Guru (गुरु) មកពី ‘Gu’ (ភាពងងឹត) និង ‘Ru’ (ពន្លឺ) ជាភាសាសំស្ក្រឹតដើមរបស់វា។ គ្រូបង្ហាត់បង្រៀនដើម្បីកំចាត់ភាពងងឹតនៃភាពល្ងង់ខ្លៅដោយពន្លឺនៃចំណេះដឹងពិត។ ថ្លែងពីច្រាំងនៃស្រុកកាលីឡេ ព្រះយេស៊ូវបានលើកឧទាហរណ៍នេះដោយការបង្រៀនជាមួយនឹងឥទ្ធិពលបែបនេះ ដែលវានឹងមានអារម្មណ៍សូម្បីតែ 1900 ឆ្នាំក្រោយមក និងឆ្ងាយនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា តាមរយៈឥទ្ធិពលរបស់ទ្រង់លើមហាត្មៈគន្ធី។

Gandhi & Jesus’ ធម្មទេសនានៅលើភ្នំ

នៅប្រទេសអង់គ្លេស 1900 ឆ្នាំបន្ទាប់ពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូ និស្សិតច្បាប់វ័យក្មេងម្នាក់មកពីប្រទេសឥណ្ឌាឥឡូវនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថា Mahatma Gandhi (ឬ Mohandas Karamchand Gandhi) ត្រូវបានផ្តល់ព្រះគម្ពីរ ។ ពេលគាត់អានសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូដែលគេស្គាល់ថាជា ធម្មទាននៅលើភ្នំ គាត់បានរៀបរាប់ឡើងវិញ។

«សេចក្ដីអធិប្បាយនៅលើភ្នំ ដែលចូលទៅដល់ចិត្តខ្ញុំ»។MK Gandhi ជីវប្រវត្តិ ឬរឿងរ៉ាវនៃការពិសោធន៍របស់ខ្ញុំជាមួយនឹងការពិត។ ១៩២៧ ទំ.៦៣

ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវអំពី ‘ការបង្វែរថ្ពាល់ម្ខាង’ បានផ្តល់ការយល់ដឹងដល់គន្ធី អំពីគោលគំនិតហិណ្ឌូបុរាណនៃការមិនរបួស និងការមិនសម្លាប់។ ក្រោយមកគន្ធីបានកែលម្អការបង្រៀននេះទៅជាកម្លាំងនយោបាយនៅក្នុង Satyagraha ការប្រើប្រាស់ការមិនសហការដោយអហិង្សាជាមួយអ្នកគ្រប់គ្រងអង់គ្លេស។ ជាច្រើនទសវត្សរ៍នៃ satyagraha បណ្តាលឱ្យមានឯករាជ្យភាពនៃប្រទេសឥណ្ឌាពីចក្រភពអង់គ្លេសក្នុងលក្ខណៈសន្តិភាពយ៉ាងទូលំទូលាយ។ ការបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូបានបង្ករឿងទាំងនេះ។

ដូច្នេះ តើលោកយេស៊ូបានបង្រៀនអ្វី?

ធម្មទានរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើភ្នំ

បន្ទាប់ពីការល្បងលរបស់ព្រះយេស៊ូ ដោយអារក្ស គាត់ចាប់ផ្ដើមបង្រៀន។ សារដ៏វែងបំផុតរបស់គាត់ដែលបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អត្រូវបានគេហៅថា ធម្មទាននៅលើភ្នំ ។ សូមអាន សេចក្ដីអធិប្បាយពេញលេញ ខណៈពេលដែលការបន្លិចត្រូវបានផ្តល់ឱ្យនៅទីនេះ។ បន្ទាប់មក យើងមើលទៅម៉ូសេវិញសម្រាប់ការយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅ។

ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដូចតទៅនេះ ៖

²¹អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្ដីដែលសម្ដែងដល់មនុស្សពីបុរាណថា «កុំឲ្យសម្លាប់មនុស្សឲ្យសោះ» បើអ្នកណាសម្លាប់មនុស្ស នោះក្រែងត្រូវជាប់ជំនុំជម្រះហើយ
²²តែខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដូច្នេះវិញថា សូម្បីតែអ្នកណាដែលខឹងនឹងបងប្អូន នោះក្រែងត្រូវជាប់ជំនុំជម្រះដែរ ហើយអ្នកណាដែលស្តី ឲ្យបងប្អូនថា «អាចោល‌ម្សៀត» នោះក្រែងពួកក្រុមជំនុំធ្វើទោស តែចំណែកអ្នកណាដែលថា «អាឆ្កួត» នោះក្រែងធ្លាក់ទៅក្នុងភ្លើងនរក

²³ដូច្នេះ បើកាលណាអ្នកនាំយកតង្វាយមកដល់អាសនៈ ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹកឃើញថា បងប្អូនណាមានហេតុអ្វីទាស់នឹងអ្នក
²⁴នោះត្រូវទុកតង្វាយរបស់អ្នកនៅមុខអាសនៈ ហើយទៅរកជានឹងបងប្អូនជាមុនសិន រួចសឹមមកថ្វាយតង្វាយអ្នកចុះ

²⁵ចូរឲ្យអ្នកជាស្រុះស្រួលនឹងអ្នកដើមចោទវិញជាប្រញាប់ ដែលកំពុងតែដើរតាមផ្លូវជាមួយគ្នា ក្រែងគេបញ្ជូនអ្នកទៅឯចៅ‌ក្រម ហើយចៅ‌ក្រមប្រគល់អ្នកទៅនាយភូមិឃុំ រួចអ្នកត្រូវជាប់គុក
²⁶ខ្ញុំប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា ដែលអ្នកនៅខ្វះតែ១សេននឹងសងគេឲ្យគ្រប់ នោះនឹងចេញពីទីនោះមិនរួចឡើយ។

អំពើផិតក្បត់

²⁷អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្ដីដែលសម្ដែងពីដើមថា «កុំផិតឲ្យសោះ»
²⁸ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែអ្នកណាដែលគ្រាន់តែក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានតម្រេកសម្រើបចង់បាន នោះឈ្មោះថា បានប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិតនឹងនាងនោះ នៅក្នុងចិត្តខ្លួនហើយ
²⁹បើភ្នែកស្តាំអ្នកនាំឲ្យរវាតចិត្ត នោះចូរខ្វេះចេញបោះចោលទៅ ដ្បិតដែលភ្នែកអ្នក១ត្រូវវិនាស នោះមានប្រយោជន៍ជាជាងឲ្យរូប‌កាយទាំងមូលត្រូវបោះទៅក្នុងនរក
³⁰ហើយបើដៃស្តាំអ្នកនាំឲ្យរវាតចិត្ត នោះចូរកាត់ចេញបោះចោលទៅ ដ្បិតដែលដៃអ្នកម្ខាងត្រូវវិនាស នោះមានប្រយោជន៍ជាជាងឲ្យរូប‌កាយទាំងមូល ត្រូវបោះទៅក្នុងនរក។

ការលែងលះ

³¹មានសេចក្ដីថ្លែងទុកមកទៀតថា អ្នកណាដែលចង់លែងប្រពន្ធ នោះមានតែឲ្យសំបុត្រលះលែងដល់នាង
³²ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ស្ត្រីណាដែលមិនផិតប្ដី បើប្ដីនោះលែងចេញ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើឲ្យនាងទៅជាស្រីសំផឹងហើយ បើអ្នកណាយកស្ត្រីដែលប្ដីលែងធ្វើជាប្រពន្ធ អ្នកនោះហៅថា ប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិតដែរ។

សម្បថ

³³មួយទៀត អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្ដីដែលសម្ដែងមកដល់មនុស្សពីដើមថា «កុំឲ្យស្បថកុហកឡើយ គឺត្រូវឲ្យធ្វើសម្រេចតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលស្បថនឹងព្រះ‌អម្ចាស់»
³⁴ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំឲ្យស្បថឲ្យសោះ ទោះនឹងស្ថាន‌សួគ៌ក្តី ព្រោះជាបល្ល័ង្កនៃព្រះ
³⁵ទោះនឹងផែនដីក្តី ព្រោះជាកំណល់កល់ព្រះ‌បាទទ្រង់ ទោះនឹងក្រុងយេរូ‌សាឡឹមក្តី ព្រោះជាក្រុងនៃស្តេចធំ
³⁶ក៏កុំឲ្យស្បថនឹងក្បាលអ្នកដែរ ពីព្រោះអ្នកនឹងធ្វើឲ្យសក់១សរសៃត្រឡប់ទៅជាស ឬជាខ្មៅពុំបានទេ
³⁷ត្រូវឲ្យចេញសំដីថាតែមែនៗ ឬ ទេៗប៉ុណ្ណោះ សេចក្ដីណាដែលលើសអំពីនោះទៅ នោះមកតែពីអាកំណាចទេ។

