ថ្ងៃទី 7: ព្រះយេស៊ូវនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក
ភាពប្លែកពីគេរបស់ជនជាតិយូដាគឺការរក្សាថ្ងៃសប្ប័ទ ដែលកើតឡើងរៀងរាល់ថ្ងៃសៅរ៍។ ការរក្សាថ្ងៃសប្ប័ទរបស់ជនជាតិយូដានេះ ត្រលប់ទៅ 3500 ឆ្នាំមុនពេលដែលលោកម៉ូសេបានបង្កើតពិធីបុណ្យពិសេសចំនួនប្រាំពីរ។ លេវីវិន័យ ២៣ ពិពណ៌នាអំពីពិធីបុណ្យទាំងប្រាំពីរនេះ ដែលពិធីបុណ្យចំនួនប្រាំមួយត្រូវបានប្រារព្ធជារៀងរាល់ឆ្នាំ (រួមទាំង បុណ្យរំលងដែលយើងមើលពីមុន )។ ប្រភពដើមនៃថ្ងៃឈប់សម្រាក ប៉ុន្តែការដឹកនាំចេញពីបញ្ជីនៃពិធីបុណ្យគឺថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ថ្ងៃនេះយើងហៅថ្ងៃសៅរ៍នេះ ជាថ្ងៃប្រចាំសប្តាហ៍ដែលជនជាតិយូដាត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យសម្រាក ហើយមិនធ្វើការ។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងអ្នកបម្រើ និងសត្វដែលមានបន្ទុក។ ទាំងអស់គ្នាត្រូវរីករាយនឹងការសម្រាកមួយថ្ងៃចេញពីវដ្ដប្រចាំសប្តាហ៍ប្រាំពីរថ្ងៃ។ នេះជាពរជ័យសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នានៅថ្ងៃនេះ ចាប់តាំងពីវដ្ដប្រាំពីរថ្ងៃនេះបានក្លាយជាមូលដ្ឋាននៃសប្តាហ៍ការងាររបស់យើង។ ចុងសប្តាហ៍ថ្ងៃសៅរ៍-អាទិត្យ ដែលយើងរីករាយខ្លាំងនោះ បានមកពីកន្លែងសម្រាកថ្ងៃសប្ប័ទ ដែលបញ្ជាដោយលោកម៉ូសេ។ លោកម៉ូសេបានបង្គាប់ថា៖ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បង្គាប់ម៉ូសេ2 ឲ្យប្រាប់ដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា ឯថ្ងៃបុណ្យទាំងប៉ុន្មាននៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលឯងរាល់គ្នាត្រូវប្រកាសប្រាប់ ទុកជាថ្ងៃជំនុំបរិសុទ្ធ បុណ្យអញទាំងនោះ គឺដូច្នេះ 3 ត្រូវឲ្យធ្វើការក្នុងរវាង៦ថ្ងៃ តែដល់ថ្ងៃទី៧ នោះជាថ្ងៃឈប់ឲ្យបានសម្រាកសម្រាប់ប្រជុំជំនុំបរិសុទ្ធវិញ មិនត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នាធ្វើការអ្វីនៅថ្ងៃនោះឡើយ ដ្បិតជាថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងគ្រប់ទាំងទីលំនៅរបស់ឯងរាល់គ្នា។ លេវីវិន័យ 23:1-3 ព្រះយេស៊ូវរក្សាថ្ងៃសប្ប័ទ… ថ្ងៃទី 7: ព្រះយេស៊ូវនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក