พระมหาเทวประภาส CC BY-SA 3.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons
.jpg){kind=link}
ព្រះពុទ្ធ ហ្គោតាម៉ា និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តែងតែត្រូវបានប្រៀបធៀបថាជាអ្នកបង្កើតសាសនាពិភពលោកពីរ។ ពួកគេក៏ស្រដៀងគ្នាផងដែរនៅក្នុងការគោរពដ៏សំខាន់មួយផ្សេងទៀត – មួយដែលបណ្តាលឱ្យមានការយល់ច្រឡំមួយចំនួន។
មនុស្សជាច្រើនសន្មតថាពាក្យ ‘ព្រះពុទ្ធ’ ជាផ្នែកមួយនៃឈ្មោះសម្រាប់ព្រះពុទ្ធ Gautama ។ តាមពិតឈ្មោះរបស់គាត់គឺ Siddharta Gautama ។ ពាក្យ ‘ព្រះពុទ្ធ’ ដែលភ្ជាប់ជាមួយព្រះអង្គគឺជាចំណងជើងដែលមានន័យថា “អ្នកភ្ញាក់ដឹងខ្លួន” ។ វាប្រដូចការត្រាស់ដឹងរបស់ទ្រង់នឹងការភ្ញាក់ពីដំណេក។ ដូចគ្នានេះដែរ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ មិនមែនជានាមត្រកូលរបស់ព្រះយេស៊ូវទេ (ម្តាយ និងឪពុករបស់គាត់មិនមានឈ្មោះ យ៉ូសែប និង ម៉ារា គ្រីស្ទទេ)។ ផ្ទុយទៅវិញ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ គឺជាចំណងជើងដែលមានន័យថា ‘អ្នកចាក់ប្រេងតាំង’ ។ ដូច្នេះហើយ មិនត្រឹមតែបុរសទាំងពីរនាក់នេះទេ ដែលជាស្ថាបនិកនៃសាសនាពិភពលោកទាំងពីរ ប៉ុន្តែពួកគេទាំងពីរមានចំណងជើងដ៏មានអត្ថន័យជាប់ទាក់ទងយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយពួកគេ ដែលមនុស្សជាច្រើនគិតថាទាំងនេះជាឈ្មោះរបស់ពួកគេ។
ប៉ុន្តែនៅក្នុងការទទួលយកតំណែងទាំងនេះ យើងឃើញភាពខុសគ្នាដ៏សំខាន់មួយរវាងព្រះយេស៊ូវនៃណាសារ៉ែត និង ស៊ីដាហាត ហ្គោតាម៉ា។ Siddharta Gautama បានទទួលងាររបស់គាត់ពីព្រះសង្ឃរបស់គាត់ (សហគមន៍អ្នកដើរតាម) ជាច្រើនសតវត្សបន្ទាប់ពីគាត់បានរស់នៅ។ កាលព្រះសង្ឃបានត្រាស់ដឹងនូវសមិទ្ធិផលដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គក្នុងការបានត្រាស់ដឹងហើយ នោះក៏ថ្វាយព្រះនាមថា “ព្រះពុទ្ធ” ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំណងជើងថា ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ មិនត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូទេ ហើយក៏មិនបានឲ្យវាទៅលោកដែរ។ ដូច្នេះ តើ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ មកពីណា? អ្នកណាបង្កើតចំណងជើង ហើយប្រគល់ឱ្យគាត់? យើងរកឃើញចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះនៅក្នុងសៀវភៅទំនុកតម្កើងព្រះគម្ពីរដែលបានសរសេរកាលពី 1000 ឆ្នាំមុនព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់។ រឿង ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ គឺជារឿងដ៏វិសេសវិសាលមួយ ដែលលាតសន្ធឹងលើប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ។ យើងបង្កើតព័ត៌មានដែលបានពន្យល់ នៅទីនេះអំពីការបកប្រែព្រះគម្ពីរជាភាសាក្រិក និងភាសាហេព្រើរ ។ អ្នកគួរតែស្គាល់ខ្លួនឯងជាមុនសិន។
ប្រភពដើមនៃ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’