ភ្នែកសម្រាប់ភ្នែក

³⁸អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្ដីដែលថ្លែងទុកថា «ភ្នែកឲ្យធួននឹងភ្នែក ហើយធ្មេញឲ្យធួននឹងធ្មេញ»
³⁹ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំឲ្យតតាំងនឹងអំពើអាក្រក់ឡើយ បើអ្នកណាទះកំផ្លៀងស្តាំនៃអ្នក នោះត្រូវតែបែរកំផ្លៀងម្ខាងទៅឲ្យទៀត
⁴⁰បើអ្នកណាប្តឹងចង់យកអាវខ្លីរបស់អ្នក នោះត្រូវបើកឲ្យគេយកទាំងអាវវែងផង
⁴¹បើអ្នកណាបង្ខំឲ្យអ្នកទៅអស់១យោជន៍ នោះចូរទៅជាមួយនឹងគេដល់២យោជន៍ផង
⁴²ចូរឲ្យដល់អ្នកណាដែលសូម ហើយកុំឲ្យគេចចេញពីអ្នកណាដែលចង់ខ្ចីអ្នកឡើយ។

សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះសត្រូវ

⁴³អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្ដីដែលថ្លែងទុកមកថា «ចូរស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងឯង តែស្អប់ខ្មាំងសត្រូវឯងវិញ»
⁴⁴ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់ថា ត្រូវស្រឡាញ់ពួកខ្មាំងសត្រូវ ត្រូវឲ្យពរដល់អ្នកណាដែលប្រទេចផ្តាសា ត្រូវប្រព្រឹត្តល្អនឹងអ្នកណាដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា ហើយត្រូវអធិស្ឋានឲ្យអ្នកណាដែលធ្វើទុក្ខបៀត‌បៀនដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ
⁴⁵ដើម្បីឲ្យបានធ្វើជាកូនរបស់ព្រះ‌វរ‌បិតានៃអ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថាន‌សួគ៌ ព្រោះទ្រង់ធ្វើឲ្យថ្ងៃរបស់ទ្រង់រះឡើង បំភ្លឺទាំងមនុស្សអាក្រក់ និងមនុស្សល្អ ហើយទ្រង់បង្អុរឲ្យភ្លៀងធ្លាក់មក លើទាំងមនុស្សសុចរិត និងមនុស្សទុច្ចរិតផង
⁴⁶ដ្បិតបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអស់អ្នកណា ដែលស្រឡាញ់ដល់ខ្លួន នោះតើបានបំណាច់អ្វី ឯពួកអ្នកយកពន្ធ តើគេមិនប្រព្រឹត្តដូច្នេះដែរទេឬអី
⁴⁷ហើយបើអ្នករាល់គ្នាគំនាប់តែបងប្អូនអ្នកប៉ុណ្ណោះ នោះតើបានធ្វើអ្វីប្លែកពីគេ ឯពួកសាសន៍ដទៃ តើមិនប្រព្រឹត្តដូចគ្នាទេឬអី
⁴⁸ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដូចព្រះ‌វរ‌បិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថាន‌សួគ៌ ទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍ដែរ។
ម៉ាថាយ 5:21-48

_{^{Carl Bloch , PD-US-ផុតកំណត់ , តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

សេចក្ដីអធិប្បាយនៅលើភ្នំបង្ហាញពីសិទ្ធិអំណាច

ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនជាមួយនឹងទម្រង់បែបបទថា “អ្នករាល់គ្នាបានឮថាមានការនិយាយ… ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាប់អ្នក…”។ នៅក្នុងរចនាសម្ព័ននេះ គាត់បានដកស្រង់ដំបូងពី ម៉ូសេ ហើយបន្ទាប់មកបានពង្រីកវិសាលភាពនៃពាក្យបញ្ជាទៅកាន់ការជម្រុញខាងក្នុង គំនិត និងពាក្យសម្ដី។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនដោយការកាន់តាមបញ្ជាដ៏តឹងរ៉ឹងដែលបានផ្ដល់ឲ្យតាមរយៈលោកម៉ូសេ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេ កាន់តែពិបាកធ្វើទៅទៀត ។

ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់ គឺរបៀបដែលលោកបានពង្រីកបញ្ញត្តិនៃក្រិត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ។ គាត់បានធ្វើដូច្នេះដោយផ្អែកលើសិទ្ធិអំណាចរបស់គាត់។ គាត់និយាយយ៉ាងសាមញ្ញថា ‘ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាប់អ្នក …’ ហើយជាមួយនឹងនោះគាត់បានបង្កើនវិសាលភាពនៃពាក្យបញ្ជា។ អំណាចនេះដែលគាត់ស្មានថាជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្តាប់របស់គាត់វាយប្រហារ។

²⁸កាលព្រះ‌យេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលសេចក្ដីទាំងនេះរួចហើយ នោះបណ្តាមនុស្សក៏នឹកប្លែកពីសេចក្ដីដែលទ្រង់បង្រៀន
²⁹ពីព្រោះទ្រង់បង្រៀន ដូចជាមានអំណាច មិនមែនដូចពួកអាចារ្យរបស់គេទេ។
ម៉ាថាយ 7:28-29

ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានអំណាចដ៏អស្ចារ្យ ។ ព្យាការីព្រះគម្ពីរពីមុនបានបញ្ជូនសារពីព្រះដល់មនុស្ស ប៉ុន្តែនៅទីនេះវាខុសគ្នា។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូអាចបង្រៀនដូច្នេះ? ទំនុកតម្កើង 2 ជាកន្លែងដែល ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ ត្រូវបានគេមើលឃើញជាលើកដំបូង ថាជាចំណងជើងមួយ បានពិពណ៌នាអំពីព្រះដែលនិយាយទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទដូចនេះ

⁸ចូរសូមពីអញ នោះអញនឹងឲ្យសាសន៍ទាំង‌ឡាយដល់ឯង ទុកជាមរដក ហើយអស់ទាំងចុងផែនដីទុកជាកេរ‌អាកររបស់ឯង
ទំនុកដំកើង 2:8

ព្រះបានប្រទានសិទ្ធិអំណាច ‘ព្រះគ្រីស្ទ’ លើប្រជាជាតិនានា រហូតដល់ចុងផែនដី។ ដូច្នេះ ក្នុងនាមជាព្រះគ្រីស្ទ លោកយេស៊ូបានទាមទារសិទ្ធិអំណាចក្នុងការបង្រៀនដូចលោកដែរ។

ព្រះយេស៊ូវទាក់ទងនឹងម៉ូសេ និងដាវីឌ ដែលបានសរសេររៀងៗខ្លួនអំពីការយាងមករបស់ព្យាការី និងព្រះគ្រីស្ទ

ព្យាការី និងធម្មទាននៅលើភ្នំ

ជាការពិត តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ម៉ូសេបានទស្សន៍ទាយពីការមកដល់នៃ ‘ព្យាការី’ ដែលនឹងមានតែមួយគត់នៅក្នុងរបៀបដែលគាត់បានបង្រៀន។ លោកម៉ូសេបានសរសេរ

^{¹⁸អញនឹងបណ្តាលឲ្យមានហោរា១កើតឡើងពីពួកបងប្អូនគេ សម្រាប់គេ ឲ្យដូចឯង ហើយអញនឹងដាក់ពាក្យអញទៅក្នុងមាត់ហោរានោះ អ្នកនោះនឹងប្រាប់ដល់គេតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលអញនឹងបង្គាប់មក
¹⁹ដូច្នេះ បើអ្នកណាមិនស្តាប់តាមពាក្យអញ ដែលហោរានោះនឹងពោល ដោយនូវឈ្មោះអញ នោះអញនឹងធ្វើទោសដល់គេ។}
ចោទិយកថា 18:18-19

ក្នុងការបង្រៀនដូចដែលលោកបានធ្វើ ព្រះយេស៊ូវបានអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ក្នុងនាមជាព្រះគ្រីស្ទ ហើយ បានបំពេញទំនាយរបស់លោកម៉ូសេអំពីព្យាការីដែលនឹងមកដល់ ដែលនឹងបង្រៀនដោយមានសិទ្ធិអំណាចនៃ ‘ព្រះបន្ទូលនៅក្នុងមាត់ទ្រង់’ របស់ព្រះ។ គាត់គឺជាព្រះគ្រីស្ទ និងជាព្យាការី។

