មហាយាន ឬមហាយាន ពុទ្ធសាសនាកើតចេញពី មហាយាន និងផ្ដោតលើ ផ្លូវ ព្រះពោធិសត្វ ។ ព្រះគោតមបានបង្រៀនពីមុនមកនូវមាគ៌ាមជ្ឈិមនៃវិន័យសង្ឃ។ ព្រះអង្គបានកសាងមាគ៌ាកណ្តាលចេញពី សិក្ខាបទ ៥ ជាមាគ៌ាដើម្បីគេចពី សង្ខារ ។ នេះត្រូវបានគេទទួលយកថាជាថេរវាទឬជាមាគ៌ារបស់មនុស្សចាស់។ ការលំបាកជាមួយថេរវាទ គឺត្រង់ថា មនុស្សធម្មតាមានបាប មិនអាចសូម្បីតែរក្សាសីលប្រាំដោយស្មោះត្រង់។ ដូច្នេះ តើគេអាចធ្វើតាមតម្រូវការរបស់ព្រះសង្ឃដែលតឹងរ៉ឹងជាងនេះដោយរបៀបណា? តើជំនួយមិនអាចប្រើបានសម្រាប់មនុស្សដែលមិនអាចដើរតាម មាគ៌ាថេរវាទនៃសីល ប្រាជ្ញា និងការផ្ចង់អារម្មណ៍ ទេ?
គម្ពីរមហាយានដែលអាចចូលបានប្រហែល 500 ឆ្នាំបន្ទាប់ពីព្រះពុទ្ធ Gautama បានបំពេញតម្រូវការនេះ។ ព្រះសូត្រទាំងនេះបានបង្រៀនថា ព្រះពោធិសត្វជាច្រើនបានបង្កើតព្រះពោធិសត្វ ឬការភ្ញាក់ដឹងខ្លួន។ ពួកគេបានធ្វើដូច្នេះដោយមានចិត្តអាណិតអាសូរដើម្បីជួយសត្វមានអារម្មណ៍ផ្សេងទៀតក្នុងការស្វែងរកការភ្ញាក់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ ព្រះពោធិសត្វ Mahayana និង Vajrayana (Tibetan) ប្រើអំណាចដែលពួកគេបានបង្កើតពីការផ្តោតអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ដើម្បីជួយដល់អ្នកដែលមិនអាចសម្រេចបាននូវភាពល្អឥតខ្ចោះដូចគ្នា។ សូមកត់សម្គាល់ព្រះពោធិសត្វដែលគួរកត់សម្គាល់ពិសេសមួយចំនួនដែលបានរំលេចនៅទីនេះ។
ព្រះពោធិសត្វបានបញ្ជូនមកជួយយើង
n/a , CC BY-SA 3.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons
អាមីតាបា (Amitayus)
ព្រះពោធិសត្វបឋមនៃដែនដីបរិសុទ្ធ ព្រះពុទ្ធសាសនាមានបុណ្យមិនចេះចប់។ បុណ្យកុសលរបស់ព្រះអង្គបានមកពីការប្រព្រឹត្តអំពើល្អកន្លងមករាប់មិនអស់ក្នុងនាមជាព្រះពោធិសត្វឈ្មោះថា ធម្មការ។ ព្រះធម្មរាជាជាស្តេចបុរាណក្នុងប្រទេសចិនដែលបានលះបង់រាជសម្បត្តិដើម្បីបន្តតាមផ្លូវព្រះពោធិសត្វ។ ដូច្នេះហើយឥឡូវនេះ គាត់អាចជួយអ្នកដទៃបានក្នុងនាមជាព្រះពុទ្ធនៃជីវិតគ្មានកំណត់។ ព្រះអង្គបានធ្វើសច្ចាចំនួន ៤៨ ប្រការ បើមិនបានសម្រេចទេ ព្រះអង្គនឹងរារាំងព្រះអង្គមិនឲ្យគង់នៅក្នុងដែនដ៏វិសេស ដែលហៅថា ដែនដីបរិសុទ្ធ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រោះហេតុដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ត្រាស់ថា ព្រះធម្មកថិក បានត្រាស់ដឹងច្បាស់ហើយ ទើបទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលអាវុសោ ៤៨ យ៉ាងនេះឯង។ សច្ចាប្រណិធានទាំងនេះ ជាពិសេស សច្ចាប្រណិធាន ទី ១៨ ផ្តល់ជំនួយដល់អ្នកដែលអំពាវនាវរកជំនួយដល់ព្រះពុទ្ធ Amitabha ។
Avalokiteśvara
Asia Society ដែនសាធារណៈ តាមរយៈ Wikimedia Commons
ដោយមានអវតារចំនួន 108 ដែលជាឈ្មោះដែលមានន័យថា ‘ព្រះអម្ចាស់ដែលមើលងាយ’ ហើយត្រូវបានចាត់ទុកថាជាបុព្វបុរសរបស់ Amitabha, Avalokitesvara បង្ហាញពីសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះពុទ្ធទាំងអស់។ គាត់ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីជួយអ្នកដែលអំពាវនាវរកវា។ អ្នកកាន់សាសនាថ្វាយបង្គំ Avalokiteśvara ដោយឈ្មោះជាច្រើនដោយសាររូបតំណាងជាច្រើនរបស់គាត់។ ពួកគេធ្វើដូច្នេះតាមរយៈការបង្វិលកង់អធិស្ឋាន និងសូត្រមន្ត។ ដោយសារតែចង់ជួយអ្នករាល់គ្នាសុំ Amitabha ព្រះពុទ្ធបានផ្តល់ក្បាល 11 និង 1000 ដៃដល់មួយនៃ Avalokitesvara avatars ។ ដូច្នេះគាត់អាចស្តាប់រាល់ការស្នើសុំជំនួយ ក៏ដូចជាមានកម្លាំងដើម្បីបំពេញតម្រូវការដ៏ធំធេងទាំងនេះ។
Guanyin (观音; 觀音)
Guanyin ខ្លីសម្រាប់ Guanshiyin ដែលជាទម្រង់ស្រីរបស់ Avalokitesvara ។ នាងបន្តស្តាប់សម្រែករបស់មនុស្សដើម្បីជួយពួកគេ។ នាងត្រូវបានគេគោរពយ៉ាងទូលំទូលាយថាជាទេពធីតានៃសេចក្តីមេត្តាករុណានិងមេត្តាករុណាដោយសារតែនាងត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាអ្នកសង្គ្រោះនិងជាប្រភពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ ក្នុងពាក្យសច្ចារបស់ព្រះពោធិសត្វ ក្វាន់យីនសន្យាថានឹងឆ្លើយតបនឹងការអង្វររបស់អ្នកទាំងអស់។ នាងក៏នឹងរំដោះគេឲ្យរួចផុតពីទុក្ខវេទនារបស់គេដែរ។ សូម្បីតែអ្នកដែលមិនមានឱកាសសម្រេចបានការត្រាស់ដឹងដោយខ្លួនឯងក៏អាចទៅដល់វាបានដោយជំនួយរបស់នាង។ អ្នកដែលជ្រៅក្នុងកម្មផលអវិជ្ជមាននៅតែអាចរកបានសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់នាង។
維基小霸王, CC BY-SA 4.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons
ម៉ាន់ជូរី
国立博物館所蔵品統合検索システム, CC BY 4.0 តាមរយៈ Wikimedia Commons
ព្រះអង្គជាព្រះពោធិសត្វដ៏ចំណាស់បំផុត និងសំខាន់បំផុត ហើយជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងប្រាជ្ញា។ ឈ្មោះរបស់គាត់មានន័យថា “សិរីរុងរឿងទន់ភ្លន់” ។ ឈ្មោះផ្សេងទៀតរបស់ Mañjuśrī គឺ Mañjughoṣa។ ស្នាដៃសិល្បៈជារឿយៗបង្ហាញពី Manjusri កាន់ដាវអណ្តាតភ្លើង ហើយជិះសត្វតោ។ ដោយវិធីនេះ គាត់បានកាត់បន្ថយភាពល្ងង់ខ្លៅ និងជួយសម្រួលចិត្តរបស់យើង។ ទំនៀមទម្លាប់តែងភ្ជាប់ព្រះអង្គជាមួយព្រះពោធិសត្វ Samantabhadra ។
