ព្រះគម្ពីរប្រើចំណងជើងជាច្រើនដើម្បីសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។ ភាពលេចធ្លោបំផុតគឺ ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ប៉ុន្តែវាក៏ប្រើ ‘ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ‘ និង ‘កូនចៀមនៃព្រះ ‘ ជាទៀងទាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូច្រើនតែហៅទ្រង់ថាជា‹កូនមនុស្ស›។ តើនេះមានន័យយ៉ាងណា ហើយហេតុអ្វីបានជាគាត់ប្រើពាក្យនេះ? វាគឺនៅក្នុងការសាកល្បងរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលថាការចំអកនៃការប្រើប្រាស់ ‘កូនមនុស្ស’ របស់គាត់ពិតជាលេចធ្លោណាស់។ យើងរុករកនៅទីនេះ។
មនុស្សជាច្រើនធ្លាប់ស្គាល់ការកាត់ទោសរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប្រហែលជាពួកគេបានឃើញការសាកល្បងដែលបង្ហាញក្នុងខ្សែភាពយន្ត ឬបានអានវាក្នុងដំណើររឿងនៃដំណឹងល្អមួយ។ ប៉ុន្តែការសាកល្បងដែលកំណត់ត្រាដំណឹងល្អនាំមកនូវភាពខុសគ្នាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ វាជាផ្នែកមួយនៃព្រឹត្តិការណ៍នៃ ថ្ងៃទី 6 នៅក្នុងសប្តាហ៍ Passion ។ លូកាកត់ត្រាព័ត៌មានលម្អិតនៃការសាកល្បងសម្រាប់យើង។
Popular Graphic Arts , PD-US-expired , via Wikimedia Commons
66 ដល់ព្រឹកឡើង នោះពួកចាស់ទុំបណ្តាជន ព្រមទាំងពួកសង្គ្រាជ និងពួកអាចារ្យក៏ប្រជុំគ្នា ហើយគេនាំទ្រង់មកក្នុងក្រុមជំនុំ សួរថា
លូកា 22: 66-71
67 បើឯងជាព្រះគ្រីស្ទមែន ចូរប្រាប់មកយើងចុះ តែទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា បើសិនជាខ្ញុំជម្រាបដល់លោករាល់គ្នា នោះលោកក៏មិនព្រមជឿ
68 ហើយបើខ្ញុំសួរលោកវិញ នោះក៏មិនព្រមឆ្លើយមកខ្ញុំ ឬលែងឲ្យខ្ញុំទៅដែរ
69 អំណឹះទៅមុខ កូនមនុស្សនឹងអង្គុយខាងស្តាំព្រះចេស្តានៃព្រះ
70 នោះទាំងអស់គ្នានិយាយឡើងថា ដូច្នេះ ឯងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះឬអី ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា លោករាល់គ្នាមានប្រសាសន៍ដូច្នោះ នោះគឺខ្ញុំនេះហើយ
71 គេក៏និយាយថា តើចាំបាច់ត្រូវការនឹងទីបន្ទាល់អ្វីទៀត ព្រោះយើងបានឮចេញពីមាត់ខ្លួនវាមកស្រាប់ហើយ។
សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវមិនឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេថាតើទ្រង់ជា ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់សំដៅទៅលើអ្វីដែលខុសគ្នាទាំងស្រុងគឺ ‘កូនមនុស្ស’។ ប៉ុន្តែអ្នកចោទប្រកាន់គាត់ហាក់មិនងឿងឆ្ងល់ចំពោះការផ្លាស់ប្តូរប្រធានបទនោះទេ។ ដោយហេតុផលខ្លះ ពួកគេយល់ពីគាត់ ទោះបីជាគាត់មិនឆ្លើយថាគាត់ជាព្រះគ្រីស្ទក៏ដោយ។
ដូច្នេះហេតុអ្វី? តើ ‘កូនមនុស្ស’ មកពីណា ហើយមានន័យយ៉ាងណា?