ព្រះយេស៊ូវ & ម៉ូសេ

តាមពិត ព្រះយេស៊ូចង់ទាញការប្រៀបធៀបនិងភាពផ្ទុយគ្នាទៅនឹងលោកម៉ូសេ ដោយរបៀបទាំងស្រុងដែលទ្រង់ថ្លែងធម្មទាននៅលើភ្នំ។ ដើម្បីថ្វាយព្រះធម្មទេសនានេះ…

⁵មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្លូត‌ត្រង់ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងគ្រងផែនដីជាមរដក
ម៉ាថាយ 5:1

_{^{Gustave Doré , PD-US-ផុតកំណត់ , តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

ហេតុអ្វីបានជាលោកយេស៊ូឡើងលើភ្នំ? សូមកត់ចំណាំនូវអ្វីដែលម៉ូសេបានធ្វើដើម្បីទទួលបាន បញ្ញត្តិដប់ប្រការ ។

²⁰ព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់យាងចុះមកលើកំពូលភ្នំស៊ី‌ណាយ ទ្រង់មានព្រះ‌បន្ទូលហៅម៉ូសេពីលើកំពូលភ្នំ រួចម៉ូសេក៏ឡើងទៅ
និក្ខមនំ 19:20

ម៉ូសេបាន‹ឡើងទៅ›ភ្នំដើម្បីទទួលបញ្ញត្តិដប់ប្រការ។ ពេលលោកយេស៊ូ«ឡើងទៅលើភ្នំ»ក៏ទទួលតួនាទីជាម៉ូសេ។ នេះសមហេតុផលព្រោះ ព្យាការី ដែលនឹងមក

¹⁸អញនឹងបណ្តាលឲ្យមានហោរា១កើតឡើងពីពួកបងប្អូនគេ សម្រាប់គេ ឲ្យដូចឯង ហើយអញនឹងដាក់ពាក្យអញទៅក្នុងមាត់ហោរានោះ អ្នកនោះនឹងប្រាប់ដល់គេតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលអញនឹងបង្គាប់មក
ចោទិយកថា 18:18

ព្យាការីត្រូវធ្វើដូចលោកម៉ូសេ ហើយចាប់តាំងពីលោកម៉ូសេបានឡើងលើភ្នំដើម្បីបង្រៀនលោក នោះលោកយេស៊ូក៏ធ្វើដូច្នេះដែរ។

ផែនការរបស់ព្រះបានបង្ហាញនៅក្នុងភាពសុខដុមរមនា និងឯកភាព

នេះបង្ហាញពីការរួបរួមក្នុងគំនិត និងចេតនាដែលឈានដល់ជាងមួយពាន់ឆ្នាំ។ មានតែចិត្តមួយប៉ុណ្ណោះដែលអាចលាតសន្ធឹងចន្លោះពេលដ៏យូរបែបនេះ – ព្រះជាម្ចាស់។ នេះបង្ហាញភស្តុតាងថានេះជាផែនការរបស់ទ្រង់។ ផែនការដែលមានប្រភពមកពីមនុស្សមានជម្លោះជាមួយនឹងមនុស្សផ្សេងទៀត។ សូមក្រឡេកមើលផែនការនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ចជាច្រើនដែលផ្ទុយពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ ប៉ុន្តែផែនការនេះបង្ហាញពីការរួបរួម និងភាពសុខដុមរមនាដែលលាតសន្ធឹងតាមប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលជាសូចនាករដែលថាព្រះបានកំណត់វាឱ្យដំណើរការ។

ការចាប់ផ្តើមយុគសម័យថ្មីសម្រាប់យើង

ទោះជាលោកយេស៊ូនិងលោកម៉ូសេយកគំរូតាមគ្នាពេលឡើងភ្នំក៏ដោយ អ្នកដែលទទួលការបង្រៀនមិនបានធ្វើទេ។ លោកយេស៊ូបានឲ្យអ្នកកាន់តាមលោកឡើងលើភ្នំដើម្បីជិតលោកពេលលោកអង្គុយបង្រៀន។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលលោកម៉ូសេបានទទួលបញ្ញត្តិដប់ប្រការ…

²¹ព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះ‌បន្ទូលប្រាប់ថា ចូរឯងចុះទៅហាមដល់បណ្តា‌ជនរាល់គ្នាដោយដាច់ខាត ក្រែងគេរំលងចូលមកឯព្រះ‌យេហូវ៉ា ដើម្បីមើល នោះនឹងមានគ្នាជាច្រើនត្រូវស្លាប់
²²ឯពួកសង្ឃដែលចូលមកឯព្រះ‌យេហូវ៉ា នោះត្រូវឲ្យគេញែកខ្លួនចេញជាបរិសុទ្ធដែរ ក្រែងទ្រង់នឹងប្រហារគេ
និក្ខមនំ 19:21-22

មនុស្សដែលទទួលបញ្ញត្តិដប់ប្រការមិនអាចចូលទៅជិតភ្នំដោយការឈឺចាប់នៃសេចក្តីស្លាប់បានទេ ប៉ុន្តែអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូវអាចអង្គុយជាមួយទ្រង់នៅលើភ្នំបាននៅពេលទ្រង់បង្រៀន។ នេះបានបង្ហាញពីថ្ងៃរះនៃសករាជថ្មី ដែលកំណត់ដោយភាពជិតព្រះ ជាជាងចម្ងាយពីទ្រង់។ ដូចដែលគម្ពីរសញ្ញាថ្មីពន្យល់

¹⁸ដ្បិតដោយ‌សារទ្រង់ នោះយើងទាំង២សាសន៍មានផ្លូវចូលទៅដល់ព្រះ‌វរ‌បិតា ដោយព្រះ‌វិញ្ញាណតែ១
¹⁹ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាមិនមែនជាអ្នកដទៃ ឬជាអ្នកគ្រាន់តែសំណាក់នៅទៀតទេ គឺជាជាតិតែ១នឹងពួកបរិសុទ្ធ ជាពួកដំណាក់ព្រះវិញ
អេភេសូ 2:18-19

ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញអំពីរបៀបដែលអ្នកស្តាប់ទ្រង់អង្គុយជាមួយនឹងទ្រង់ថា ឥឡូវនេះផ្លូវបានបើកសម្រាប់យើងដើម្បីក្លាយជា ‹សមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារទ្រង់›។

ប៉ុន្តែសាររបស់គាត់ក៏បានពន្យល់ពីអ្វីដែលគាត់រំពឹងទុកពី ‘សមាជិកគ្រួសាររបស់គាត់’ ។

អ្នក និងខ្ញុំ និងធម្មទេសនានៅលើភ្នំ

សេចក្ដីអធិប្បាយនេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកឆ្ងល់។ តើអ្នកណាម្នាក់អាចរស់នៅតាមបញ្ជាប្រភេទនេះដែលនិយាយពីចិត្តនិងការជំរុញចិត្តរបស់យើងដោយរបៀបណា? តើអ្វីជាចេតនារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? យើងអាចមើលឃើញចម្លើយពីប្រយោគចុងក្រោយរបស់គាត់។

⁴⁸ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដូចព្រះ‌វរ‌បិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថាន‌សួគ៌ ទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍ដែរ។
ម៉ាថាយ 5:48

ចំណាំថានេះជាពាក្យបញ្ជា មិនមែនជាការណែនាំទេ។ គាត់តម្រូវឱ្យយើង ល្អឥតខ្ចោះ !

ហេតុអ្វី?

ដោយសារព្រះគឺល្អឥតខ្ចោះ ហើយប្រសិនបើយើងក្លាយជាសមាជិកនៃគ្រួសាររបស់ទ្រង់ នោះគ្មានអ្វីដែលល្អឥតខ្ចោះជាងនឹងធ្វើឡើយ។ យើងច្រើនតែគិតថា ប្រហែលល្អជាងអំពើអាក្រក់ នោះនឹងគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើនោះជាករណីនោះ ហើយព្រះអនុញ្ញាតឲ្យយើងចូលរួមក្នុងគ្រួសាររបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងបំផ្លាញភាពឥតខ្ចោះនៃដំណាក់ទ្រង់ ហើយប្រែក្លាយវាទៅជាភាពរញ៉េរញ៉ៃដែលយើងមានក្នុងពិភពលោកនេះ។ វាជាតណ្ហា លោភៈ កំហឹង របស់យើង ដែលបំផ្លាញជីវិតរបស់យើងនៅទីនេះសព្វថ្ងៃនេះ។ ប្រសិនបើយើងចូលរួមក្នុងគ្រួសាររបស់ទ្រង់នៅតែធ្វើជាទាសករនៃតណ្ហា លោភលន់ និងកំហឹងនោះ នោះគ្រួសារនោះនឹងក្លាយទៅជាដូចពិភពលោកនេះយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែលពោរពេញទៅដោយបញ្ហាដែលបង្កើតឡើងដោយយើង។

តាមពិត ការបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូភាគច្រើនផ្ដោតលើចិត្តយើងជាជាងការធ្វើពិធីខាងក្រៅ។ សូមពិចារណាពីរបៀបដែលកន្លែងផ្សេងទៀត ទ្រង់ផ្តោតទៅលើចិត្តខាងក្នុងរបស់យើង។

²⁰ទ្រង់ក៏មានព្រះ‌បន្ទូលថា គឺជាសេចក្ដីដែលចេញពីមនុស្សមកទេតើ ដែលធ្វើឲ្យស្មោក‌គ្រោកនោះ
²¹ដ្បិតនៅពីខាងក្នុង ពីក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស មានចេញអស់ទាំងគំនិតអាក្រក់យ៉ាងនេះ គឺសេចក្ដីកំផិត សហាយ‌ស្មន់ កាប់សម្លាប់គេ
²²លួចប្លន់ លោភោ ខិល‌ខូច ឧបាយ‌កល អាស‌អាភាស ភ្នែកអាក្រក់ ជេរប្រមាថ ឆ្មើង‌ឆ្មៃ និងសេចក្ដីចម្កួត
²³គឺសេចក្ដីអាក្រក់ទាំងនេះហើយ ដែលចេញពីខាងក្នុងមក ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សស្មោក‌គ្រោកវិញ។
ម៉ាកុស 7:20-23

ផ្ទះដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់យើង

ដូច្នេះ ភាពបរិសុទ្ធខាងក្នុងដ៏ល្អឥតខ្ចោះ គឺជាស្តង់ដារដែលត្រូវការសម្រាប់គ្រួសាររបស់ទ្រង់។ ព្រះនឹងអនុញ្ញាតឲ្យអ្នក«ល្អឥតខ្ចោះ»ចូលក្នុងគ្រួសារដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែវាបង្កជាបញ្ហាធំ។

តើយើងនឹងចូលក្នុងគ្រួសារនេះដោយរបៀបណា បើយើងមិនល្អឥតខ្ចោះ?

ភាពមិនអាចទៅរួចបំផុតនៃការដែលយើងគ្រប់គ្រាន់អាចធ្វើឱ្យយើងអស់សង្ឃឹម។

ប៉ុន្តែនោះជាអ្វីដែលគាត់ចង់បាន! នៅពេលដែលយើងអស់សង្ឃឹមនឹងភាពល្អគ្រប់គ្រាន់ នៅពេលដែលយើងឈប់ជឿជាក់លើគុណសម្បត្តិរបស់យើង នោះយើងក្លាយជា ‘អន់ខាងវិញ្ញាណ’ ។ ហើយព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុងការចាប់ផ្ដើមធម្មទានទាំងមូលនេះ មានបន្ទូលថា:

³មានពរហើយ អស់អ្នកដែលមានសេចក្ដីកំសត់ ខាងឯវិញ្ញាណ ដ្បិតនគរស្ថាន‌សួគ៌ជារបស់ផងអ្នកទាំងនោះ
ម៉ាថាយ 5: 3

ការចាប់ផ្ដើមនៃប្រាជ្ញាសម្រាប់យើង គឺមិនត្រូវបោះបង់ចោលការបង្រៀនទាំងនេះថាមិនអនុវត្តចំពោះយើងឡើយ។ ពួកគេធ្វើ! ស្តង់ដារគឺ ‘ ក្លាយជាល្អឥតខ្ចោះ ‘ ។ នៅពេលដែលយើងបណ្តោយឱ្យស្តង់ដារនោះលិចចូល ហើយដឹងថាយើងមិនមានលទ្ធភាពនោះ យើងអាចត្រៀមខ្លួនទទួលយកជំនួយដែល គាត់ចង់ផ្តល់ ជាជាងអាស្រ័យលើគុណសម្បត្តិរបស់យើងផ្ទាល់។

នេះជាជំហានដែលការបង្រៀនរបស់គាត់ជំរុញឲ្យយើងធ្វើ។ បន្ទាប់មក យើងឃើញលោកយេស៊ូបង្ហាញសិទ្ធិអំណាចដែលការបង្រៀនរបស់លោកបានសន្មត។

ដូចលោកម៉ូសេ៖ ការបង្រៀនជាមួយនឹងអាជ្ញាធរនៅលើភ្នំ