សិក្ខាបទ ៥ ប្រការ និងបញ្ញត្តិ១០ប្រការ
សិក្ខាបទទាំងប្រាំនេះ ផ្តល់នូវក្រមសីលធម៌ជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ពុទ្ធសាសនិកជនគោរពប្រតិបត្តិ។ ពួកគេមានន័យដើម្បីអភិវឌ្ឍចិត្ត និងអត្តចរិត បើកដំណើរការឈានដល់ការត្រាស់ដឹង។ ការរក្សាសិក្ខាបទទាំងប្រាំនេះជាផ្នែកមួយនៃការប្រតិបត្តិធម៌ជាប្រចាំទាំងនៅផ្ទះនិងនៅវត្តក្នុងស្រុក។ សង្គមប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសីលប្រាំតាមរយៈពិធីដែលព្រះសង្ឃដឹកនាំប្រជុំសូត្រធម៌ប្រាំប្រការ។ ការសូត្រតាមទំនៀមទម្លាប់បុរាណ។ សិក្ខាបទ ៥ យ៉ាង មានចែងក្នុងបញ្ជី សម្រាប់ពុទ្ធសាសនិកថេរវាទ ការសូត្រធម្មតា (មកពីភាសាបាលី) មានដូចខាងក្រោម៖ សិក្ខាបទប្រាំប្រការដែលព្រះពុទ្ធប្រោសប្រទានគឺស្រដៀងនឹងបញ្ញត្តិដប់ប្រការដែលម៉ូសេបានទទួលកាលពីមួយពាន់ឆ្នាំមុន។ ដូច្នេះ ការយល់ដឹងពីរបៀបដែលមនុស្សរក្សាបញ្ញត្តិ១០ប្រការ ផ្ដល់នូវការយល់ដឹងអំពីសីលប្រាំ។ យើងអាចយល់អំពីកូដបុរាណទាំងពីរនេះក្នុងបរិបទនៃជំងឺរាតត្បាតមេរោគកូរ៉ូណាទំនើបដែលបានរីករាលដាលគ្រប់ទីកន្លែង។ ម៉ូសេ និងបញ្ញត្តិដប់ប្រការ បទគម្ពីរភាសាហេព្រើរពីបុរាណរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលពិភពលោកយើងធ្លាក់ទៅក្នុង ការរងទុក្ខ សេចក្ដីស្លាប់ និងភាពមិនស្ថិតស្ថេរ ។ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ជ្រាបច្បាស់អំពីសេចក្តីទាំងនេះ តាមរយៈ អរិយសច្ច ៤ ។ ដោយសារ ទំនោរចិត្តរបស់មនុស្សចំពោះអំពើបាប ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតបានប្រទានដល់ម៉ូសេនូវបញ្ញត្តិដប់ប្រការភ្លាមៗបន្ទាប់ពីពួកគេ បានរត់គេចពីស្រុកអេស៊ីបក្នុងបុណ្យរំលង ។ ម៉ូសេមិនមានគម្រោងគ្រាន់តែដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីបទេ។ គាត់ក៏ចង់ណែនាំពួកគេទៅរករបៀបរស់នៅថ្មី។ លោកមានបំណងបង្កើតសង្គមមួយដែលគ្មានអំពើពុករលួយ។ ដូច្នេះ ហាសិបថ្ងៃក្រោយបុណ្យរំលងដែលបានរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល លោកម៉ូសេបាននាំពួកគេទៅភ្នំស៊ីណាយ ជាកន្លែងដែលពួកគេបានទទួលក្រឹត្យវិន័យ។ ព្រះក៏បានប្រទានក្រិត្យវិន័យនេះតាមរយៈលោកម៉ូសេ… Read More »សិក្ខាបទ ៥ ប្រការ និងបញ្ញត្តិ១០ប្រការ