ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ៖ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានអញ្ជើញ ប៉ុន្តែ…

Karl Marx (1818-1883) កើតក្នុងគ្រួសារអ្នកប្រាជ្ញជ្វីហ្វ។ ជីតាខាងឪពុករបស់គាត់បានបម្រើជាគ្រូបង្រៀនរហូតដល់ស្លាប់។ ម្ដាយរបស់គាត់មកពីរ៉ាប៊ីជាជួរវែងដើមកំណើតពីមហាវិទ្យាល័យ Talmudic ក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលី។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឪពុករបស់ Marx ដែលទទួលឥទ្ធិពលពី Voltaire បានធានាថា Karl បានទទួលការអប់រំរបស់គាត់នៅក្នុងសាលាដែលគ្រប់គ្រងដោយមនុស្សជាតិសេរីនិយម។

លោក Karl Marx កាលនៅក្មេងបានក្លាយជាសិស្សចូលចិត្តទស្សនវិជ្ជា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រោយមកគាត់បានរិះគន់ទស្សនវិជ្ជា ពីព្រោះដូចដែលគាត់បានដាក់វា។

ទស្សនវិទូបានត្រឹមតែបកស្រាយពិភពលោកតាមវិធីផ្សេងៗប៉ុណ្ណោះ ចំណុចគឺត្រូវផ្លាស់ប្តូរ។Karl Marx, 1845, និក្ខេបបទ 11, Theses on Feuerbach ។

ដូច្នេះ ម៉ាក្ស បានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរពិភពលោក ហើយធ្វើដូច្នេះតាមរយៈសំណេររបស់គាត់ ដែលល្បីល្បាញបំផុតគឺ ” The Communist Manifesto ” និង ” Das Kapital ” ដែលជាសៀវភៅចុងក្រោយដែលបោះពុម្ពដោយសហសេវិករបស់គាត់ Freidrich Engels ។

សំណេរទាំងនេះបានបម្រើជាមនោគមវិជ្ជាសម្រាប់បដិវត្តកុម្មុយនិស្ត ដែលបានសាយភាយពេញពិភពលោកក្នុង សតវត្ស ^ទី 20 ការបង្កើតរដ្ឋាភិបាលប្រភេទថ្មី។

ប្រទេសដែលបានសាកល្បងលទ្ធិកុម្មុយនិស្តម៉ាក្ស

Karl Marx – គ្រូខាងលោកិយដែលជំរុញឱ្យមានព្រះរាជាណាចក្រមនុស្សតាមរយៈបដិវត្ត

_{^{Boris Kustodiev , PD-Russia-1996 , តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

ទោះបីជាមានការប្រឆាំងសាសនា និងប្រកាន់យកគោលជំហរ ‘វិទ្យាសាស្រ្ត’ ក៏ដោយ ម៉ាក្សបានបង្ហាញពីជំនឿសាសនាដ៏អស្ចារ្យបំផុត – គ្រាន់តែមិនមែនសម្រាប់សាសនានិយមទេ។ ម៉ាក្សបានពន្យល់ពីប្រវត្តិមនុស្សជាតិដោយទ្រឹស្តីថា វណ្ណៈសង្គមមានជម្លោះជាមួយគ្នានៅគ្រប់សង្គមទាំងអស់។ តាមទស្សនៈរបស់គាត់ វណ្ណៈកម្មករនៅសម័យរបស់គាត់ ( កម្មករនិយោជិត ) នឹងផ្ដួលរំលំពួក វណ្ណៈអភិជន (វណ្ណៈអ្នកមានលុយដែលគ្រប់គ្រងមធ្យោបាយផលិតកម្ម)។ លោកធ្វើយុទ្ធនាការបដិវត្តន៍ហិង្សា និងផ្ដួលរំលំរបបសឹកដោយកម្មករ។ Lenin និង Trotsky បានអនុវត្តគំនិតរបស់គាត់ជាលើកដំបូងដោយដឹកនាំបដិវត្ត Bolshevik ឆ្នាំ 1917 នៅប្រទេសរុស្ស៊ីដែលបានចាប់ផ្តើមសហភាពសូវៀត។ អ្នកផ្សេងទៀតបានធ្វើតាមធ្វើឱ្យម៉ាក្សក្លាយជាអ្នកផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកដ៏សំខាន់បំផុតនៃ សតវត្ស ^{ទី 20 ។}

អ្នកប្រហែលជាគិតថា ចាប់តាំងពីម៉ាក្សបានទាមទារមូលដ្ឋានវិទ្យាសាស្ត្រសម្រាប់ទ្រឹស្ដីរបស់គាត់ គាត់នឹងបានសិក្សាយ៉ាងល្អិតល្អន់ និងទាក់ទងជាមួយកម្មករនៅសម័យរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ម៉ាក្ស មិនបានប្រើវិធីសាស្ត្របែបវិទ្យាសាស្ត្រទេ ប៉ុន្តែបានប្រើបែបរ៉ាប៊ីវិញ។ គាត់មិនដែលចូលរោងចក្រទេ។ ជំនួសមកវិញ គាត់បានចាក់សោរខ្លួនឯងនៅក្នុងបណ្ណាល័យ ដើម្បីអានអំពីកម្មករ ព្រោះថារ៉ាប៊ីបានចាក់សោខ្លួនឯងឱ្យនៅឆ្ងាយសម្រាប់ការសិក្សា Talmud ។ នៅក្នុងការអានរបស់គាត់ គាត់គ្រាន់តែឆ្លងកាត់ និងទទួលយកសម្ភារៈដែលនឹង ‘បញ្ជាក់’ នូវអ្វីដែលគាត់បានជឿរួចហើយ។ តាមរបៀបនេះ គាត់បានបង្ហាញជំនឿសាសនាយ៉ាងខ្នះខ្នែងក្នុងគំនិតរបស់គាត់។

ម៉ាក្សបានចាត់ទុកប្រវត្តិសាស្ត្រថាជាការជំរុញដែលជៀសមិនរួចដើម្បីឈានទៅមុខដោយបដិវត្តន៍។ ច្បាប់សង្គមដែលសកម្មធ្លាប់គ្រប់គ្រងវឌ្ឍនភាពនេះ។ ការសរសេររបស់គាត់អានដូចជា Torah របស់អ្នកមិនជឿព្រះ។ ដូចជាកិច្ចការសាសនាដែលមានការគ្រប់គ្រង មិនមែនដោយព្រះទេ ប៉ុន្តែដោយអ្នកប្រាជ្ញដែលស្ទាត់ជំនាញការសរសេររបស់គាត់។

ដំណើរស្វែងរកមនុស្សជាតិសម្រាប់សង្គមយុត្តិធម៌

ជនជាតិយូដាបានឈានមុខគេក្នុងការស្វែងរកអភិបាលកិច្ចល្អ និងយុត្តិធម៌របស់មនុស្សជាតិ។ លោក Karl Marx គឺជាឧទាហរណ៍ដ៏លេចធ្លោមួយអំពីរឿងនេះ ដែលជាមនុស្សមានឥទ្ធិពលបំផុតមួយនៅ សតវត្ស ^{ទី 20 ។}

ព្រះយេស៊ូជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែតក៏បានបង្រៀនអំពីការនាំមកនូវសង្គមមួយដែលសុចរិត និងល្អ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា សង្គមនៃ ការសាឡុម (សន្តិភាព និងបរិបូរណ៍) នឹងមកជាមួយ ‘នគរនៃព្រះ’ ។ ដូចម៉ាក្សដែរ គាត់ឃើញខ្លួនឯងជាអ្នកដឹកនាំក្នុងការបង្កើតសង្គមថ្មីនេះ។ ប៉ុន្តែគាត់មិនបានត្រួសត្រាយការមកដល់របស់ខ្លួនដោយបិទខ្លួនគាត់ឱ្យឆ្ងាយពីការអាននិងសរសេរដូចម៉ាក្សនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់រស់នៅជាមួយអ្នកដែលគាត់ចង់មានឥទ្ធិពល ហើយបង្រៀនពួកគេដោយផ្ទាល់អំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ យើងបន្តស្វែងរកព្រះយេស៊ូជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែតដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អ។

