តើហោរាសាស្ត្របុរាណនិយាយអ្វីខ្លះនៅថ្ងៃនេះ?

Tenzin Gyatso, ដាឡៃឡាម៉ាបច្ចុប្បន្ន_{^{Cmichel67 , CC BY-SA 4.0 , តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

សម្តេចសង្ឃ ដាឡៃ ឡាម៉ា នៅតែជាមេដឹកនាំខាងវិញ្ញាណដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ពុទ្ធសាសនិកទីបេ។ អ្នកកាន់សាសនាចាត់ទុកគាត់ថាជាខ្សែនៃការចាប់បដិសន្ធិរបស់ អវឡុកគីតវរ៉ា ជា ព្រះពោធិសត្វ នៃមេត្តា ។ សម្តេចសង្ឃ Dalai Lama ទី 14 និងបច្ចុប្បន្នគឺ Tenzin Gyatso ដែលរស់នៅជា ជនភៀសខ្លួន នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ គាត់បានក្លាយជាមេដឹកនាំសាសនាដែលគេទទួលស្គាល់បំផុតមួយក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ។ គាត់ជាម្ចាស់ជើងឯកអហិង្សា និងតម្លៃជាសាកល ដោយបានឈ្នះរង្វាន់ណូបែលសន្តិភាពឆ្នាំ ១៩៨៩។

ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ សម្តេចសង្ឃដាឡៃឡាម៉ាបានពិគ្រោះយោបល់អំពីការអធិប្បាយ ជាពិសេសនៅថ្ងៃចូលឆ្នាំទីបេ។ ពាក្យ «oracle» សំដៅទៅលើពេលដែលវិញ្ញាណចូលទៅក្នុងបុរស ឬស្ត្រី។ បន្ទាប់មក oracle អាចផ្តល់នូវ ការទស្សន៍ទាយ ទំនាយ ដែលជាការទស្សន៍ទាយដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់បំផុតអំពីអនាគត។ យើងទាំងអស់គ្នាចង់មានសមត្ថភាពនេះដូចដែលយើងសម្លឹងទៅឆ្នាំខាងមុខ។ ស ម្តេចសង្ឃ ដាឡៃ ឡា ម៉ា ពិគ្រោះជាមួយ Nechung Oracle ក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី នៃ ទីក្រុង Losar ទីបេ ។ សម្តេចសង្ឃ ដាឡៃ ឡាម៉ា ក៏បានពិគ្រោះជាមួយ Tenma Oracle ដែលស្ត្រីទីបេវ័យក្មេងម្នាក់ ក្លាយជាអ្នកតំណាងសម្រាប់ទេពធីតាភ្នំទាំងដប់ពីរ។

ការដឹងអំពីអនាគត៖ អំណាចដ៏សំខាន់របស់ព្រះ

ការដឹងពីអនាគតគឺហួសពីសមត្ថភាពរបស់មនុស្ស។ យើងទទួលស្គាល់ថាការទស្សន៍ទាយអនាគតនៅតែជាសញ្ញានៃវិញ្ញាណ ពីព្រោះមនុស្សមិនមានការមើលឃើញជាមុននេះទេ។ នេះពន្យល់ពីមូលហេតុដែលសូម្បីតែសម្តេចសង្ឃ Dalai Lama ផ្ទាល់ក៏ពិគ្រោះជាមួយ Nechung Oracle។ Oracle នេះអះអាងថាគ្រាន់តែមើលឃើញទៅអនាគតនៅពេលដែលវិញ្ញាណរបស់គាត់មានគាត់ហើយសម្រាប់តែឆ្នាំខាងមុខនេះ។

យើងអាចប្រើសមត្ថភាពទំនាយនេះដើម្បីបំបែកសារដែលគ្រាន់តែជាមនុស្សពីសារដែលមកពីវិញ្ញាណ។ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងអស់ដែលអះអាងថាមានសមត្ថភាពក្នុងការមើលឃើញអនាគត ព្យាការីជនជាតិហេព្រើរពីបុរាណឈរតែឯងដោយរយៈពេលដ៏ខ្លីដែលពួកគេមើលឃើញទៅមុខ។ ពួកគេបានព្យាករមិនត្រឹមតែឆ្នាំក្រោយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែសម្លឹងទៅមុខរាប់ពាន់ឆ្នាំទៅអនាគត។ ព្យាការីទាំងនេះថែមទាំងមើលទៅសម័យយើងរហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ពួកគេបានអះអាងថាទទួលបានទំនាយរបស់ពួកគេពីព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលពួកគេអាចមើលឃើញពីប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ស៊ីជម្រៅរហូតដល់ទីបញ្ចប់។ សូមមើលរបៀបដែលព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតអះអាងថានិយាយតាមរយៈព្យាការី៖

⁸អញជាយេហូវ៉ា នេះហើយជាឈ្មោះរបស់អញ អញមិនព្រមប្រគល់សិរី‌ល្អរបស់អញដល់អ្នកណាទៀត ឬឲ្យសេចក្ដីសរសើររបស់អញដល់រូបឆ្លាក់ឡើយ
⁹មើលការខាងដើមទាំងប៉ុន្មានបានកន្លងទៅហើយ គឺជាការថ្មីដែលអញថ្លែងប្រាប់នេះ អញប្រាប់ពីការទាំងនោះ ដល់ឯងរាល់គ្នា មុនដែលកើតមកផង។
អេសាយ 42:8-9

6 ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ ជាមហា‌ក្សត្រនៃសាសន៍អ៊ីស្រា‌អែលហើយជាអ្នកដែលប្រោសលោះគេ គឺព្រះ‌យេហូវ៉ានៃពួកពល‌បរិវារ ទ្រង់មានព្រះ‌បន្ទូលដូច្នេះថា អញជាដើម ហើយជាចុង ក្រៅពីអញគ្មានព្រះណាទៀតឡើយ
7 តើមានអ្នកណាដូចអញ ចូរឲ្យគេប្រកាសខ្លួនមក ហើយសម្ដែងភស្តុ‌តាងឲ្យច្បាស់ចុះ រួចរាប់‌រៀបប្រាប់ឲ្យអញស្តាប់ពីអ្វីៗដែលបានកើតឡើង តាំងតែពីអញបានតាំងមនុស្សឡើង ពីកាលដើមព្រមទាំងអ្វីៗដែលកំពុងតែកើត និងអ្វីៗដែលត្រូវកើតមកទៅមុខទៀត ចូរឲ្យគេប្រាប់មកចុះ
8 កុំឲ្យភ័យឡើយ ក៏កុំឲ្យខ្លាចដែរ តើអញមិនបានប្រាប់ ហើយបង្ហាញដល់ឯងតាំងតែពីដើមមកទេឬ គឺឯរាល់គ្នាជាស្មរបន្ទាល់របស់អញ តើមានព្រះណាក្រៅពីអញឬទេ អើ គ្មានថ្មដាណាទៀតឡើយ អញមិនស្គាល់ណាមួយសោះ។
អេសាយ 44:6-8

យើងអាចសាកល្បងការអះអាងដូចនេះ ហើយផ្ទៀងផ្ទាត់ ឬបដិសេធការព្យាករណ៍របស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវដឹងជាមុនសិននូវការពិតជាមូលដ្ឋានខ្លះអំពីគម្ពីរ។

ព្រះគម្ពីរ – ពិតជាបណ្ណាល័យ

សៀវភៅ Gutenberg Bible_{^{Joshua Keller CC BY 2.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