នៅក្នុងរូបភាពខាងក្រោម យើងធ្វើតាមដំណើរការបកប្រែ ដូចដែលបានពន្យល់នៅក្នុង អត្ថបទនោះ ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ យើងផ្តោតជាពិសេសទៅលើពាក្យ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’៖
នៅក្នុង ភាសាហេព្រើរដើមនៃទំនុកតម្កើង (នៅក្នុង Quadrant #1 ) ចំណងជើងសម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទគឺ ‘ mashiyach ‘ ។ វចនានុក្រមភាសាហេព្រើរកំណត់ ‘ mashiyach ‘ ជា ‘អ្នកចាក់ប្រេងតាំង ឬឧទ្ទិស’ ។ វគ្គនៃទំនុកតម្កើងបានទាយអំពី ការមកដល់ ជាក់លាក់ មួយ mashiyach (ជាមួយនឹងអត្ថបទច្បាស់លាស់ ‘the’) ។ នៅក្នុង ការបកប្រែ 250 មុនគ.ស. Septuagint អ្នកប្រាជ្ញបានប្រើពាក្យក្រិកសម្រាប់ភាសាហេព្រើរ mashiyach ដែលមានអត្ថន័យស្រដៀងគ្នា។ Χριστός = គ្រីសតូស ។ នេះបានមកពី chrio ដែលមានន័យថាត្រូវជូតពិធីជាមួយប្រេង។
ដូច្នេះ ពាក្យ Christos ត្រូវបានបកប្រែដោយអត្ថន័យ (និងមិនត្រូវបានបកប្រែតាមសំឡេង) ពីភាសាហេព្រើរ ‘ mashiyach’ ទៅជាភាសាក្រិច Septuagint ដើម្បីព្យាករណ៍អំពីមនុស្សដែលនឹងមកដល់នេះ។ នេះគឺជា លេខបួន ។ អ្នកសរសេរគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានយល់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាបុគ្គលដែលបានព្យាករណ៍នៅក្នុង Septuagint ។ ដូច្នេះពួកគេបានបន្តប្រើពាក្យ Christos នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីភាសាក្រិច (ម្តងទៀតនៅក្នុង Quadrant #2 )។
ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទំនើប
របស់យើងនៃវត្ត Saidnaya ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons
.jpg){kind=link}
ប៉ុន្តែសម្រាប់ភាសាសម័យទំនើប ‘Christos’ ត្រូវបាន បកប្រែ ពីភាសាក្រិចទៅជាភាសាអង់គ្លេស (និងភាសាទំនើបផ្សេងទៀត) ជា ‘ព្រះគ្រីស្ទ’។ នេះគឺជាពាក់កណ្តាលខាងក្រោមនៃរូបភាពដែលមានស្លាក លេខ 3 ។ ដូច្នេះ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ សម័យទំនើប គឺជាចំណងជើងជាក់លាក់មួយពីគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ វាកើតឡើងដោយការបកប្រែពីភាសាហេព្រើរទៅភាសាក្រិច ហើយបន្ទាប់មកបកប្រែពីភាសាក្រិចទៅភាសាទំនើប។ អ្នកប្រាជ្ញបកប្រែគម្ពីរសញ្ញាចាស់ភាសាហេព្រើរដោយផ្ទាល់ទៅជាភាសាទំនើបដោយមិនប្រើភាសាក្រិចជាភាសាមធ្យម។ ពួកគេបានប្រើពាក្យផ្សេងគ្នាក្នុងការបកប្រែភាសាហេព្រើរដើម ‘mashiyach’។ អ្នកខ្លះ បកប្រែ ភាសាហេព្រើរ ‘mashiyach’ ទៅពាក្យ Messiah ដោយសំឡេង។ អ្នកផ្សេងទៀត បានបកប្រែ‘mashiyach’ តាមអត្ថន័យរបស់វា ហើយដូច្នេះមាន ‘ ចាក់ប្រេងតាំងមួយ ‘ នៅក្នុងវគ្គជាក់លាក់ទាំងនេះ។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយ យើងមិនសូវឃើញពាក្យ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់សម័យទំនើបទេ។ ដូច្នេះការតភ្ជាប់នេះទៅនឹងគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺមិនច្បាស់លាស់។ ប៉ុន្តែ តាមការវិភាគនេះ យើងដឹងថានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ៖
‘ព្រះគ្រីស្ទ’ = ‘មេស្ស៊ី’ = ‘អ្នកចាក់ប្រេងតាំង’
ទាំងអស់នេះមានអត្ថន័យដូចគ្នាបេះបិទ និងសំដៅលើចំណងជើងដើមដូចគ្នា។ នេះគឺស្រដៀងនឹងរបៀប 4 = ‘four’ (ភាសាអង់គ្លេស) = ‘quatre’ (ភាសាបារាំង) = 6-2 = 2+2 ។ ទាំងនេះគឺជាគណិតវិទ្យា និងភាសាដែលស្មើនឹង ‘4’។
ការចាក់ប្រេងតាំងជាដំណើរការដែលស្ដេចមួយអង្គចាត់តាំងបានឆ្លងកាត់ដើម្បីឡើងជាស្ដេច។ នេះគឺស្រដៀងគ្នានឹងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសជាដំណើរការដែលនាយករដ្ឋមន្ត្រី ឬប្រធានាធិបតីទទួលបានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងសព្វថ្ងៃ។ យើងអាចនិយាយថានាយករដ្ឋមន្ត្រីគឺជា ‘អ្នកជាប់ឆ្នោត’ ដូចគ្នានឹងយើងនិយាយថាស្តេចគឺ ‘អ្នកចាក់ប្រេងតាំង’។ ដូច្នេះ ‹អ្នកដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំង› ឬ ‹មេស្ស៊ី› ឬ ‹ព្រះគ្រីស្ទ› បានចាត់តាំងស្ដេចមួយអង្គដែលនឹងគ្រប់គ្រង។
ព្រះគ្រីស្ទ បានគិតទុកជាមុននៅសតវត្សទី 1
ជាមួយនឹងចំណេះដឹងនេះ សូមធ្វើការសង្កេតខ្លះៗពីដំណឹងល្អ។ ខាងក្រោមនេះជាប្រតិកម្មរបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌ នៅពេលដែលអ្នកប្រាជ្ញមកពីបូព៌ាមករកស្ដេចសាសន៍យូដា។ នេះជាផ្នែកមួយនៃដំណើររឿងនៃ ការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូ ។ អ្នកនឹងឃើញ ‘មេស្ស៊ី’ ឬ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ប្រើនៅទីនេះ អាស្រ័យលើការបកប្រែ។ សូមកត់សម្គាល់ ‘the’ នាំមុខព្រះមេស្ស៊ី ឬព្រះគ្រីស្ទ ទោះបីជាវាមិនសំដៅជាពិសេសអំពីព្រះយេស៊ូវក៏ដោយ៖
3 កាលស្តេចហេរ៉ូឌបានឮ នោះទ្រង់មានសេចក្ដីវិតក្កព្រួយ ព្រមទាំងពួកអ្នកនៅក្រុងយេរូសាឡឹមទាំងអស់គ្នាផង
ម៉ាថាយ 2:3-4
4 កាលបានប្រជុំពួកសង្គ្រាជ និងពួកអាចារ្យនៃបណ្តាជនមកសាកសួរពីព្រះគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់ត្រូវប្រសូតនៅឯណា
អ្នកអាចមើលឃើញថាគំនិតនៃ ‘ ព្រះគ្រីស្ទ ‘ (ឬ ‘ ព្រះ មេស្ស៊ី’) ត្រូវបានទទួលយកជាទូទៅរួចទៅហើយរវាងហេរ៉ូឌនិងទីប្រឹក្សាសាសនារបស់គាត់ សូម្បីតែមុនពេលព្រះយេស៊ូប្រសូតក៏ដោយ។ ពួកគេប្រើចំណងជើងដោយមិនសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូយ៉ាងជាក់លាក់។ នេះគឺដោយសារតែដូចដែលបានពន្យល់ខាងលើ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ មកពីទំនុកតម្កើងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែលបានសរសេររាប់រយឆ្នាំមុនដោយ ស្ដេចដាវីឌ ។ នេះត្រូវបានអានជាទូទៅដោយជនជាតិយូដានៃសតវត្សទី 1 (ដូចជាហេរ៉ូឌ) នៅក្នុងភាសាក្រិច Septuagint ។ ចំណងជើងនេះមានរាប់រយឆ្នាំមុនមុនពេលមានគ្រិស្តបរិស័ទ។
ស្ដេចហេរ៉ូឌបាន«ពិបាកចិត្តជាខ្លាំង» ដោយសារគាត់មានអារម្មណ៍ថាមានការគំរាមកំហែងពីព្រះគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់យល់ថាជាស្ដេចគូប្រជែង។ ដូច្នេះ យើងឃើញនៅក្នុងប្រតិកម្មរបស់ស្តេចហេរ៉ូឌ ទាំងអត្ថន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ (ស្តេច) និងឫសគល់ពីបុរាណរបស់វា ដែលមានដើមកំណើតតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។
ការព្យាករណ៍នៃ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ នៅក្នុងទំនុកតម្កើង
សូមក្រឡេកមើលការកើតឡើងដំបូងទាំងនេះនៃចំណងជើងទំនាយ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ នៅក្នុងទំនុកតម្កើង។ ស្តេចដាវីឌបានតែងពួកគេប្រហែល 1000 មុនគ.ស. – ឆ្ងាយណាស់មុនពេលកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវ:
2 ពួកមហាក្សត្រនៅផែនដីលើកគ្នាឡើង ពួកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មានក៏ប្រឹក្សាគ្នាទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយទាស់នឹងព្រះអង្គ ដែលទ្រង់បានលាបប្រេង ឲ្យដោយពាក្យថា
ទំនុកដំកើង 2:2-4
3 ចូរយើងផ្តាច់ចំណងទ្រង់ ហើយបោះខ្សែចងរបស់ទ្រង់ពីយើងចេញ
4 ឯព្រះដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងសើច ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងចំអកឲ្យគេ
ទំនុកតម្កើង 2 នឹងអានដូចតទៅនេះនៅក្នុងភាសាក្រិច Septuagint (ខ្ញុំកំពុងដាក់វាជាមួយអក្សរកាត់ថា Christos ដូច្នេះអ្នកអាច ‘ឃើញ’ ចំណងជើងព្រះគ្រីស្ទដូចអ្នកអាន Septuagint អាចធ្វើបាន):
2 ពួកមហាក្សត្រនៅផែនដីលើកគ្នាឡើង ពួកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មានក៏ប្រឹក្សាគ្នាទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយទាស់នឹងព្រះអង្គ ដែលទ្រង់បានលាបប្រេង ឲ្យដោយពាក្យថា
ទំនុកដំកើង 2:2-4
3 ចូរយើងផ្តាច់ចំណងទ្រង់ ហើយបោះខ្សែចងរបស់ទ្រង់ពីយើងចេញ
4 ឯព្រះដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងសើច ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងចំអកឲ្យគេ
ឥឡូវនេះ អ្នកអាច ‘ឃើញ’ ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងអត្ថបទនេះ ដូចអ្នកអាននៃសតវត្សទី 1 នឹងមាន។
ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងទំនុកដំកើង 132
ប៉ុន្តែទំនុកតម្កើងបន្តដោយមានសេចក្ដីយោងបន្ថែមទៀតចំពោះ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ដែលនឹងមកដល់នេះ។ ខ្ញុំដាក់អត្ថបទស្ដង់ដារនៅជាប់គ្នាជាមួយនឹងអក្សរកាត់ជាមួយ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ដូច្នេះអ្នកអាចមើលឃើញវា៖
| ទំនុកដំកើង 132- មកពីភាសាហេព្រើរ | ទំនុកដំកើង 132 – ពី Septuagint |
| ឱព្រះអម្ចាស់អើយ … 10 ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ដាវីឌជាអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ សូមកុំបដិសេធអ្នក ចាក់ប្រេងតាំង របស់ទ្រង់ ឡើយ។ 11 ព្រះអម្ចាស់បានស្បថនឹងព្រះបាទដាវីឌ ជាការស្បថយ៉ាងប្រាកដថាទ្រង់នឹងមិនដកហូតឡើយ ៖ « យើងនឹងដាក់ ស្នែង មួយក្នុងចំណោមពូជពង្សរបស់អ្នក —… ចាក់ប្រេងតាំងមួយ ។ ” | ឱព្រះអម្ចាស់អើយ … 10 ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ដាវីឌជាអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ សូមកុំបដិសេធ ព្រះគ្រីស្ទ របស់អ្នកឡើយ ។ 11 ព្រះអម្ចាស់បានស្បថនឹងព្រះបាទដាវីឌ ជាការស្បថយ៉ាងប្រាកដថាទ្រង់នឹងមិនដកហូតឡើយ ៖ « យើងនឹងដាក់ស្នែង មួយ ក្នុងចំណោមពូជពង្សរបស់អ្នក—… ព្រះគ្រីស្ទ ។ ” |
អ្នកអាចឃើញថា ទំនុកតម្កើង 132 និយាយយ៉ាងជាក់លាក់នៅពេលអនាគត («…ខ្ញុំ នឹង ធ្វើស្នែងសម្រាប់ដាវីឌ…”)។ នេះជាការសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំនៅពេលវាយតម្លៃទំនាយ។ ហេរ៉ូឌបានដឹងថា ព្យាការីក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានធ្វើការទស្សន៍ទាយអំពី ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ដែលនឹងមក។ នេះពន្យល់ពីមូលហេតុដែលគាត់ត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការប្រកាសនេះ។ គាត់គ្រាន់តែត្រូវការទីប្រឹក្សារបស់គាត់ដើម្បីដឹកនាំគាត់ទៅទំនាយជាក់លាក់ដែលប្រាប់ពីទីតាំងនៃកំណើតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។
ប្រព័ន្ធចាក់សោ និងសោកាន់តែមានភាពច្បាស់លាស់
យើងបានប្រើរូបភាពនៃកូនសោដែលសមទៅនឹងសោ ដើម្បីណែនាំពីការព្យាករណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងការសម្រេចរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះពួកគេ។ អ្នកនិពន្ធគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានធ្វើការទស្សន៍ទាយជាក់លាក់ជាច្រើន។ ពួកគេមើលទៅរាប់រយឆ្នាំទៅអនាគត ដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ថានេះពិតជាផែនការរបស់អ្នកបង្កើតព្រះ។ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់អាចទាយដឹងមុនរហូតដល់ពេលអនាគតទេ ដូច្នេះហើយទើបយើងដឹងថាផែនការនេះមិនមានប្រភពមកពីមនុស្សទេ។
ឥឡូវនេះ យើងឃើញថាផែនការនេះផ្តោតលើចំណងជើង ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ បានដាក់ទៅមុខរាប់រយឆ្នាំមុនព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់។ ទំនុកតម្កើង 132 បានបញ្ជាក់ថា ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ត្រូវតែជាកូនចៅរបស់ ស្ដេចដាវីឌ ដែលជាអ្នកបង្កើតរាជវង្ស ។ ក្នុងន័យនេះ ព្រះយេស៊ូនិងព្រះសិវៈគឺស្រដៀងគ្នាត្រង់ថា អ្នកទាំងពីរមកពីខ្សែរាជវង្ស។ ព្រះបាទស្រីសុរិយោពណ៌ ប្រសូតជាព្រះរាជបុត្រមួយអង្គ របស់ស្តេចមានទ្រព្យស្តុកស្តម្ភ ហើយទ្រង់ត្រាស់ថា ជាព្រះអង្គម្ចាស់។ មានតែនៅពេលដែលគាត់ឈានដល់អាយុ 29 ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះដែលគាត់បានលះបង់ការទាមទាររបស់គាត់ដើម្បីគ្រងរាជ្យ។ បន្ទាប់មកគាត់បានយកជីវិតរបស់អ្នកបួសដែលវង្វេង។
ប៉ុន្តែដំណើររឿងនៃ ការប្រសូតរបស់លោកយេស៊ូ ឃើញថាលោកកើតក្នុងក្រោលមួយ ដោយសារឪពុកម្ដាយរបស់លោកក្រីក្រណាស់។ ទោះជាយ៉ាងណា ពួកគេនៅតែមកពីរាជវង្សរបស់ដាវីឌ។ តើលោកយេស៊ូអាចកើតក្នុងគ្រួសារក្រីក្របែបណា ប៉ុន្តែនៅតែមានឈាមជាស្ដេច? យើងយល់រឿងនេះពីទំនាយមួយផ្សេងទៀតដែលពន្យល់ពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះគ្រួសាររាជវង្សនេះ មុនពេល ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ នឹងយាងមក។ យើងមើលការព្យាករណ៍បន្ទាប់នេះ បន្ទាប់ ។