ការផ្ទៀងផ្ទាត់សមត្ថភាពរបស់ព្រះពោធិសត្វក្នុងការជួយ
ពួកយើងដែលត្រូវការជំនួយអំពាវនាវដល់ព្រះពោធិសត្វទាំងនេះ និងព្រះពោធិសត្វដទៃទៀត។ ពួកគេជួយយើងដោះស្រាយអំពើបាប និងកម្មផលរបស់យើង។ យើងស្វែងរកគុណសម្បត្តិរបស់ពួកគេ ដើម្បីថ្លឹងថ្លែងពីអំពើបាបរបស់យើង។
ប៉ុន្តែតើយើងដឹងដោយរបៀបណាថា សេចក្តីមេត្តាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះពោធិសត្វ គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលយកកម្មផលសម្រាប់បាបកម្មរបស់យើងទាំងអស់គ្នា? តើពួកគេពិតជាអាចបំពេញតម្រូវការទាំងអស់របស់យើងបានទេ? Lotus Sutra បានសរសេរ 500 ឆ្នាំបន្ទាប់ពីព្រះពុទ្ធ Gautama មានប្រស្នាជាច្រើននិងទំនាយអតីតកាលរបស់ព្រះពោធិសត្វ។ ប៉ុន្តែដើម្បីពិតជាដាក់ទំនុកចិត្តលើអំណាចនៃព្រះពោធិសត្វដើម្បីជួយយើង ទំនាយទាំងនេះគួរតែត្រូវបានផ្ទៀងផ្ទាត់។
Mao’s Long March ជាឧទាហរណ៍មួយ។
សូមពិចារណាឧទាហរណ៍នេះ ដើម្បីបង្ហាញពីអ្វីដែលខ្ញុំមានន័យ។ ឧបមាថាថ្ងៃនេះខ្ញុំសរសេរការទស្សន៍ទាយថាប្រធានម៉ៅនឹងទទួលជោគជ័យនៅឡុងមិនា ហើយទីបំផុតនឹងគ្រប់គ្រងប្រទេសចិន។ តើអ្នកនឹងទទួលយកវាជាទំនាយទេ? Long March បានកើតឡើងនៅឆ្នាំ 1934-35 ហើយប្រធានម៉ៅបានឡើងកាន់អំណាចនៅក្នុងប្រទេសចិនក្នុងឆ្នាំ 1949 ។ ទាំងនេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ។ មនុស្សធម្មតាម្នាក់អាចសិក្សាប្រវត្តិសាស្រ្តដើម្បីដឹងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងកាលពីអតីតកាល ផ្ទុយទៅវិញ អ្វីដែលគួរអោយកត់សម្គាល់នោះគឺការអានឯកសារមួយដែលយើងដឹងថាត្រូវបានសរសេរនៅឆ្នាំ 1834 ដែលព្យាករណ៍អំពីឡុងខែមីនា។ អ្នកដែលសរសេរនោះនឹងមានការយល់ដឹងដ៏អស្ចារ្យពីមនុស្ស ព្រោះមនុស្សមិនដឹងថានឹងមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលអនាគតឆ្ងាយទេ។ ជាមួយនឹងសមត្ថភាពបង្ហាញបែបនោះ យើងអាចដាក់ការជឿជាក់របស់យើងថាអ្នកនិពន្ធអាចជួយកម្មផលរបស់យើងផងដែរ។
ដូចគ្នានេះដែរ ព្រះសូត្រ Mahayan បានបង្ហាញខ្លួន 500 ឆ្នាំបន្ទាប់ពីព្រះពុទ្ធ Gautama ។ ដោយសារតែកាលបរិច្ឆេទយឺត ការទស្សន៍ទាយរបស់ពួកគេអាចគ្រាន់តែជាទំនាយប៉ុណ្ណោះ។ លទ្ធភាពមានដែលថាពួកគេត្រូវបានសរសេរបន្ទាប់ពីការពិត ហើយមានតែការព្យាករណ៍ប៉ុណ្ណោះ។ នោះនឹងធ្វើឱ្យពួកគេដូចជា “ទំនាយ” របស់ខ្ញុំអំពីឡុងមិនាដែលបានសរសេរបន្ទាប់ពីការពិត។ យើងគ្មានផ្លូវដឹងច្បាស់ថាពួកគេពិតជាមានអំណាចអាចមើលឃើញអនាគតបានទេ។ ក្នុងករណីនោះ តើយើងអាចដឹងច្បាស់យ៉ាងណាថា ព្រះពោធិសត្វដែលសូត្រពណ៌នានេះ អាចជួយដល់កម្មផលរបស់យើង?
ទំនាយដូចព្រះពោធិសត្វ ដែលអាចផ្ទៀងផ្ទាត់បាន។
ប៉ុន្តែសំណុំនៃការព្យាករណ៍មានមួយដើម្បីមកជួយយើងជាមួយនឹងតម្រូវការនិងអំពើបាបរបស់យើង។ យើងអាចផ្ទៀងផ្ទាត់ជាប្រវត្តិសាស្ត្រថាទំនាយទាំងនេះត្រូវបានសរសេរជាយូរមកហើយមុនព្រឹត្តិការណ៍ដែលពួកគេទស្សន៍ទាយ។ The Dead Sea Scrolls មានទំនាយ និងអ្នកប្រាជ្ញទាំងនេះចុះកាលបរិច្ឆេទ Dead Sea Scrolls នៅ 100 BCE។ ទំនាយទាំងនោះធ្វើការទស្សន៍ទាយយ៉ាងលម្អិតអំពី ការឆ្កាង និង ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ របស់ព្រះយេស៊ូ ដែលបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ៣៣ គ.ស.។ ដូច្នេះយើងដឹងថាទំនាយទាំងឡាយត្រូវបានសរសេរមុនព្រឹត្តិការណ៍ដែលពួកគេអះអាងថានឹងទស្សន៍ទាយ។ ទំនាយទាំងនេះក៏អះអាងថាការស្លាប់និងការរស់ឡើងវិញនេះគឺជាយញ្ញបូជាដើម្បីជួយយើង។ ក្នុងនាមជាព្រះពោធិសត្វជួយយើងក្នុងសេចក្តីត្រូវការរបស់យើង បុគ្គលដែលយាងមកនេះ នឹងបម្រើយើងដោយការជួយយើង។ នៅទីនេះ យើងស្វែងយល់ពីការព្យាករណ៍ទាំងនេះ ទាំងដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ពួកវា និងដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបដែលពួកគេអាចជួយយើងក្នុងតម្រូវការរបស់យើង។
ការព្យាករណ៍របស់អេសាយអំពីអ្នកបំរើដែលនឹងមកដល់
ព្យាការីអេសាយជាភាសាហេព្រើរបានសរសេរទំនាយនេះប្រហែលឆ្នាំ ៧៥០ មុនគ.ស. ទ្រង់នឹងបម្រើយើងដោយការរងទុក្ខជំនួសយើង។ ការរងទុក្ខរបស់គាត់នឹងជាប្រយោជន៍របស់យើង។ យើងពិនិត្យមើលការព្យាករណ៍ពេញលេញជាមួយនឹងការពន្យល់មួយចំនួនដែលបានបញ្ចូល។ សង្កេតមើលថាវានិយាយអំពី ‘គាត់’ និង ‘គាត់’ ដូច្នេះវាព្យាករណ៍ថានឹងមកដល់។
13 មើល អ្នកបម្រើរបស់អញនឹងប្រព្រឹត្តដោយប្រយ័តប្រយែង ទ្រង់នឹងបានតម្កើងឡើង គេនឹងលើកទ្រង់ឡើងឲ្យគង់នៅទីខ្ពស់ណាស់
អេសាយ 52:13-15
14 មានមនុស្សជាច្រើនប៉ុណ្ណាបានត្រូវស្រឡាំងកាំងដោយឃើញទ្រង់ (ដ្បិតព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់ត្រូវខូចទៅខុសជាងធម្មតាមនុស្ស ហើយរាងកាយទ្រង់ក៏ខុសនឹងរាងកាយរបស់មនុស្សជាតិទាំងពួងផង)
15 នោះទ្រង់នឹងប្រោសលើសាសន៍ជាច្រើនប៉ុណ្ណោះដែរ ពួកមហាក្សត្រនឹងបិទមាត់នៅចំពោះទ្រង់ ដ្បិតគេនឹងឃើញការដែលឥតមានអ្នកណាប្រាប់ដល់គេឡើយ ហើយសេចក្ដីដែលគេមិនបានឮថ្លែងប្រាប់មកសោះ នោះគេនឹងបានយល់ច្បាស់វិញ។
អ្នកបម្រើដែលនឹងមកដល់នេះនឹង ‹ប្រោះសាសន៍ជាច្រើន›។ នេះមានន័យថា ទ្រង់នឹងធ្វើការស្អាតស្អំ ឬផ្តល់បុណ្យដល់មនុស្សក្នុងជាតិជាច្រើន មិនមែនសម្រាប់តែខ្លួនគាត់នោះទេ។ ដូច្នេះ សេវារបស់គាត់នឹងជួយអ្នកដែលចង់បានជំនួយ។
អ្នកមើលងាយ
តើមានអ្នកណាបានជឿដំណឹង ដែលយើងប្រាប់ ហើយព្រះពាហុនៃព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងចេញឲ្យអ្នកណាឃើញ
អេសាយ 53:1-3
2 ដ្បិតទ្រង់បានចម្រើនធំឡើងនៅចំពោះព្រះអង្គ ដូចជាលំពង់ទន់ខ្ចី ហើយដូចជាឫសដែលពន្លកចេញពីដីហួតហែង ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ ហើយកាលយើងបានមើលទ្រង់ នោះក៏គ្មានភាពលំអណាដែលឲ្យយើងរីករាយចិត្តដែរ
3 ទ្រង់ត្រូវគេមើលងាយ ហើយត្រូវមនុស្សបោះបង់ចោល ទ្រង់ជាមនុស្សទូទុក្ខ ហើយក៏ធ្លាប់ស្គាល់សេចក្ដីឈឺចាប់ ទ្រង់ត្រូវគេមើលងាយ ដូចជាអ្នកណាដែលមនុស្សគេចមុខចេញ ហើយយើងរាល់គ្នាមិនបានរាប់អានទ្រង់សោះ។
ទោះបីជាដូចជាការបាញ់មួយ (ឧទាហរណ៍ សាខា ) នៅចំពោះព្រះជាអ្នកបង្កើតមនុស្សនឹង ‘មើលងាយ’ និង ‘បដិសេធ’ បុរសនេះ។ គាត់នឹងមានបទពិសោធន៍យ៉ាងពេញលេញនូវ ‘ការរងទុក្ខ’ និង ‘ការគោរពទាប’ ដោយអ្នកដទៃ។
4 ទ្រង់បានទ្រាំទ្រ រងអស់ទាំងសេចក្ដីឈឺចាប់របស់យើង ហើយបានទទួលផ្ទុកអស់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងជាពិត ប៉ុន្តែ យើងរាល់គ្នាបានរាប់ទ្រង់ទុកជាអ្នកមានទោសវិញ គឺជាអ្នកដែលព្រះបានវាយ ជាអ្នកដែលរងវេទនា
អេសាយ 53:4-5
5 តែទ្រង់ត្រូវរបួស ដោយព្រោះអំពើរំលងរបស់យើង ក៏ត្រូវវាយជាំ ដោយព្រោះអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទេ ឯការវាយផ្ចាលដែលនាំឲ្យយើងបានជាមេត្រី នោះបានធ្លាក់ទៅលើទ្រង់ ហើយយើងរាល់គ្នាបានប្រោសឲ្យជា ដោយសារស្នាមរំពាត់នៅអង្គទ្រង់
ពេលខ្លះយើងវិនិច្ឆ័យសំណាងអាក្រក់របស់អ្នកដទៃ ឬមើលអ្នកដែលមានឋានៈទាប ជាផលវិបាក ឬកម្មផលនៃអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ ដូចគ្នាដែរ ទុក្ខលំបាករបស់បុរសនេះនឹងធំធេងណាស់ ដែលយើងសន្មត់ថាព្រះជាម្ចាស់កំពុងដាក់ទោសគាត់។ ប៉ុន្តែគាត់នឹងមិនត្រូវបានដាក់ទោសសម្រាប់អំពើបាបរបស់គាត់ផ្ទាល់ – ប៉ុន្តែសម្រាប់យើង។ ដូចព្រះពោធិសត្វ ទ្រង់នឹងទទួលបន្ទុកដ៏អាក្រក់សម្រាប់ការព្យាបាល និងសន្តិភាពរបស់យើង។
នេះត្រូវបានសម្រេចនៅក្នុង ការឆ្កាងព្រះយេស៊ូវនៃអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត ដែលត្រូវបាន ‘ទម្លុះ’ នៅលើឈើឆ្កាង រងរបួស និងរងទុក្ខ។ ប៉ុន្តែសូមចាំថា អេសាយបានសរសេរទំនាយនេះ ៧៥០ ឆ្នាំមុនព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់។
ដាក់ទណ្ឌកម្ម… សម្រាប់ពួកយើង
6 យើងទាំងអស់គ្នាបានទាសចេញដូចជាចៀម គឺយើងបានបែរចេញទៅតាមផ្លូវយើងរៀងខ្លួន ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានទម្លាក់អំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នាទៅលើទ្រង់។
អេសាយ 53:6-7
7 ទ្រង់ត្រូវគេសង្កត់សង្កិន ហើយធ្វើទុក្ខ តែទ្រង់មិនបានហើបព្រះឱស្ឋសោះ គឺដូចជាកូនចៀមដែលគេដឹកទៅសម្លាប់ ហើយដូចជាចៀមដែលគនៅចំពោះពួកអ្នកកាត់រោមយ៉ាងណា ទ្រង់ក៏មិនបានហើបព្រះឱស្ឋសោះយ៉ាងនោះដែរ
អំពើបាបរបស់យើង ហើយដើរវង្វេងពីធម៌ និង សិក្ខាបទ៥ តម្រូវឱ្យបុរសនេះប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត ឬអំពើបាបរបស់យើង។ គាត់បានចូលទៅកាប់សម្លាប់នៅកន្លែងយើងដោយស្ម័គ្រចិត្ត និងដោយសន្តិវិធី មិនបានតវ៉ា ឬសូម្បីតែបើកមាត់ទេ។ ព្រះយេស៊ូបានបំពេញសេចក្ដីនេះយ៉ាងជាក់លាក់ ពេលទ្រង់យាងទៅលើឈើឆ្កាងដោយស្ម័គ្រចិត្ត។
ដល់មរណភាពរបស់ទ្រង់
8 ទ្រង់ត្រូវដកចេញពីអំណាចការពារ ហើយពីសេចក្ដីយុត្តិធម៌ ឯសម័យជំនាន់ទ្រង់ តើមានអ្នកណារំពឹងគិតឃើញថា ទ្រង់បានត្រូវកាត់ចេញពីស្ថានរបស់មនុស្សរស់នេះ ហើយត្រូវវាយ ដោយព្រោះអំពើរំលងរបស់សាសន៍ខ្ញុំនោះ
អេសាយ 53:8
ទំនាយបានចែងថាគាត់នឹងត្រូវ‹កាត់ចេញពីស្រុកនៃមនុស្សរស់›។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ទ្រង់បានបំពេញកិច្ចការនោះ។
9 ហើយក្នុងកាលដែលទ្រង់សុគត នោះគេក៏បញ្ចុះសពទ្រង់នៅជាមួយនឹងពួកអាក្រក់ ហើយនៅក្នុងផ្នូររបស់អ្នកមានម្នាក់ ទោះបើទ្រង់មិនដែលធ្វើអំពើទុច្ចរិតណាមួយក៏ដោយ ក៏មិនដែលមានការបញ្ឆោតនៅក្នុងព្រះឱស្ឋទ្រង់ឡើយផង។
អេសាយ 53:9
លោកយេស៊ូបានសុគតដោយថ្កោលទោសថាជាមនុស្ស«ទុច្ចរិត» ទោះជា«គាត់មិនបានធ្វើអំពើឃោរឃៅ»និងគ្មានពាក្យ«បោកបញ្ឆោតនៅក្នុងមាត់គាត់»។ ប៉ុន្តែ គាត់ត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូររបស់យ៉ូសែបនៃក្រុងអារីម៉ាថេ ជាសង្ឃដ៏មាន។ លោកយេស៊ូបានសម្រេចទាំងការត្រូវបាន‹ប្រគល់ផ្នូរជាមួយនឹងមនុស្សអាក្រក់› ប៉ុន្តែក៏បាន‹រួមជាមួយនឹងអ្នកមាននៅក្នុងការស្លាប់របស់លោក›។
10 ទោះបើយ៉ាងនោះ គង់តែព្រះយេហូវ៉ាបានសព្វព្រះហឫទ័យនឹងវាយទ្រង់ឲ្យជាំ ហើយឲ្យឈឺចាប់ កាលណាព្រះជន្មទ្រង់បានត្រូវថ្វាយទុក្ខជាយញ្ញបូជាលោះបាបហើយ នោះទ្រង់នឹងបានឃើញពូជពង្សរបស់ទ្រង់ ហើយនិងចម្រើនព្រះជន្មទ្រង់ឲ្យយឺនយូរតទៅ ឯបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ា នោះនឹងជឿនឡើងដោយព្រះហស្តទ្រង់
អេសាយ 53:10
ការស្លាប់ដ៏ឃោរឃៅនេះមិនមែនជាគ្រោះថ្នាក់ដ៏គួរឱ្យខ្លាចឬសំណាងអាក្រក់នោះទេ។ វាគឺជា ‘ឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់’ ។
ហេតុអ្វី?
ពីព្រោះ ‘ជីវិត’ របស់បុរសនេះនឹងក្លាយជា ‘តង្វាយសម្រាប់អំពើបាប’ ។
អំពើបាបរបស់អ្នកណា?
យើងទាំងអស់គ្នាក្នុងចំណោម ‘ប្រជាជាតិជាច្រើន’ ដែលបាន ‘វង្វេង’ ។ ពេលព្រះយេស៊ូវសុគតលើឈើឆ្កាង ទ្រង់បានបង្កើតកុសលដែលទ្រង់អាចប្រទានដល់យើង ។ ដូចព្រះពោធិសត្វដ៏អស្ចារ្យដែរ ទ្រង់ជួយយើងដោយការបង់បាបដោយមិនគិតពីជាតិ អាយុ ភេទ សាសនា ឬឋានៈសង្គម។ ប៉ុន្តែក៏ដូចជាព្រះពោធិសត្វដែរ គាត់ធ្វើអ៊ីចឹងបើយើងសុំជំនួយ។ គាត់នឹងមិនបង្ខំជំនួយរបស់គាត់មកលើយើងទេ។
ប៉ុន្តែបញ្ចប់ជ័យជំនះ
11 ទ្រង់នឹងឃើញផលនៃការដែលព្រលឹងទ្រង់រងវេទនា នោះនឹងបានស្កប់ស្កល់ផង អ្នកដ៏សុចរិត គឺជាអ្នកបម្រើរបស់អញ ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនបានសុចរិត ដោយគេស្គាល់ដល់ទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងទទួលរងទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់គេ
អេសាយ 53:11
សម្លេងទំនាយឥឡូវនេះបានផ្លាស់ប្តូរ ហើយក្លាយជាជ័យជំនះ។ បន្ទាប់ពីការរងទុក្ខដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចរបស់គាត់ដែលបានពិពណ៌នាខាងលើ អ្នកបំរើនេះនឹងឃើញ ‘ពន្លឺនៃជីវិត’ ។
គាត់នឹងរស់ឡើងវិញ! ហើយការធ្វើដូច្នេះអ្នកបម្រើនេះនឹង ‘បង្ហាញពីភាពត្រឹមត្រូវ’ ជាច្រើន។
ដើម្បី ‘សុចរិត’ គឺដូចគ្នានឹងការទទួលបាន ‘ សុចរិត ‘ ។ ព្រះបានលើកតម្កើងឬប្រទានឲ្យ អ័ប្រាហាំ ‹សេចក្ដីសុចរិត› ។ ព្រះបានប្រទានវាទៅគាត់ដោយសារតែការទុកចិត្តឬជំនឿរបស់គាត់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្នកបម្រើនេះដែលមនុស្សជាច្រើននឹងមើលងាយ នឹងបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវ ឬផ្តល់កិត្តិយសដល់ ‹មនុស្សជាច្រើន›។ នេះជាអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានសម្រេចដោយការរស់ឡើងវិញបន្ទាប់ពីការឆ្កាងរបស់លោក។ ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបង្ហាញថា គុណសម្បត្ដិរបស់គាត់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវរបស់យើង។
12 ហេតុនោះ អញនឹងឲ្យទ្រង់មានចំណែកជាមួយនឹងពួកអ្នកធំ ហើយទ្រង់នឹងចែករបឹបជាមួយនឹងពួកអ្នកដ៏ខ្លាំងពូកែ ពីព្រោះទ្រង់បានច្រួចព្រលឹងចេញ រហូតដល់ស្លាប់ គេបានរាប់ទ្រង់ទុកជាអ្នកទទឹងច្បាប់ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានទទួលរងទោសនៃអំពើបាបរបស់មនុស្សជាច្រើន ហើយបានអង្វរជំនួសមនុស្សដែលទទឹងច្បាប់វិញ។
អេសាយ 53:12
ទោះបីជាអេសាយបានទាយរឿងនេះ 750 ឆ្នាំមុនព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មគង់នៅក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវបានបំពេញនូវព័ត៌មានលម្អិតជាក់លាក់ ដើម្បីបង្ហាញថានេះគឺជាផែនការរបស់ព្រះ។ វាក៏បង្ហាញថាព្រះយេស៊ូអាចជួយអ្នកណាក៏ដោយ សូម្បីតែអ្នកដែលមានតម្លៃទាបបំផុតក៏ដោយ។ ដូចជាព្រះពោធិសត្វ ព្រះយេស៊ូវបម្រើអ្នកដែលត្រូវការ ហើយសុំជំនួយដើម្បីបានបុណ្យ។ ការរងទុក្ខ ការសោយទិវង្គត និងការរស់ឡើងវិញរបស់គាត់ បង្ហាញពីឆន្ទៈ និងអំណាចរបស់គាត់ ដើម្បីជួយអ្នកដែលអំពាវនាវដល់គាត់។
ជីកកាន់តែជ្រៅ
តើវាមិនស័ក្តិសមទេក្នុងការពិចារណានិងយល់យ៉ាងពេញលេញអ្នកបម្រើនេះ? នេះគឺជាវិធីមួយចំនួនដើម្បីធ្វើដូច្នេះ។
- ស្វែងយល់ពីរឿងរ៉ាវរបស់អ្នកបម្រើនេះតាមរយៈកញ្ចក់នៃរាសីចក្រ ។
- ស៊ើបអង្កេតទំនាយមួយទៀតដែលរៀបរាប់លម្អិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍នៃការឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវផងដែរ។
- របៀបដែលអ័ប្រាហាំបានទាយទុកជាមុនអំពីការឆ្កាងដោយចង្អុលទៅទីតាំង។
- របៀបដែលម៉ូសេបានទាយទុកជាមុនអំពីការឆ្កាងដោយចង្អុលទៅពិធីបុណ្យពេញព្រះច័ន្ទរបស់វា។
- របៀបដែលដានីយ៉ែលបានទាយអំពីកាលបរិច្ឆេទនៃការឆ្កាង។
- របៀបដែលសាការីបានទាយឈ្មោះអ្នកបំរើ។
- ស្វែងរកព្រះយេស៊ូវ ដូចដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អ។
,_Kamakura_period,_Japan.jpg){kind=link}
_(14751566596).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