ព្រះគម្ពីរគឺជាបណ្តុំនៃសៀវភៅដែលសរសេរដោយហោរា និងអ្នកនិពន្ធជាច្រើន។ វាត្រូវចំណាយពេលជាង 1500 ឆ្នាំដើម្បីឱ្យសៀវភៅទាំងនេះត្រូវបានសរសេរតាំងពីដើមដល់ចប់។ នេះធ្វើឲ្យព្រះគម្ពីរកាន់តែដូចជាបណ្ណាល័យ ហើយកំណត់វាខុសពី សៀវភៅដ៏អស្ចារ្យ ផ្សេងទៀត ។ បើហោរាតែមួយ ឬក្រុមដែលស្គាល់គ្នាបានសរសេរសៀវភៅគម្ពីរ យើងប្រហែលជាមិនភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះការរួបរួមរបស់វាទេ។ ប៉ុន្តែ រាប់រយរាប់ពាន់ឆ្នាំនៃប្រវត្តិសាស្ត្របានបំបែកអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរខុសៗគ្នា។ អ្នកនិពន្ធទាំងនេះមកពីប្រទេសផ្សេងៗ ភាសា និងមុខតំណែងសង្គម។ ប៉ុន្តែសារ និងការទស្សន៍ទាយរបស់ពួកគេមានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នា បង្កើតជាប្រធានបទរួមមួយ។ ពួកគេក៏ស្របនឹងការពិតនៃប្រវត្តិសាស្ត្រដែលបានកត់ទុកនៅខាងក្រៅព្រះគម្ពីរ។

គម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។

សៀវភៅព្រះគម្ពីរចែកចេញជាពីរផ្នែកធំៗ។ គម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែលសរសេរពីដើមជាភាសាហេប្រ៊ូ មានសៀវភៅចំនួន 39 ក្បាលដែលគ្របដណ្តប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររហូតដល់ប្រហែល 400 មុនគ.ស.។ ច្បាប់ចម្លងចាស់បំផុតនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែលមានសព្វថ្ងៃនេះមានតាំងពីឆ្នាំ 200 មុនគ.ស.។ ពួកគេត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា Dead Sea Scrolls ( នៅទីនេះសម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិត )។ គម្ពីរសញ្ញាថ្មីមានសៀវភៅចំនួន 27 ដែលត្រូវបានសរសេរនៅចន្លោះឆ្នាំ 40-90 គ.ស. ដែលផ្តោតលើបុគ្គលរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ អ្នកប្រាជ្ញចុះកាលបរិច្ឆេទច្បាប់ចម្លងដែលមានស្រាប់នៃគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែលចាប់ផ្តើមពីឆ្នាំ 125 គ.ស.។ អត្ថបទនេះ ពន្យល់អំពីប្រវត្តិនៃសាត្រាស្លឹករឹតរបស់ព្រះគម្ពីរឱ្យកាន់តែលម្អិត ប៉ុន្តែបន្ទាត់ពេលវេលានេះផ្តល់នូវទិដ្ឋភាពទូទៅដែលមើលឃើញ៖

ការសរសេរក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ធ្វើឱ្យមានការព្យាករណ៍ជាក់លាក់ជាច្រើនដែលកំពុងសម្លឹងមើលទៅអនាគត។ នេះធ្វើឱ្យវាជាអក្សរសិល្ប៍មិនធម្មតា ដូចជាសោទ្វារ។ សោមានរូបរាងជាក់លាក់ ដូច្នេះមានតែ ‘កូនសោ’ ជាក់លាក់មួយដែលត្រូវនឹងសោអាចដោះសោវាបាន។ ដូចគ្នានេះដែរ គម្ពីរសញ្ញាចាស់មានមុខងារដូចជាសោ។ ដោយផ្អែកលើការព្យាករណ៍របស់វា មានតែព្រឹត្តិការណ៍ជាក់លាក់មួយចំនួននៃអនាគតប៉ុណ្ណោះដែលអាចដោះសោវាបាន។ យើងបានឃើញការនេះនៅ ដើម អ័ដាម ការបូជារបស់អ័ប្រាហាំ និង បុណ្យរំលងរបស់លោកម៉ូសេ ។

ទំនាយនៃអ្នកដែលមកពីវឺដ្យីន Virgin

Matthias Stom’s “The Adoration of the Shepherds”_{^{Matthias Stom ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

បន្ទាប់ពីម៉ូសេ (១៥០០ មុនគ.ស.) ការព្យាករណ៍កាន់តែជាក់លាក់ ដែលធ្វើឲ្យវាមិនអាចប្រើសោមិនពិតដែលត្រូវនឹង ‘សោ’ ។ សូមពិចារណាទំនាយមួយពីអេសាយ (៧៥០ មុនគ.ស.)៖

¹⁴ដូច្នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រទានទីសម្គាល់១មកអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រះ‌អង្គទ្រង់ មើល នាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ ប្រសូតបានបុត្រា១ ហើយនិងឲ្យព្រះ‌នាមថា អេម៉ា‌ញូ‌អែល
¹⁵បុត្រនោះនឹងបរិភោគខ្លាញ់ទឹកដោះ ហើយនិងទឹកឃ្មុំ ដរាបដល់ចេះបដិសេធចោលរបស់អាក្រក់ ហើយរើសយករបស់ល្អវិញ
អេសាយ 7:14-15

នៅទីនេះយើងឃើញទំនាយជាក់លាក់មួយដែលមើលទៅយ៉ាងច្បាស់លាស់ទៅអនាគត។ វាព្យាករណ៍ពីអ្វីដែលហាក់ដូចជាមិនអាចទៅរួចនោះ៖ ស្ត្រីព្រហ្មចារីនឹងមានកូនប្រុស។ នេះត្រូវបានសរសេរចុះនៅប្រហែលឆ្នាំ ៧៥០ មុនគ.ស.។

‘កូនសោ’ តែមួយគត់ដែលសមនឹង ‘សោ ‘ នេះ

“The Virgin in Prayer” របស់ Sassoferrato_{^{Giovanni Battista Salvi da Sassoferrato ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons}}

ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ សូម្បីតែរឿងទេវកថាទូទាំងពិភពលោក មានមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលបានអះអាងកំណើតពីព្រហ្មចារី។ អ្នកនេះគឺជាព្រះយេស៊ូជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត។ គម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដំណឹងល្អចែងថា មាតារបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺនាងម៉ារី ជាស្រីព្រហ្មចារី នៅពេលនាងសម្រាលដល់ទ្រង់។ នេះបង្កើតជាចំណុចកណ្តាលនៃ រឿងបុណ្យណូអែល។

ទំនាយរបស់អេសាយបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលពាក្យប្រឌិតនៅដើមដំបូងនៃប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិបានចង្អុលបង្ហាញតែប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលនោះ ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតបានមានបន្ទូលថា ‘ស្ត្រី’ នឹងមានពូជដោយមិនបញ្ជាក់អំពីការចូលរួមរបស់បុរស ។ នេះផ្តល់នូវឧទាហរណ៍មួយអំពីរបៀបដែលទំនាយពីរផ្សេងគ្នា ដែលនីមួយៗសរសេរពីគ្នារាប់រយឆ្នាំ ដោយអ្នកនិពន្ធផ្សេងគ្នា និងការកំណត់ផ្សេងៗគ្នា បំពេញគ្នាទៅវិញទៅមក និងទស្សន៍ទាយព្រឹត្តិការណ៍ដូចគ្នា។ សញ្ញា រាសីចក្រ Virgo ត្រឡប់ទៅឆ្ងាយដូចដែលយើងអាចតាមដានក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ ក៏ចងចាំការសន្យាដូចគ្នានេះដែរ។

អ៊ីម៉ាញូអែល បរិភោគ Curds និងទឹកឃ្មុំ

ទំនាយរបស់អេសាយបានបន្ថែមសេចក្ដីលម្អិតបន្ថែមទៀតដល់សេចក្ដីដែលបានចែងនៅដើមដំបូង។ វាបានប្រកាសថាកូនប្រុសរបស់ព្រហ្មចារីនឹងត្រូវបានគេហៅថា ‘អ៊ីម៉ាញូអែល’ ។ ឈ្មោះនេះ មានន័យថា “ព្រះនៅជាមួយយើង” ។ កូនប្រុសនេះនឹងក្លាយជា មនុស្សកើតនៃព្រះជាអ្នកបង្កើត ។

អេសាយក៏បានទាយដែរថា ចាប់តាំងពីពេលដែលកូនប្រុសនេះ ‹ស៊ីប័រនិងទឹកឃ្មុំ› (ពេលដែលទើបតែចាប់ផ្ដើមញ៉ាំអាហាររឹង) នោះគាត់នឹង ‹បដិសេធខុស ហើយរើសយកត្រូវ›។ ដូច្នេះ កូនប្រុសនេះ ចាប់ពីវ័យក្មេងនេះ ពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ និងដោយគ្មានករណីលើកលែង នោះនឹង ‘បដិសេធខុស ហើយជ្រើសរើសត្រឹមត្រូវ’។ នេះមានន័យថា គាត់នឹងមិនធ្វើបាប និងទទួលផលអាក្រក់នោះទេ។

អំណាចនៃបុគ្គលដែលមិនមានកម្ម

ពិចារណាអំពីអំណាចរបស់សម្តេចសង្ឃដាឡៃឡាម៉ា។ តាមរយៈការផ្ចង់អារម្មណ៍ខ្លាំងក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ គាត់អាចទទួលបានបុណ្យកុសលជាច្រើនដើម្បីទូទាត់កម្មផលរបស់គាត់។ ដូច្នេះហើយ គាត់បានអភិវឌ្ឍមហាអំណាច ដឹកនាំប្រទេសមួយដូចជាទីបេ និងក្លាយជាគំរូដល់ពិភពលោកផងដែរ។ តើអំណាចអាចមានអ្វីសម្រាប់អ្នកដែលជាព្រះដែលបានចាប់កំណើត? ហើយតើអ្នកណាដែលមិនដែលទទួលផលអាក្រក់? ស្រមៃមើលថាតើគាត់នឹងមានអំណាចអ្វីខ្លះ។

តើគាត់នឹងធ្វើអ្វីជាមួយអំណាចទាំងនេះ?

ព្យាការីជនជាតិហេព្រើរបានទាយទុកជាមុននូវអ្វីដែលគាត់នឹងធ្វើដោយអំណាចរបស់គាត់ និងរបៀបដែលគាត់នឹងប្រទានពរដល់អ្នក និងខ្ញុំ។ ពួកគេបានទាយទុកជាមុនថា កូនប្រុសព្រហ្មចារីនេះនឹងចូលមកក្នុងនគរថ្មី។ នគរនេះនឹងមិនទទួលរងនូវភាពមិនស្ថិតស្ថេរនិង សមិទ្ធិផល ឡើយ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់នឹងអញ្ជើញយើងឲ្យក្លាយជាពលរដ្ឋនៃនគរនេះ។ យើងពិនិត្យមើលព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈកញ្ចក់នៃព្រះរាជាណាចក្រដ៏ធំបំផុតដែលមិនធ្លាប់មានក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ការសញ្ជ័យរបស់ Genghis Khan នៅទូទាំងអាស៊ី ចាប់ផ្តើមពីម៉ុងហ្គោលី ផ្តល់នូវបរិបទដ៏ល្អមួយដើម្បីណែនាំព្រះរាជាណាចក្រដែលបានព្យាករណ៍នេះ។ យើងធ្វើដូច្នេះ បន្ទាប់ ។

ការ​ដឹង​អំពី​អនាគត​៖ អំណាច​ដ៏​សំខាន់​របស់​ព្រះ