ព្រះយេស៊ូវ និងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ

លោកយេស៊ូមានសិទ្ធិអំណាចបែបនេះដែល ជំងឺ ហើយ សូម្បីតែធម្មជាតិក៏ ធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោក។ លោកក៏បានបង្រៀនក្នុង ធម្មទាននៅលើភ្នំ អំពីរបៀបដែលពលរដ្ឋនៃព្រះរាជាណាចក្រគួរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាជាងបដិវត្តន៍គឺជាមូលដ្ឋានសម្រាប់សង្គមដែលព្រះយេស៊ូវបានទាយទុកជាមុន។ ចូរគិតអំពីទុក្ខវេទនា សេចក្ដីស្លាប់ ភាពអយុត្តិធម៌ និងភាពភ័យរន្ធត់ដែលយើងជួបប្រទះសព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារយើងមិនធ្វើតាមការបង្រៀននេះ។

ខុសពីម៉ាក្ស លោកយេស៊ូបានប្រើរូបភាពនៃពិធីជប់លៀងដើម្បីពន្យល់ពីការរីកចំរើនរបស់រាជាណាចក្រ មិនមែនជាការតស៊ូក្នុងថ្នាក់នោះទេ។ មធ្យោបាយសម្រាប់គណបក្សនេះ មិនមែនជាបដិវត្តន៍នៃវណ្ណៈសង្គមមួយដាក់ខ្លួនឯងលើវណ្ណៈមួយទៀតនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការអញ្ជើញដែលចែកចាយយ៉ាងទូលំទូលាយដោយមានសេរីភាពក្នុងការទទួលយក ឬការបដិសេធនឹងបង្កើតព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់។

ប្រស្នាអំពីមហាបក្ស

លោកយេស៊ូបានថតរូបពិធីជប់លៀងដ៏អស្ចារ្យមួយ ដើម្បីបង្ហាញពីទំហំធំនិងឆ្ងាយដែលការអញ្ជើញទៅរាជាណាចក្រឈានដល់។ ប៉ុន្តែការឆ្លើយតបមិនទៅតាមការរំពឹងទុកនោះទេ។ ដំណឹងល្អរៀបរាប់ឡើងវិញថា៖

15 កាលម្នាក់ ដែលអង្គុយនៅតុជាមួយ បានឮពាក្យទាំងនោះ គាត់ក៏ទូលទ្រង់ថា មានពរហើយ អ្នកណាដែលនឹងបរិភោគក្នុងនគរព្រះ

_{^{Grabado basado en un dibujo de Juan Comba , PD-US-expired , via Wikimedia Commons}}

¹⁶តែទ្រង់មានព្រះ‌បន្ទូលថា មានបុរសម្នាក់រៀបជប់‌លៀងជាយ៉ាងធំ ក៏អញ្ជើញមនុស្សជាច្រើន
¹⁷ដល់ពេលជិតស៊ីលៀង គាត់ប្រើបាវឲ្យទៅប្រាប់ពួកភ្ញៀវថា សូមអញ្ជើញមក ដ្បិតទាំងអស់បានរៀបប្រុងជាស្រេចហើយ
¹⁸តែគេចាប់តាំងដោះសាដូចគ្នាទាំងអស់ អ្នកមុននិយាយថា ខ្ញុំបានទិញចម្ការ ហើយខ្ញុំត្រូវទៅមើលចម្ការនោះ សូមឲ្យលោកអត់ទោស
¹⁹ម្នាក់ទៀតថា ខ្ញុំបានទិញគោ៥នឹម ខ្ញុំត្រូវទៅលវាមើលសូមឲ្យលោកអត់ទោស
²⁰ម្នាក់ទៀតក៏ថា ខ្ញុំទើបនឹងការប្រពន្ធហើយ ដោយហេតុនោះបានជាខ្ញុំទៅមិនបាន

²¹បាវនោះក៏ត្រឡប់ទៅវិញ ជម្រាបចៅ‌ហ្វាយខ្លួនតាមដំណើរនោះ ដូច្នេះ លោកប្រាប់ទៅបាវ ទាំងកំហឹងថា ចូរប្រញាប់ចេញទៅឯផ្លូវតូចធំនៅទីក្រុង នាំអស់ពួកមនុស្សក្រ ពិការ ខ្វាក់ និងខ្ញើច ចូលមកឲ្យឆាប់
²²បាវនោះក៏ជម្រាបថា លោក ការដែលលោកបង្គាប់នោះ បានធ្វើហើយ តែនៅតែមានសល់កន្លែងទៀត
²³រួចចៅ‌ហ្វាយប្រាប់ថា ចូរចេញទៅតាមផ្លូវច្រកល្ហក តាមរបង ហើយបង្ខំគេឲ្យចូលមក ដើម្បីឲ្យផ្ទះអញបានពេញ
²⁴ដ្បិតអញប្រាប់ថា ឯពួកមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន ដែលអញបានអញ្ជើញមកមុននោះ អញលែងឲ្យអ្នកណា១ភ្លក់ម្ហូបរបស់អញហើយ។
លូកា 14:15-24

ការបញ្ច្រាសដ៏អស្ចារ្យ៖ ការបដិសេធដែលបានអញ្ជើញ

ការយល់ដឹងរបស់យើងត្រូវបានបង្វែរចុះក្រោម – ជាច្រើនដង – នៅក្នុងរឿងនេះ។ ទីមួយ យើងអាចសន្មត់ថាព្រះនឹងមិនអញ្ជើញមនុស្សជាច្រើនចូលទៅក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ (ដែលជាពិធីជប់លៀងនៅក្នុងផ្ទះ) ពីព្រោះទ្រង់មិនបានរកឃើញមនុស្សដែលសក្តិសមច្រើននោះទេ។

នោះគឺខុស។

ការអញ្ជើញទៅពិធីជប់លៀងទៅកាន់មនុស្សជាច្រើន។ ចៅហ្វាយ (ព្រះក្នុងរឿងនេះ) ចង់ឱ្យពិធីជប់លៀងពេញ។

ប៉ុន្តែការមិននឹកស្មានដល់មួយកើតឡើង។ ភ្ញៀវតិចតួចណាស់ដែលចង់មក។ ផ្ទុយទៅវិញគេរកលេសមិនបាច់ចូលរួម! ហើយគិតថាតើលេសមិនសមហេតុផលប៉ុណ្ណា។ តើអ្នកណានឹងទិញគោដោយមិនបានសាកល្បងវាជាមុន មុនពេលគាត់ទិញវា? តើអ្នកណានឹងទិញដីដោយមិនបានមើលវាជាមុន? ទេ លេសទាំងនេះបង្ហាញពីចេតនាពិតនៃចិត្តរបស់ភ្ញៀវ ពួកគេមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទេ ប៉ុន្តែមានចំណាប់អារម្មណ៍ផ្សេងទៀតជំនួសវិញ។

អ្នកបដិសេធទទួលយក

នៅពេលដែលយើងគិតថា ប្រហែលជាលោកម្ចាស់នឹងមានការអាក់អន់ចិត្តជាមួយនឹងការចូលរួមពិធីជប់លៀងដ៏តិចតួចនោះ វាមានការកែប្រែមួយទៀត។ ឥឡូវនេះមនុស្ស ‘មិនទំនង’ ដែលយើងទាំងអស់គ្នាច្រានចោលក្នុងគំនិតរបស់យើងថាមិនសក្តិសមត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យចូលរួមក្នុងការប្រារព្ធពិធីដ៏អស្ចារ្យ អ្នកដែលនៅក្នុង “ផ្លូវនិងផ្លូវតូច” និង “ផ្លូវនិងផ្លូវប្រទេស” ដែល “ក្រីក្រ” ។ ពិការ ខ្វាក់ និងខ្វិន” – អ្នកដែលយើងតែងតែនៅឆ្ងាយពីគេ – ពួកគេទទួលបានការអញ្ជើញចូលរួមពិធីជប់លៀង។ ការអញ្ជើញទៅពិធីជប់លៀងនេះកាន់តែមានច្រើន ហើយគ្របដណ្តប់មនុស្សច្រើនជាងអ្នក ហើយខ្ញុំគិតថាអាចធ្វើទៅបាន។ ចៅហ្វាយនាយនៃពិធីជប់លៀងចង់បានមនុស្សនៅទីនោះ ហើយថែមទាំងនឹងអញ្ជើញអ្នកដែលខ្លួនយើងមិនអញ្ជើញមកផ្ទះរបស់យើង។

ហើយមនុស្សទាំងនេះមក! ពួកគេគ្មានការប្រកួតប្រជែងអ្វីផ្សេងដើម្បីបង្វែរអារម្មណ៍ស្នេហាឡើយ ទើបពួកគេមកពិធីជប់លៀង។ រាជាណាចក្ររបស់ព្រះបានពេញលេញហើយឆន្ទៈរបស់លោកម្ចាស់បានសម្រេច!

លោកយេស៊ូបានប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចនេះដើម្បីឲ្យយើងសួរសំណួរមួយថា៖ «តើខ្ញុំនឹងទទួលការអញ្ជើញទៅរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែរឬទេ បើខ្ញុំទទួលបានមួយ? ឬការចាប់អារម្មណ៍ ឬសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលប្រជែងគ្នានឹងធ្វើឱ្យអ្នករកលេស ហើយបដិសេធការអញ្ជើញ? អ្នក និងខ្ញុំត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យចូលរួមក្នុងពិធីជប់លៀងរាជាណាចក្រនេះ ប៉ុន្តែការពិតគឺថាពួកយើងភាគច្រើននឹងបដិសេធការអញ្ជើញនេះដោយហេតុផលមួយឬហេតុផលផ្សេងទៀត។ យើងនឹងមិននិយាយថា ‘ទេ’ ដោយផ្ទាល់ ដូច្នេះយើងផ្តល់លេសដើម្បីលាក់ការបដិសេធរបស់យើង។ នៅខាងក្នុងយើងមាន ‘សេចក្តីស្រឡាញ់’ ផ្សេងទៀតដែលជាឫសគល់នៃការបដិសេធរបស់យើង។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ឫសគល់នៃការបដិសេធគឺការស្រឡាញ់របស់ដទៃ។ អ្នកដែលត្រូវបានអញ្ជើញជាលើកដំបូងចូលចិត្តអ្វីៗនៃពិភពលោកនេះ (តំណាងដោយ ‘វាល’ ‘គោ’ និង ‘អាពាហ៍ពិពាហ៍’) ជាងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។

ប្រស្នានៃសង្ឃមិនសមហេតុផល

យើងខ្លះស្រឡាញ់អ្វីៗក្នុងលោកីយ៍នេះច្រើនជាងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដូច្នេះហើយយើងនឹងបដិសេធការអញ្ជើញនេះ។ អ្នកដទៃស្រឡាញ់ ឬជឿជាក់លើគុណធម៌សុចរិតរបស់យើងផ្ទាល់។ ព្រះយេស៊ូក៏បានបង្រៀនអំពីរឿងនេះក្នុងរឿងមួយទៀតដោយប្រើមេដឹកនាំសាសនាជាឧទាហរណ៍៖

^{_{Distant Shores Media/Sweet Publishing , CC BY-SA 3.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

⁹ឯពួកអ្នកខ្លះដែលទុកចិត្តនឹងខ្លួនគេថា គេសុចរិត ហើយក៏មើល‌ងាយដល់មនុស្សឯទៀតផង នោះទ្រង់មានព្រះ‌បន្ទូល ជាពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះថា
¹⁰មានបុរស២នាក់ឡើងទៅអធិស្ឋានក្នុងព្រះ‌វិហារ មួយជាពួកផារី‌ស៊ី មួយទៀតជាអ្នកយកពន្ធ
¹¹អ្នកផារី‌ស៊ីក៏ឈរតាំងអធិស្ឋានតែម្នាក់ឯងដូច្នេះថា ឱព្រះ‌អង្គអើយ ទូល‌បង្គំអរព្រះ‌គុណដល់ទ្រង់ ព្រោះទូល‌បង្គំមិនដូចជាមនុស្សឯទៀត ដែលជាមនុស្សប្លន់ ទុច្ចរិត ហើយកំផិត ឬដូចជាអ្នកយកពន្ធនេះទេ
¹²ទូល‌បង្គំតមក្នុង១អាទិត្យ២ដង ហើយក៏ថ្វាយ១ភាគក្នុង១០ ពីរបស់ទាំងអម្បាល‌ម៉ានដែលទូល‌បង្គំបានចំណេញផង

¹³ឯអ្នកយកពន្ធ គាត់ឈរនៅទីឆ្ងាយ មិនទាំងងើបមើលទៅលើមេឃផង ក៏គក់ដើមទ្រូងទូលថា ឱព្រះ‌អង្គអើយ សូមទ្រង់មេត្តាអត់ទោសដល់ទូល‌បង្គំ ដែលជាអ្នកមានបាបផង
¹⁴ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កាលចុះទៅដល់ផ្ទះ អ្នកនេះបានរាប់ជាសុចរិត ជាជាងអ្នក១នោះ ដ្បិតអស់អ្នកណាដែលតម្កើងខ្លួន នោះនឹងត្រូវបន្ទាបវិញ ហើយអ្នកណាដែលបន្ទាបខ្លួន នោះនឹងបានតម្កើងឡើង។
លូកា 18:9-14

យើងរារាំងការចូលរបស់យើង។

នៅទីនេះ ផារិស៊ីម្នាក់ (គ្រូបង្រៀនសាសនាដូចជាបូជាចារ្យ) ហាក់ដូចជាល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែង និងបុណ្យសាសនារបស់គាត់។ ការតម និងការឲ្យទានរបស់គាត់គឺលើសពីតម្រូវការ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានទុកចិត្តលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់គាត់។ នេះមិនមែនជាអ្វីដែលអ័ប្រាហាំបានបង្ហាញជាយូរមកហើយនៅពេលដែល គាត់បានទទួលភាពសុចរិតដោយគ្រាន់តែដោយការទុកចិត្តដោយរាបទាបលើការសន្យារបស់ព្រះ ។ តាមពិត អ្នកប្រមូលពន្ធ (ជាអាជីពអសីលធម៌នៅពេលនោះ) បានសុំមេត្តាដោយរាបទាប។ ដោយជឿថាគាត់បានទទួលសេចក្ដីមេត្ដាករុណា គាត់បានត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ‘រាប់ជាសុចរិត’ – ត្រឹមត្រូវជាមួយព្រះ – ខណៈពេលដែលពួកផារិស៊ី (បូជាចារ្យ) ដែលយើងសន្មតថា ‘ត្រឹមត្រូវជាមួយព្រះ’ នៅតែមានអំពើបាបរបស់គាត់នៅតែរាប់បញ្ចូលគាត់។

ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវសួរអ្នកនិងខ្ញុំថា តើយើងពិតជាប្រាថ្នាចង់បានរាជាណាចក្ររបស់ព្រះឬក៏វាគ្រាន់តែជាការចាប់អារម្មណ៍ក្នុងចំណោមផលប្រយោជន៍ផ្សេងទៀត។ គាត់ក៏សួរយើងពីអ្វីដែលយើងជឿទុកចិត្តលើអ្វីដែលជាគុណសម្បត្តិរបស់យើង ឬសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ។

បដិវត្ត Bolshevik (1921)
_{^{Internet Archive Book Images , PD-US-expired , តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

រដ្ឋកុម្មុយនិស្តដ៏ល្អ

គោលលទ្ធិម៉ាក្សនិយមបានបង្រៀនថា បដិវត្តន៍ថ្នាក់នឹងនាំមកនូវសង្គមមនុស្សល្អបំផុត។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថារាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងរីកចម្រើនដោយគ្រាន់តែទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ខ្លួន។ ព្រឹត្តិបត្រប្រវត្តិសាស្ត្រទូទាំងពិភពលោក កត់ត្រាអំពីភាពភ័យរន្ធត់ និងការសម្លាប់ដែលមិនអាចនិយាយបាន ដែលលទ្ធិម៉ាក្សនិយមបានបញ្ចេញមកលើពិភពលោក។ ប្រៀបធៀបនឹងសង្គមដែលអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតឡើងបន្ទាប់ពីទ្រង់យាងចេញទៅ។

⁴⁴ពួកអ្នកដែលជឿទាំងប៉ុន្មាន ក៏នៅជាមួយគ្នា ហើយមានរបស់ទាំងអស់នៅមូលព្រមគ្នា
⁴⁵គេក៏លក់ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ និងរបស់គេទាំងប៉ុន្មាន ចែកដល់គ្នាតាមដែលគ្រប់គ្នាត្រូវការ
⁴⁶រាល់តែថ្ងៃ គេនៅតែព្យាយាមក្នុងព្រះ‌វិហារ ដោយមានចិត្តព្រមព្រៀងគ្នា ឯកាលនៅផ្ទះ ក៏កាច់នំបុ័ង ហើយបរិភោគអាហារដោយអំណរ និងចិត្តស្មោះ‌ត្រង់
⁴⁷ព្រមទាំងសរសើរដល់ព្រះ ហើយបណ្តា‌ជនទាំងអស់គ្នាក៏រាប់អានគេ ចំណែកព្រះ‌អម្ចាស់ ទ្រង់ក៏បន្ថែមនូវអស់អ្នក ដែលកំពុងតែបានសង្គ្រោះរាល់តែថ្ងៃ ទៅក្នុងពួកជំនុំថែមទៀត។
កិច្ចកា 2:44-47

មនុស្សទាំងនេះបានរស់នៅតាមពាក្យស្លោកដែលម៉ាក្សបានប្រើ៖

ពីម្នាក់ៗតាមសមត្ថភាពរបស់គាត់ ទៅម្នាក់ៗតាមតម្រូវការរបស់គាត់។Karl Marx, 1875, ការរិះគន់នៃកម្មវិធី Gotha

មនុស្សទាំងនេះបានបង្កើតសង្គមមួយដែលម៉ាក្សស្រមៃចង់បាន ប៉ុន្តែអ្នកដើរតាមម៉ាក្សមិនអាចសម្រេចបាន ទោះបីជាមានការព្យាយាមមិនធ្លាប់មានក៏ដោយ។

ហេតុអ្វី?

ម៉ាក្សបានបរាជ័យក្នុងការមើលឃើញប្រភេទនៃបដិវត្តន៍ដែលត្រូវការដើម្បីនាំមកនូវសង្គមសមភាព។ យើងក៏ស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃការមិនឃើញបដិវត្តន៍ដែលត្រូវការ។ បដិវត្តន៍នេះមិនស្ថិតក្នុងកម្រិតនៃមនុស្សមួយក្រុមប្រឆាំងនឹងអ្នកដទៃដូចដែលម៉ាក្សបានបង្រៀននោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ៗដែលសញ្ជឹងគិតអំពីការអញ្ជើញរបស់ពួកគេចូលទៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ យើងឃើញរឿងនេះយ៉ាងច្បាស់នៅពេល យើងប្រៀបធៀបអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនអំពីចិត្ត បើប្រៀបធៀបទៅនឹងការគិតដ៏អស្ចារ្យរបស់ជនជាតិយូដាផ្សេងទៀតអំពីចិត្តមនុស្ស – Sigmund Freud ។