ស្តេចដែលបានសន្យា៖ មកជាសញ្ញានៃ ‘ប្រាំពីរ’


លេខ ‘ប្រាំពីរ’ បានបញ្ជាឱ្យមានការគោរពដ៏អស្ចារ្យ និងភាពអស្ចារ្យនៃអាថ៌កំបាំងនៅទូទាំងវប្បធម៌ និងប្រជាជាតិនានាតាំងពីបុរាណកាល ជាពិសេសនៅអាស៊ី។ ប្រពៃណីព្រះពុទ្ធសាសនាចែងថា Siddharta Gautama បន្ទាប់ពីបានត្រាស់ដឹងដោយដើមពោធិហើយបានចំណាយពេល ប្រាំពីរសប្តាហ៍បន្ទាប់នៅក្នុងទីតាំងចំនួនប្រាំពីរដើម្បីពិចារណាបទពិសោធន៍នៃការត្រាស់ដឹងរបស់គាត់ ។ ពិធីបុណ្យ Qixi (七夕) ដែលប្រារព្ធឡើងនៅថ្ងៃទី 7 នៃខែទី 7 មានទំនៀមទំលាប់ដែលត្រលប់មកវិញយ៉ាងហោចណាស់ 2600 ឆ្នាំ។ បុរាណនៃកំណាព្យ (詩) កែសម្រួលដោយ ខុងជឺ យោងពិធីបុណ្យ Qixi ។ ពិធីបុណ្យ Qixi បានរីករាលដាលពាសពេញអាស៊ីបូព៌ា។ វាត្រូវបានប្រារព្ធជា Tanabata (たなばた) នៅប្រទេសជប៉ុន Chilseok (칠석) នៅកូរ៉េ និង Thất Tịch នៅវៀតណាម។ បុណ្យ​ទាំង​នេះ ដែល​គេ​ប្រារព្ធ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៧ នៃ​ខែ​៧ ក៏​ហៅ​ថាពិធីបុណ្យទីប្រាំពីរពីរដង ឬ រាត្រីប្រាំពីរ ។ 

‘ប្រាំពីរ’ នៅក្នុងពិធីបុណ្យ Qixi

ទោះបីជារឿងរ៉ាវនៅពីក្រោយពិធីបុណ្យ Qixi មានភាពខុសប្លែកគ្នាពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយក៏ដោយ ក៏សាច់រឿងសំខាន់នៅតែជាប់លាប់ដដែល។ ទេពធីតានារីតម្បាញ Zhinü (織女) លង់ស្នេហ៍នឹងក្មេងប្រុសកំសាកម្នាក់ឈ្មោះ Niulang (牛郎)។ ប៉ុន្តែ​អធិរាជ Jade នាំ​នារី​នោះ​ត្រឡប់​ទៅ​ឋានសួគ៌​វិញ ដោយ​បំបែក​គូស្នេហ៍ និង​ខូចចិត្ត​។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គោរបស់ Niulang ប្រាប់ Niulang ឱ្យសម្លាប់គាត់ ហើយយកស្បែករបស់គាត់ជិះទៅឋានសួគ៌។ អធិរាជ Jade បានបំបែកគូស្នេហ៍ទាំងពីរនៅក្នុងតារាដោយដាក់ Milky Way រវាងពួកគេ។ ប៉ុន្តែសត្វស្លាបដែលទទួលស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះស្ម័គ្ររបស់ពួកគេបានធ្វើស្ពានសម្រាប់គូស្នេហ៍នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរនៃខែទី 7 ដូច្នេះគូស្នេហ៍អាចជួបគ្នាជារៀងរាល់ឆ្នាំតែក្នុងថ្ងៃនេះដើម្បីបន្តស្នេហា។ ជនជាតិអាស៊ីប្រារព្ធថ្ងៃទីប្រាំពីរនៃខែទី 7 ជាថ្ងៃនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ វាស្រដៀងទៅនឹងថ្ងៃបុណ្យនៃក្តីស្រឡាញ់នៅភាគខាងលិច។ 

រូបភាពរបស់ Zhinü និង Niulang នៅលើស្ពាន Magpies ។
shizhao 拍摄,画者不明ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons

អាថ៌កំបាំង ‘ប្រាំពីរ’ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរហេព្រើរ

ការផ្សារភ្ជាប់គ្នានៃលេខប្រាំពីរដោយក្ដីស្រឡាញ់ និងការបន្តក៏បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងសំណេររបស់ព្យាការីជនជាតិហេព្រើរផងដែរ។ ពួកគេ​បាន​សរសេរ​ទំនាយ​មួយ​ដែល​រុំ​ដោយ ‘ប្រាំពីរ’ ។ ប្រវតិ្តសាស្រ្តនេះអាចយល់បានតែនៅក្នុងការសម្រេចរបស់វារាប់រយឆ្នាំក្រោយមកនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ពាក្យបញ្ឆោតនេះបានបញ្ចប់ការប្រោសលោះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះជាអ្នកបង្កើតសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា ហើយវានៅតែដំណើរការសព្វថ្ងៃនេះ។

ព្យាការីជនជាតិហេព្រើរសំខាន់ៗនៅក្នុងបន្ទាត់ពេលវេលាប្រវត្តិសាស្ត្រ

យើងឃើញថា អ្នកសរសេរភាសាហេព្រើរបុរាណទាំងនេះច្រើនតែបែកគ្នាពីគ្នាទៅវិញទៅមករាប់រយឆ្នាំ ដូច្នេះហើយពួកគេមិនអាចសម្របសម្រួលទំនាយរបស់ពួកគេជាមួយគ្នាដោយមនុស្សជាតិបានទេ។ ប៉ុន្តែ​ការ​ព្យាករណ៍​របស់​ពួកគេ​បាន​បង្កើត​ជា​ប្រធានបទ​សំខាន់​នៃ​ការ​យាង​មក​របស់​ស្តេច ( = ព្រះគ្រីស្ទ ) ។ អេសាយ​បាន​ទាយ​ពី ​ទីសំគាល់​នៃ​សាខា​ពី​គល់ឈើ ។ បន្ទាប់​មក សាការី​បាន​ទាយ​ថា សាខា​នេះ​នឹង​ត្រូវ​ដាក់​ឈ្មោះ​ថា​យេស៊ូ 500 ឆ្នាំ​មុន​ព្រះ​យេស៊ូ​មិន​ដែល​មាន​ជីវិត។

ព្យាការីដានីយ៉ែលនិងប្រាំពីរ

ឥឡូវនេះ យើងមករកព្យាការីដានីយ៉ែល។ គាត់​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​និរទេស​ខ្លួន​នៅ​បាប៊ីឡូន។ គាត់គឺជាមន្ត្រីដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់នៅក្នុងរដ្ឋាភិបាលបាប៊ីឡូន និងពែរ្ស ព្រមទាំងជាហោរាផងដែរ។ បន្ទាត់ពេលវេលាខាងក្រោមបង្ហាញពីពេលដែលដានីយ៉ែលរស់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។

ព្យាការី ដានីយ៉ែល និង នេហេមា បានបង្ហាញនៅក្នុង Timeline ជាមួយព្យាការីផ្សេងទៀតនៃព្រះគម្ពីរ

នៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ ព្យាការីដានីយ៉ែលបានទទួលសារមួយដែលផ្ញើដោយព្រះជាអ្នកបង្កើត។ គាត់បានប្រាប់គាត់ថា:

24 គ្រប់​៧០​អាទិត្យ​បាន​កំណត់​ដល់​សាសន៍​ឯង និង​ដល់​ទី​ក្រុង​បរិសុទ្ធ​របស់​ឯង ដើម្បី​នឹង​រំលត់​បំបាត់​អំពើ​រំលង និង​ធ្វើ​ឲ្យ​អំពើ​បាប​ផុត​ទៅ ហើយ​ឲ្យ​បាន​ធួន​នឹង​អំពើ​ទុច្ចរិត ព្រម​ទាំង​នាំ​សេចក្ដី​សុចរិត​ដ៏​នៅ​អស់‌កល្ប‌ជានិច្ច​ចូល​មក និង​បិទ​ត្រា​ការ​ជាក់​ស្តែង និង​សេចក្ដី​ទំនាយ ហើយ​និង​ចាក់​ប្រេង​តាំង​អ្នក​ដ៏​បរិសុទ្ធ​បំផុត​ឡើង
25 ដូច្នេះ ត្រូវ​ឲ្យ​ដឹង ហើយ​យល់​ថា ចាប់​តាំង​ពី​ចេញ​បង្គាប់​ឲ្យ​តាំង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ហើយ​សង់​ឡើង​វិញ ដរាប​ដល់​គ្រា​អ្នក​ដែល​ចាក់​ប្រេង​តាំង​នោះ គឺ​ជា​អ្នក​ដែល​ជា​កំពូល​បណ្តាច់ នោះ​ត្រូវ​ជា​ចំនួន​៧​អាទិត្យ និង​៦២​អាទិត្យ រួច​នៅ​គ្រា​ជ្រួល‌ច្រាល់ នោះ​ទី​ក្រុង​នឹង​បាន​សង់​ឡើង​វិញ មាន​ទាំង​ផ្លូវ​ធ្លា និង​កំផែង​ផង
26 លុះ​ក្រោយ​ពី​៦២​អាទិត្យ​នោះ​ទៅ នោះ​អ្នក​ដែល​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ឡើង នឹង​ត្រូវ​ផ្តាច់​ចេញ​វិញ ឥត​មាន​ទាក់‌ទង​នឹង​អ្វី​ឡើយ រួច​បណ្តា‌ទ័ព​របស់​ចៅ‌ហ្វាយ​១​ដែល​នឹង​មក គេ​នឹង​បំផ្លាញ​ទី​ក្រុង និង​ទី​បរិសុទ្ធ​បង់ ឯ​ចុង​បំផុត​នៃ​ការ​នោះ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​ជំនន់​ទឹក ក៏​នឹង​មាន​ចម្បាំង​ដរាប​ដល់​ចុង ហើយ​បាន​សម្រេច​ឲ្យ​មាន​ការ​លាញ​បំផ្លាញ​ដែរ

ដានីយ៉ែល 9:24-26

នេះ​ជា​ទំនាយ​មួយ​អំពី​ការ​យាង​មក​នៃ ‘អ្នក​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង’ (= ព្រះ​គ្រីស្ទ = ស្តេច) ។ ព្រះជាអ្នកបង្កើតបានផ្ដល់កាលវិភាគសម្រាប់ពេលដែលទ្រង់នឹងយាងមក។ តារាងពេលវេលាបានប្រើវដ្តនៃប្រាំពីរ។ ទំនាយ​នេះ​បាន​និយាយ​ថា ការ​រាប់​ថយ​ក្រោយ​នឹង​ចាប់​ផ្ដើម​ដោយ ‹ការ​ចេញ​ក្រឹត្យ​ដើម្បី​ស្ដារ​និង​សង់​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើង​វិញ›។ ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ទំនាយ​នេះ​ដល់​ដានីយ៉ែល​ប្រហែល​ឆ្នាំ​៥៣៧ មុន​គ.ស. ប៉ុន្តែ​ដានីយ៉ែល​មិន​បាន​រស់​នៅ​ដើម្បី​ឃើញ​ការ​ចាប់​ផ្ដើម​នៃ​ការ​រាប់​ថយ​ក្រោយ​នេះ​ទេ។

ការ​ចេញ​ក្រឹត្យ​ស្ដារ​និង​កសាង​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើង​វិញ។

តាមការពិតវាគឺជា នេហេមា ដែលរស់នៅជិតមួយរយឆ្នាំបន្ទាប់ពីដានីយ៉ែល ដែលបានឃើញការចាប់ផ្តើមនៃការរាប់ថយក្រោយនេះ។ គាត់គឺជាអ្នកកាន់ពែងដល់ព្រះចៅអធិរាជ Persian Artaxerxes ហើយដូច្នេះរស់នៅក្នុងប្រទេសអ៊ីរ៉ង់បច្ចុប្បន្ន។ ចំណាំនៅពេលដែលគាត់រស់នៅក្នុងបន្ទាត់ពេលវេលាខាងលើ។ គាត់ប្រាប់យើងនៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ថា:

ការពិពណ៌នាអំពីព្យាការី នេហេមា
រូបតំណាងវិចិត្រកររុស្ស៊ី ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons

អ្នក​ដែល​កម្ចាត់‌កម្ចាយ បាន​ឡើង​មក​ទាស់​នឹង​ឯង​ហើយ ចូរ​ការ‌ពារ​បន្ទាយ ត្រូវ​ឲ្យ​ចាំ​យាម​ផ្លូវ ចូរ​ក្រវាត់​ចង្កេះ​ឲ្យ​ខែង‌រ៉ែង ហើយ​ចម្រើន​កម្លាំង​យ៉ាង​សន្ធឹក​ចុះ
ពី​ព្រោះ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​កំពុង​តាំង​សេចក្ដី​រុងរឿង​នៃ​យ៉ាកុប​ឡើង​វិញ ឲ្យ​ដូច​ជា​សេចក្ដី​រុងរឿង​របស់​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែរ ពី​ព្រោះ​ពួក​ផ្ទីង​ជន បាន​ចាក់​គេ​ចេញ​អស់​ហើយ ក៏​បាន​បំផ្លាញ​ខ្នែង​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​របស់​គេ​ដែរ
ឯ​ខែល​របស់​មនុស្ស​ខ្លាំង​ពូកែ​បាន​ប្រឡាក់​ក្រហម ពួក​មនុស្ស​ក្លាហាន​ស្លៀក‌ពាក់​ក្រហម​ឆ្អៅ ឯ​រទេះ​ចម្បាំង​ក៏​ភ្លឺ‌ផ្លេកៗ​នៅ​ថ្ងៃ​រៀប‌ចំ ហើយ​គេ​ងា​លំពែង​ដង​កកោះ​យ៉ាង​គួរ​ស្ងែង
អស់​ទាំង​រទេះ​ចម្បាំង​រត់​យ៉ាង​សម្បើម ទៅ​តាម​ផ្លូវ ក៏​រត់​ចុះ​ឡើង​តាម​ផ្លូវ​ធ្លា មាន​ភាព​ដូច​ជា​ចន្លុះ ហើយ​ក៏​រត់​លឿន​ដូច​ជា​ផ្លេក‌បន្ទោរ
ស្តេច​របស់​គេ​នឹក​រក​អ្នក​ណា​ដែល​ស្ទាត់​ជំនាញ​ក្នុង​ពល‌ទ័ព តែ​គេ​ដើរ​ទៅ​ទាំង​ចំពប់​ជើង គេ​ប្រញាប់‌ប្រញាល់​នឹង​ឡើង​ទៅ​ឯ​កំផែង​ក្រុង រួច​ក៏​រៀប‌ចំ​ប្រដាប់​បាំង​ខ្លួន
ទ្វារ​ទន្លេ​បាន​បើក​ឡើង ហើយ​ដំណាក់​ស្តេច​ក៏​រលាយ​ទៅ
ព្រះ‌នាង​ហ៊ូសាប​ត្រូវ​គេ​ចាប់​ដឹក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ ពួក​បាវ​ស្រី​របស់​ព្រះ‌នាង​ក៏​ថ្ងូរ​ដូច​ជា​ព្រាប ព្រម​ទាំង​គក់​ទ្រូង​ខ្លួន​ផង។
តាំង​ពី​ចាស់​បុរាណ ក្រុង​នីនីវេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្រះ​ទឹក ប៉ុន្តែ ឥឡូវ គេ​រត់​ចោល​ចេញ​ទៅ​វិញ មាន​គេ​ស្រែក​ថា ឈប់​សិន ឈប់​សិន តែ​គ្មាន​អ្នក​ណា​បែរ​មើល​ខាង​ក្រោយ​ឡើយ

11 តើ​រូង​សិង្ហ​នោះ​បាត់​ទៅ​ឯ​ណា គឺ​ជា​កន្លែង​ដែល​ចិញ្ចឹម​ពួក​សិង្ហ​ស្ទាវ ហើយ​សិង្ហ​ឈ្មោល សិង្ហ​ញី​បាន​ដើរ​នៅ​ទី​នោះ ព្រម​ទាំង​កូន​សិង្ហ ឥត​មាន​អ្នក​ណា​បំភ័យ​វា​ឡើយ
12 ឯ​សិង្ហ​ឈ្មោល វា​តែង‌តែ​ហែក​រំពា​ល្មម​ចម្អែត​កូន ក៏​ខាំ​ក​សត្វ​យក​មក​ឲ្យ​ញី ព្រម​ទាំង​បំពេញ​គុហា​របស់​វា​ដោយ​រំពា ហើយ​រូង​វា​ដោយ​សាច់​សត្វ

ណាហ៊ុម 2: 1-8, 11-12

នេះ​កត់ត្រា​អំពី​«​ការ​ចេញ​ក្រឹត្យ​ដើម្បី​ស្ដារ​និង​សង់​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើង​វិញ​» ដែល​ដានីយ៉ែល​បាន​ទាយ​ថា​ថ្ងៃ​ណាមួយ​នឹង​មក​ដល់។ វាបានកើតឡើងនៅឆ្នាំទី 20 នៃអធិរាជ Persian Artaxerxes ។ អ្នកប្រវត្ដិសាស្រ្ដទទួលស្គាល់ថាទ្រង់ចាប់ផ្ដើមរជ្ជកាលនៅឆ្នាំ ៤៦៥ មុនគ.ស. ដូច្នេះឆ្នាំទី ២០ របស់ទ្រង់ដាក់ក្រឹត្យនេះនៅឆ្នាំ ៤៤៤ មុនគ.ស។ ព្រះ​បាន​ប្រទាន​សញ្ញា​មួយ​ដល់​ដានីយ៉ែល​សម្រាប់​ការ​ចាប់​ផ្ដើម​រាប់​ថយ​ក្រោយ។ ជិតមួយរយឆ្នាំក្រោយមក អធិរាជពែរ្ស ដោយមិនដឹងពីទំនាយរបស់ដានីយ៉ែល បានចេញក្រឹត្យនេះ។ ព្រះចៅអធិរាជពែរ្ស Artaxerxes បានកំណត់ពេលរាប់ថយក្រោយដែលទំនាយបាននិយាយថានឹងនាំ អ្នកចាក់ប្រេងតាំង ។

អាថ៌កំបាំងទាំងប្រាំពីរ

ពាក្យបញ្ឆោតដែលផ្តល់ឱ្យដានីយ៉ែលបង្ហាញថាវានឹងត្រូវការ “ប្រាំពីរ ‘ប្រាំពីរ’ និងហុកសិបពីរ ‘ប្រាំពីរ’ មុនការបើកសម្តែងនៃអ្នកចាក់ប្រេងតាំង។

ដូច្នេះតើអ្វីទៅជា ‘ប្រាំពីរ’? 

នៅក្នុងសំណេររបស់លោកម៉ូសេ គាត់បានបង្កើតវដ្តនៃប្រាំពីរឆ្នាំ។ រៀងរាល់ឆ្នាំទី 7 ដីត្រូវសម្រាកពីកសិកម្មដើម្បីឱ្យដីអាចបំពេញសារធាតុចិញ្ចឹមបាន ដូច្នេះ “ប្រាំពីរ” គឺជាវដ្ត 7 ឆ្នាំ។ ដោយគិតក្នុងចិត្តនោះ យើងឃើញថាចាប់ពីពេលចាប់ផ្តើម ពេលវេលានឹងរាប់ជាពីរផ្នែក។ ផ្នែកទីមួយគឺ ‘ប្រាំពីរប្រាំពីរ’ ឬប្រាំពីរ 7 ឆ្នាំ។ នេះ (7 * 7 = 49 ឆ្នាំ) គឺជាពេលវេលាដែលវាត្រូវការដើម្បីកសាងក្រុងយេរូសាឡឹមឡើងវិញបន្ទាប់ពីក្រឹត្យដំបូងដោយអធិរាជ Persian ។ នេះត្រូវបានបន្តដោយ ប្រាំពីរ ប្រាំពីរ ដូច្នេះការរាប់ថយក្រោយសរុបគឺ 7*7+62*7 = 483 ឆ្នាំ។ ម៉្យាងទៀត តាំងពីដើមដំបូងមក នឹងមាន 483 ឆ្នាំរហូតដល់ការលេចចេញនៃអ្នកចាក់ប្រេងតាំង។

ឆ្នាំ 360 ថ្ងៃ។

យើងត្រូវធ្វើការកែតម្រូវប្រតិទិនតូចមួយ។ ដូចដែលប្រជាជាតិជាច្រើនបានធ្វើនៅសម័យបុរាណ ហោរាបានប្រើឆ្នាំ 360 ថ្ងៃ។ មានវិធីផ្សេងគ្នាដើម្បីគណនាប្រវែងនៃ ‘ឆ្នាំ’ សម្រាប់ប្រតិទិនមួយ។ មួយ​ដែល​ដានីយ៉ែល​បាន​ប្រើ​គឺ​ជា​ប្រតិទិន​អេហ្ស៊ីប​ទូទៅ​ដែល​មាន​រយៈពេល 360 ថ្ងៃ។ ដូច្នេះ 483 ‘360-ថ្ងៃ’ ឆ្នាំគឺ 483 * 360 / 365.24 = 476 ឆ្នាំពន្លឺព្រះអាទិត្យនៃប្រតិទិនអន្តរជាតិដែលប្រើសព្វថ្ងៃនេះ។

ការ​មក​ដល់​របស់​ព្រះ​មហាក្សត្រ ទស្សន៍ទាយ​ឆ្នាំ​ជូត

ឥឡូវនេះយើងអាចគណនានៅពេលដែលស្តេចត្រូវបានទាយថានឹងយាងមក។ ក្នុង​ការ​ចេញ​ពី​សម័យ ‘គ.ស.’ ទៅ​សម័យ ‘គ.ស.’ គឺ​មាន​រយៈ​ពេល​តែ ១ ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ ចាប់​ពី​ឆ្នាំ ១ ម.ស. – ១ គ.ស. (គ្មាន​ឆ្នាំ សូន្យ)។ ឥឡូវនេះតារាងសង្ខេបអំពីការគណនា។

ឆ្នាំចាប់ផ្តើម៤៤៤ មុនគ . ស.
ប្រវែង​នៃ​ពេលវេលា476 ឆ្នាំនៃព្រះអាទិត្យ
ការមកដល់ដែលរំពឹងទុកនៅក្នុងប្រតិទិនអន្តរជាតិ(-444 + 476 + 1) (‘+1’ ព្រោះមិនមាន 0 CE) = 33
ឆ្នាំដែលរំពឹងទុក៣៣ គ.ស
ការ​គណនា​សម្រាប់​ការ​មក​ដល់​របស់​អ្នក​ចាក់​ប្រេង​តាំង​តាម​ការ​រំពឹង​ទុក​របស់​ដានីយ៉ែល​ប្រាំពីរ

ព្រះ​យេស៊ូ​ជា​អ្នក​ស្រុក​ណាសារ៉ែត​បាន​យាង​មក​ក្រុង​យេរូសាឡិម ​ដោយ​ជិះ​សត្វ​លា​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រារព្ធ​ពិធី Palm Sunday ដ៏​ល្បី​ល្បាញ ។ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ លោក​បាន​ប្រកាស​ខ្លួន ហើយ​ជិះ​ចូល​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ជា​ស្ដេច​របស់​គេ។ ឆ្នាំ​គឺ ​៣៣ គ.ស .

ព្រះជាអ្នកបង្កើតបានសម្របសម្រួលរវាងព្យាការីដានីយ៉ែលនិងនេហេមា។ ទោះបីជាពួកគេរស់នៅឆ្ងាយពីគ្នាមួយរយឆ្នាំក៏ដោយ ក៏ពួកគេបានប្រកាស និងចាប់ផ្តើមការរាប់ថយក្រោយដែលនឹងបង្ហាញព្រះមហាក្សត្រ។ ប្រហែល 570 ឆ្នាំបន្ទាប់ពីដានីយ៉ែលបានទទួលសាររបស់គាត់ ព្រះយេស៊ូវបានចូលក្រុងយេរូសាឡិមជាស្តេច ស្របតាមកាលវិភាគរបស់ដានីយ៉ែល។ ទន្ទឹមនឹងការទស្សន៍ទាយរបស់សាការីអំពីនាមព្រះយេស៊ូវ ហោរាទាំងនេះបានបង្កើតក្រុមនៃការទស្សន៍ទាយដ៏អស្ចារ្យ។ ព្រះបានដាក់ចេញជាលាយលក្ខណ៍អក្សរជាយូរណាស់មកហើយ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសឃើញស្នាមមេដៃរបស់ព្រះនៅកន្លែងធ្វើការ។

ព្រះគ្រីស្ទ៖ ការយាងមក … ‘កាត់ផ្តាច់’

ឥឡូវ​នេះ​សូម​កត់​សម្គាល់​នូវ​អ្វី​ដែល​ប្លែក​ពី​គេ​ក្នុង​ពាក្យ​ប្រឌិត​នេះ​ទាក់ទង​នឹង​ស្តេច​ដែល​យាង​មក។ ដានីយ៉ែល​បាន​ទស្សន៍ទាយ​បន្ទាប់​ពី​ការ​មក​ដល់​របស់​គាត់ និង​បន្ទាប់​ពី​វដ្ដ​ប្រាំពីរ​ថា:

26 លុះ​ក្រោយ​ពី​៦២​អាទិត្យ​នោះ​ទៅ នោះ​អ្នក​ដែល​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ឡើង នឹង​ត្រូវ​ផ្តាច់​ចេញ​វិញ ឥត​មាន​ទាក់‌ទង​នឹង​អ្វី​ឡើយ រួច​បណ្តា‌ទ័ព​របស់​ចៅ‌ហ្វាយ​១​ដែល​នឹង​មក គេ​នឹង​បំផ្លាញ​ទី​ក្រុង និង​ទី​បរិសុទ្ធ​បង់ ឯ​ចុង​បំផុត​នៃ​ការ​នោះ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​ជំនន់​ទឹក ក៏​នឹង​មាន​ចម្បាំង​ដរាប​ដល់​ចុង ហើយ​បាន​សម្រេច​ឲ្យ​មាន​ការ​លាញ​បំផ្លាញ​ដែរ

ដានីយ៉ែល 9:26

វា​និយាយ​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា​អ្នក​ចាក់​ប្រេង​តាំង​នឹង ‘ ត្រូវ​គេ​សម្លាប់ ហើយ​នឹង​គ្មាន​អ្វី​សោះ ‘។ ពេល​នោះ ជន​ជាតិ​បរទេស​នឹង​បំផ្លាញ​ទីសក្ការៈ (ព្រះវិហារ​របស់​សាសន៍​យូដា) និង​ក្រុង (ក្រុង​យេរូសាឡឹម) ធ្វើ​អោយ​ទី​នោះ​ស្ងាត់​ជ្រងំ។ សូម​ពិនិត្យ​មើល ​ប្រវត្តិ​របស់​ជន​ជាតិ​យូដា  ​ដើម្បី​មើល​ថា ការណ៍​នេះ​ពិត​ជា​បាន​កើត​ឡើង​មែន។ សែសិបឆ្នាំបន្ទាប់ពីការឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជនជាតិរ៉ូមបានដុតបំផ្លាញព្រះវិហារ ដែលបណ្តាលឱ្យមានការបំផ្លិចបំផ្លាញនៃក្រុងយេរូសាឡិម និងការបែកខ្ចាត់ខ្ចាយនៃជនជាតិយូដានៅទូទាំងពិភពលោកក្នុងការនិរទេសយ៉ាងទូលំទូលាយ។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​និរទេស​ទៅ ទឹក​ដី​ក៏​រសាត់​ទៅ ។ ព្រឹត្តិការណ៍បានកើតឡើងនៅពេលព្រះយេស៊ូយាងមក ហើយនៅឆ្នាំ 70 គ.ស. ដូចអ្វីដែលបានទាយដោយដានីយ៉ែលនៅឆ្នាំ 537 មុនគ.ស.។ ម៉ូសេក៏បានព្យាករណ៍ពីគ្រោះមហន្តរាយនេះនៅក្នុង បណ្តាសារបស់គាត់ កាលពី 1500 ឆ្នាំមុន។

អ្នក​ឃ្វាលគោ Niulang ត្រូវ​ពលី​គោ​របស់គាត់​ដើម្បី​ទទួលបាន​សេចក្តីស្រឡាញ់​របស់​ស្ត្រី​ត្បាញ​របស់គាត់​មកវិញ​នៅក្នុង ​ពិធីបុណ្យ Double Seventh Festival ។ ដូចគ្នាដែរ អ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលនឹងមកដល់ក៏ត្រូវលះបង់ដែរ។ គាត់​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​គាត់​អាច​ទទួល​បាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​គាត់​មក​វិញ ដែល​គម្ពីរ​ប្រដូច​នឹង​កូនក្រមុំ​គាត់។ សេចក្ដី​លម្អិត​នៃ​ការ​បូជា​នេះ​ក៏​ត្រូវ​បាន​ព្យាករ​ផង​ដែរ ដែល​យើង​មើល​នៅ ​ទីនេះ ។

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *