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ ខ្លួនយើង និងព្រះ។ ប៉ុន្តែជំនួសឱ្យការទទួលស្គាល់បញ្ហារបស់យើង យើងមានទំនោរទៅ:

ប្រៀបធៀបខ្លួនយើងជាមួយអ្នកដទៃ ដូច្នេះវាស់ខ្លួនយើងផ្ទុយនឹងស្តង់ដារខុស
ខំប្រឹងដើម្បីបានបុណ្យសាសនា ឬ
បោះបង់ចោល ហើយរស់នៅដើម្បីភាពរីករាយ។

ដូច្នេះហើយ ព្រះបានប្រើមនុស្សដូចជាព្រះពុទ្ធ និងលោកម៉ូសេ ដើម្បីផ្តល់ក្រមទាំងនេះដូច្នេះ៖

¹⁵ដោយសម្ដែងថា របៀបក្រឹត្យ‌វិន័យបានកត់ទុកក្នុងចិត្តគេហើយ បញ្ញាចិត្តគេក៏ធ្វើបន្ទាល់ឲ្យ ហើយគំនិតគេជួន‌កាលប្រកាន់ទោស ជួន‌កាលដោះសាគ្នាទៅវិញទៅមក)
៉ូម 2:15

និង

²⁰ហេតុនោះបានជាគ្មានមនុស្សណាបានរាប់ជាសុចរិត នៅចំពោះទ្រង់ ដោយអាងការប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យ‌វិន័យនោះឡើយ ដ្បិតក្រឹត្យ‌វិន័យគ្រាន់តែសម្ដែងឲ្យស្គាល់អំពើបាបប៉ុណ្ណោះ។
៉ូម 3:20

ប្រសិនបើយើងពិនិត្យមើលជីវិតរបស់យើងប្រឆាំងនឹងកូដទាំងនេះ វាប្រៀបដូចជាការធ្វើតេស្ត Coronavirus ដែលបង្ហាញពីបញ្ហាខាងក្នុងរបស់យើង។ លេខកូដទាំងនេះមិន ‘ជួសជុល’ បញ្ហារបស់យើងទេ ប៉ុន្តែបង្ហាញបញ្ហាយ៉ាងច្បាស់ ដូច្នេះយើងនឹងទទួលយកដំណោះស្រាយដែលបានផ្តល់។ ជំនួសឱ្យការបន្តក្នុងការបញ្ឆោតខ្លួនឯង និងឯកសារភ្ជាប់ខុស កូដទាំងនេះអនុញ្ញាតឱ្យយើងមើលឃើញខ្លួនឯងយ៉ាងច្បាស់។

អំណោយទានរបស់ព្រះដែលបានផ្តល់ឱ្យនៅក្នុងការប្រែចិត្ត

ព្រះទ្រង់បានប្រទាននូវឱសថមួយដោយ អំណោយទាននៃការអត់ទោសបាប តាមរយៈ ការសុគត និង ការរស់ឡើងវិញ របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អំណោយនៃជីវិតនេះត្រូវបានផ្តល់ឱ្យយើងយ៉ាងសាមញ្ញប្រសិនបើយើងទុកចិត្តឬមានជំនឿលើកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវ។

“ការប្រែចិត្តពីផ្លូវពេត្រុស” ដោយ Gerald Seghers
_{^{Gerard Seghers ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

¹⁶យើងដឹងថា មនុស្សមិនបានរាប់ជាសុចរិត ដោយប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យ‌វិន័យនោះឡើយ គឺដោយសេចក្ដីជំនឿ ជឿដល់ព្រះ‌យេស៊ូវគ្រីស្ទវិញ ហេតុនោះបានជាយើងជឿដល់ព្រះ‌គ្រីស្ទយេស៊ូវ ដើម្បីឲ្យបានរាប់ជាសុចរិត ដោយ‌សារសេចក្ដីជំនឿ ជឿដល់ព្រះ‌គ្រីស្ទ នោះ មិនមែនដោយប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យ‌វិន័យទេ ពីព្រោះគ្មានមនុស្សណាបានរាប់ជាសុចរិតដោយប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យ‌វិន័យឡើយ
កាឡាទី 2:16

អ័ប្រាហាំបានទទួលការសរសើរពីកម្មអាក្រក់របស់គាត់ ដូច្នេះយើងក៏អាចត្រូវបានផ្តល់ភាពសុចរិតផងដែរ។ ប៉ុន្តែ វាទាមទារឱ្យយើង ប្រែចិត្ត ។ ជារឿយៗយើងយល់ខុសអំពីការប្រែចិត្ត ប៉ុន្តែការប្រែចិត្តគ្រាន់តែមានន័យថា ‘ផ្លាស់ប្តូរគំនិតរបស់យើង’ ពាក់ព័ន្ធនឹងការងាក ចេញពីអំពើបាប ហើយ ងាកទៅរកព្រះ និងអំណោយទានរបស់ទ្រង់។ ដូចដែលព្រះគម្ពីរពន្យល់ថា:

¹⁹ដូច្នេះ ចូរប្រែចិត្ត ហើយវិលមកចុះ ដើម្បីឲ្យបាបរបស់អ្នករាល់គ្នាបានលុបចេញ ប្រយោជន៍ឲ្យមានពេលលំហើយ មកពីចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់
កិច្ចកា 3:19

តើព្រះ‹លុបបំបាត់អំពើបាបរបស់យើង›ដោយរបៀបណា? ដើម្បីបន្តប្រើកែវភ្នែក COVID-19 ទ្រង់បានផលិតវ៉ាក់សាំងតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ ដែលយើងមើលនៅ ទីនេះ ។ ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានប្រទានឱ្យយើងទាំងការធ្វើតេស្ត និងវ៉ាក់សាំងសម្រាប់អំពើបាបនៅក្នុងយុគសម័យរបស់យើង។

ក្រោយពីលោកម៉ូសេបានបង្កើតជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក្នុងក្រិត្យវិន័យរួច លោកបានប្រកាសទាំងពរជ័យ និងបណ្តាសាមកលើពួកគេ។ ពរបើគេរក្សាច្បាប់ ហើយជេរប្រទេចបើគេមិនធ្វើ។ តើអ្វីទាំងនេះបានជះឥទ្ធិពលដល់ប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ យើងមើលនៅ ពេលក្រោយ ។