‘កូនមនុស្ស’ ពីដានីយ៉ែល
‘កូនមនុស្ស’ មកពីដានីយ៉ែលក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ គាត់បានកត់ត្រាការនិមិត្តយ៉ាងច្បាស់អំពីអនាគត ហើយនៅក្នុងនោះគាត់បានសំដៅទៅលើ “កូនមនុស្ស”។ នេះជារបៀបដែលដានីយ៉ែលកត់ត្រាការនិមិត្តរបស់គាត់៖
9 ខ្ញុំក៏គន់មើល ទាល់តែមានគេយកបល្ល័ង្កមកតាំង ហើយព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីចាស់បុរាណ ទ្រង់ក៏គង់លើ ព្រះពស្ត្រទ្រង់សស្គុសដូចហិមៈ ហើយព្រះកេសនៅព្រះសិរទ្រង់ ក៏សដូចរោមចៀមយ៉ាងស្អាត ឯបល្ល័ង្កទ្រង់ នោះសុទ្ធតែជាអណ្តាតភ្លើង ហើយកង់នៃបល្ល័ង្កនោះ ក៏ជាភ្លើងឆេះដែរ
ដានីយ៉ែល 7:9-10
10 មានដូចជាភ្លើងហូរចេញពីចំពោះទ្រង់មក មានទាំងពាន់ទាំងពាន់ដែលគោរពដល់ទ្រង់ ហើយទាំង ម៉ឺនទាំងសែនក៏ឈរនៅចំពោះទ្រង់ នោះការវិនិច្ឆ័យបានរៀបចំជាស្រេច ឯបញ្ជីទាំងប៉ុន្មានបានបើកឡើងហើយ
13 ខ្ញុំក៏ឃើញក្នុងការជាក់ស្តែងពេលយប់នោះ មាន១អង្គដូចជាមនុស្សជាតិ ទ្រង់យាងមកក្នុងពពកឰដ៏អាកាស ទ្រង់យាងមកឯព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីបុរាណនោះ ហើយមានគេនាំចូលទៅចំពោះព្រះអង្គ
ដានីយ៉ែល 7:13-14
14 នោះបានប្រទានឲ្យទ្រង់មានអំណាចគ្រប់គ្រង និងសិរីល្អ ព្រមទាំងឲ្យមានរាជ្យផង ដើម្បីឲ្យបណ្តាជនទាំងឡាយ សាសន៍ដទៃ និងមនុស្សគ្រប់ភាសា បានគោរពដល់ទ្រង់ ឯអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ នោះក៏ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប ឥតដែលកន្លងបាត់ឡើយ ហើយរាជ្យរបស់ទ្រង់នឹងបំផ្លាញមិនបានផង។
ទល់នឹងកូនមនុស្សនៅឯការកាត់ក្តីរបស់ព្រះយេស៊ូវ
.jpg){kind=link}
ឥឡូវសូមពិចារណាអំពីស្ថានភាពដែលហួសចិត្តនៅពេលជំនុំជម្រះរបស់លោកយេស៊ូ។ នៅទីនោះ ព្រះយេស៊ូ ជាជាងឈើ កសិករម្នាក់ រស់នៅក្នុងទឹកខាងក្រោយ នៃចក្រភពរ៉ូម។ គាត់មាន ragtag ដើរតាមអ្នកនេសាទទាប។ នៅពេលចាប់ខ្លួនគាត់ថ្មីៗនេះ ពួកគេបានរត់ចោលគាត់ដោយភ័យខ្លាច។ ឥឡូវគាត់ត្រូវកាត់ទោសអស់មួយជីវិត។ ដោយហៅខ្លួនគាត់ថាជា កូនមនុស្ស លោកបានអះអាងដោយស្ងប់ស្ងាត់នៅចំពោះមុខពួកសង្ឃនាយក និងអ្នកចោទប្រកាន់ផ្សេងទៀតថាជាបុគ្គលនោះក្នុងការនិមិត្តរបស់ដានីយ៉ែល។
ប៉ុន្តែ ដានីយ៉ែលបានពណ៌នាកូនមនុស្សថាជា‹មកលើពពកនៃស្ថានសួគ៌›។ ដានីយ៉ែលបានគិតទុកជាមុនថាបុត្រមនុស្សកាន់អំណាចទូទាំងពិភពលោក ហើយបានបង្កើតនគរដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ នោះមិនអាចខុសជាងស្ថានភាពជាក់ស្តែងដែលព្រះយេស៊ូបានរកឃើញទ្រង់ផ្ទាល់ក្នុងការជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់ឡើយ។ វាហាក់ដូចជាស្ទើរតែគួរឱ្យអស់សំណើចក្នុងការនាំយក ចំណងជើង នោះ មកជាមួយគាត់នៅក្នុង ស្ថានភាព នោះ ។
តើលូកាកំពុងគិតអ្វី?
ព្រះយេស៊ូមិនមែនជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលមានអាកប្បកិរិយាចម្លែកនោះទេ។ លូកាមិនញញើតនឹងការកត់ត្រាការទាមទារនេះ ហើយដាក់វាជាកំណត់ត្រានោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលគាត់បានធ្វើដូច្នេះ (ដើមទសវត្សរ៍ទី 60 នៃសតវត្សទី 1 នៃគ.ស.) ការរំពឹងទុកសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវនិងចលនារបស់គាត់ហាក់ដូចជាគួរឱ្យអស់សំណើច។ ចលនារបស់គាត់ត្រូវបានចំអកដោយពួកឥស្សរជន ប្រមាថមើលងាយដោយពួកសាសន៍យូដា និង ធ្វើទុក្ខបុកម្នេញយ៉ាងព្រៃផ្សៃដោយអធិរាជរ៉ូម៉ាំង Nero ដ៏ឆ្កួតលីលា ។ នីរ៉ូបានឲ្យសាវកពេត្រុសឆ្កាង ហើយប៉ូលបានកាត់ក្បាល។ វាគួរតែមើលទៅហួសពីហេតុផលល្អដែលលូកានឹងរក្សាសេចក្ដីយោងដ៏អស្ចារ្យនោះនៅក្នុងមាត់របស់ព្រះយេស៊ូ។ ដោយសរសេរវាចុះ គាត់បានផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈសម្រាប់អ្នកបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះទាំងអស់ដើម្បីមើលងាយ។ ប៉ុន្តែ លូកាមានទំនុកចិត្តថា ព្រះយេស៊ូជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែតជា កូនមនុស្ស តែមួយនេះ។ពីទស្សនៈរបស់ដានីយ៉ែល។ ដូច្នេះ ប្រឆាំងនឹងភាពខុសឆ្គងទាំងអស់ គាត់កត់ត្រាការមិនសមហេតុផលរបស់ព្រះយេស៊ូវ (ប្រសិនបើវាមិនពិត) ផ្លាស់ប្តូរជាមួយអ្នកចោទប្រកាន់របស់គាត់។
‘កូនមនុស្ស’ – ត្រូវបានបំពេញនៅក្នុងសម័យរបស់យើង។
ឥឡូវពិចារណារឿងនេះ។ លុះក្រោយពីព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតប ហើយរាប់សតវត្សបន្ទាប់ពីលូកាបានកត់ត្រានោះ ផ្នែកសំខាន់មួយចំនួននៃការនិមិត្តរបស់ដានីយ៉ែល កូនមនុស្ស ត្រូវបានបំពេញដោយព្រះយេស៊ូ។ ការនិមិត្តរបស់ដានីយ៉ែលអំពី កូនមនុស្ស បានចែងថា៖
«គ្រប់ជាតិសាសន៍ គ្រប់ជាតិសាសន៍ និងមនុស្សគ្រប់ភាសាបានថ្វាយបង្គំទ្រង់»។
នោះមិនមែនជាការពិតរបស់ព្រះយេស៊ូកាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុនទេ។ ប៉ុន្តែមើលជុំវិញឥឡូវនេះ។ ប្រជាជនមកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ ហើយជាទូទៅ ភាសានីមួយៗរាប់ពាន់ភាសាបានថ្វាយបង្គំទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះ។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងអតីតបិសាចពីអាម៉ាហ្សូន ទៅប៉ាពួញូហ្គីណេ ព្រៃឥណ្ឌាមកកម្ពុជា។ ពីបូព៌ាទៅខាងលិច និងខាងជើងទៅខាងត្បូង មនុស្សថ្វាយបង្គំព្រះអង្គឥឡូវនេះនៅលើមាត្រដ្ឋានពិភពលោក។ សម្រាប់គ្មាននរណាម្នាក់ទៀតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រដែលបានកត់ត្រាទាំងអស់គឺអាចជឿបានពីចម្ងាយ។ មនុស្សម្នាក់អាចច្រានចោលរឿងនេះជាមួយនឹង ‘បាទអណ្តូងដែលកើតឡើងដោយសារតែការរីករាលដាលនៃសាសនាគ្រឹស្ត’ ។ ប្រាកដណាស់ ការមើលក្រោយគឺ 20-20 ។ ប៉ុន្តែ លូកាគ្មានផ្លូវដែលមនុស្សអាចដឹងពីរបៀបដែលរឿងរ៉ាវនឹងកើតឡើងក្នុងរយៈពេលជាច្រើនសតវត្សបន្ទាប់ពីគាត់បានកត់ត្រាគណនីរបស់គាត់។
តើកូនមនុស្សអាចទទួលការគោរពប្រណិប័តន៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
ហើយការថ្វាយបង្គំ ដើម្បីជាការថ្វាយបង្គំពិត គឺអាចធ្វើឡើងដោយឆន្ទៈសេរី មិនមែនក្រោមការបង្ខិតបង្ខំ ឬដោយការសូកប៉ាន់នោះទេ។ ឧបមាថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជា កូនមនុស្ស ដែលមានអំណាចនៃស្ថានសួគ៌ តាមបញ្ជារបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់មកគាត់នឹងមានអំណាចកាលពី 2000 ឆ្នាំមុនដើម្បីគ្រប់គ្រងដោយកម្លាំង។ ប៉ុន្ដែដោយបង្ខំតែម្នាក់ឯង គាត់មិនអាចទទួលបានការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតពីមនុស្សឡើយ។ ដើម្បីឱ្យមានរឿងនោះកើតឡើង មនុស្សត្រូវតែឈ្នះដោយសេរី ដូចជាស្រីស្នេហ៍របស់នាង។
Mollie Landman Hunker , CC BY-SA 4.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons
ដូច្នេះ ដើម្បីសម្រេចបានការសម្រេចនូវចក្ខុវិស័យរបស់ដានីយ៉ែល ជាគោលការណ៍ ត្រូវការរយៈពេលនៃការអញ្ជើញដោយសេរី និងបើកចំហ។ ពេលដែលមនុស្សអាចជ្រើសរើសដោយសេរីថាតើពួកគេនឹងថ្វាយបុត្រមនុស្សឬអត់។ នេះពន្យល់អំពីរយៈពេលដែលយើងកំពុងរស់នៅក្នុងពេលនេះ រវាង ការយាងមកជាលើកដំបូង និង ការយាងមកវិញរបស់ស្ដេច ។ នេះគឺជាអំឡុងពេលដែល ការអញ្ជើញរបស់ព្រះរាជាណាចក្រ ចេញទៅ។ យើងអាច ទទួលយក ដោយសេរី ឬអត់។
ការសម្រេចបានមួយផ្នែកនៃចក្ខុវិស័យរបស់ដានីយ៉ែលនៅសម័យរបស់យើងផ្ដល់នូវមូលដ្ឋានមួយដើម្បីជឿជាក់ថាអ្វីដែលនៅសេសសល់នឹងត្រូវសម្រេចនៅថ្ងៃណាមួយផងដែរ។ យ៉ាងហោចណាស់ វាអាចបង្កើនការចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់យើងអំពី ការពិតនៃរឿងព្រះគម្ពីរទាំងមូល ។
ក្នុងការយាងមកលើកដំបូងរបស់គាត់ គាត់បានមកដើម្បីកម្ចាត់ អំពើបាប និង សេចក្ដីស្លាប់ ។ គាត់សម្រេចបានដោយ ការស្លាប់ ដោយខ្លួនឯងហើយបន្ទាប់មក បានកើនឡើង ។ ឥឡូវនេះ គាត់បានអញ្ជើញអ្នករាល់គ្នា ដែលស្រេកទឹកសម្រាប់ជីវិតជារៀងរហូត ដើម្បីយកវាមក។ ពេលគាត់ត្រឡប់មកវិញតាមការនិមិត្តរបស់ដានីយ៉ែល គាត់នឹងបង្កើតរាជាណាចក្រដ៏ស្ថិតស្ថេរជានិរន្តរ៍យ៉ាងពេញលេញជាមួយនឹងប្រជាជនដែលស្ថិតស្ថេរជានិច្ច។ ហើយយើងអាចជាផ្នែកមួយនៃវា។